Κάθε φορά που κάποιος παίκτης του Παναθηναϊκού κάνει προσφυγή ζητώντας τα λεφτά του και την ελευθερία του για να μπορέσει να συνεχίσει αλλού και με καλύτερες προϋποθέσεις την όποια καριέρα του, ακολουθεί ένας οχετός από οπαδούς της ομάδας κυρίως μέσα από το f/b. Ανθρωποι που δεν δούλεψαν ποτέ, ή έχουν επάγγελμα τον Παναθηναϊκό, ή που αν τους χρωστούσαν θα είχαν κάνει τα πάντα για να διεκδικήσουν και να κερδίσουν τα λεφτά τους, όχι μόνο κατηγορούν αλλά χυδαιολογούν εναντίον επαγγελματιών ποδοσφαιριστών που δεν ήρθαν εδώ γιατί αγαπούσαν την όποια ομάδα αλλά επειδή έκαναν μια συμφωνία να παίζουν αυτό που μπορούν και να παίρνουν ένα "άλφα" ποσό στην ώρα του.
Έχουμε να κάνουμε με παίκτες που οι πιο πολλοί κάνουν υπομονή πάνω από ένα χρόνο. Δίνουν όσα τους επιτρέπουν οι δυνατότητές τους. Μερικοί έχουν ανοιχτά οικονομικά μέτωπα. Υποχρεώσεις που τρέχουν και τους επιβαρύνουν. Ορισμένους τους κυνηγά ακόμη και η εφορία για χρήματα που έπρεπε να έχει πληρώσει η ΠΑΕ.. Και τώρα πού είδαν ότι δεν πάει άλλο αφού τους κορόιδεψαν αρκετές φορές και ξεκίνησαν να διεκδικούν με τον μοναδικό τρόπο που τους απομένει, βλέπουν τους (υποτίθεται) οπαδούς τους να τους συμπεριφέρονται με τον χειρότερο τρόπο.
Θα πείτε μερικοί, πως δεν είναι σοβαρό να δίνει κανείς βαρύτητα σε τέτοια "καμένα" ως επί το πλείστον μυαλά. Όμως όλο αυτό μπούλινγκ αποτελεί γενικότερο σύμπτωμα στην κοινωνία της κρίσης. Ο απλήρωτος που διεκδικεί, συκοφαντείται, χρωματίζεται, απαξιώνεται και κατηγορείται από διάφορους "αγανακτισμένους" επειδή δεν "βάζει πλάτη" για να σωθεί η όποια επιχείρηση, η οποία αν έφτασε εκεί που έφτασε, δεν το κατάφερε από δικά του λάθη.
Το βλέπουμε παντού στην ανθρωποφαγική καθημερινότητά μας. Απλά στο ποδόσφαιρο αποκτά μεγαλύτερη δημοσιότητα, -άρα διογκώνεται και σχολιάζεται περισσότερο.
20°
