Φαντάζομαι, πως μόνο δύο άνθρωποι στον κόσμο πιστεύουν ότι ο Νεϊμάρ αξίζει τα 220 εκατομμύρια ευρώ που ετοιμάζεται να σκάσει η Παρί Σεν Ζερμέν για να τον αγοράσει από την Μπαρτσελόνα: ο ίδιος και... ο πατέρας του!
Όμως το ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο θεωρεί λογικά όλα αυτά τα τρελά λεφτά κι έχει στήσει γύρω τους ένα απίστευτο πάρτι. Πριν λίγες ώρες η Λίβερπουλ αρνήθηκε τα 100 που δίνει η Μπαρτσελόνα για να πάρει τον Κοουτίνιο. Για να τον στείλει στην Βαρκελώνη ζητάει γύρω στα 150! Περισσότερα από τα μισά που θα φέρει η πώληση του Βραζιλιάνου...
Έχει και συνέχεια...
*Ο Εμπομά ετοιμάζεται να υπογράψει στην Ρεάλ Μαδρίτης με 180 εκατομμύρια ευρώ, ενώ κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα ότι θα αντέξει, στα 19, το βάρος μιας τεράστιας φανέλας μπροστά στην οποία λύγισαν στο παρελθόν τόσοι και τόσοι (ως τότε) παικταράδες μόλις την φόρεσαν.
*Ο Λουκάκου χωρίς να έχει παίξει ποτέ πάνω από Άντερλεχτ και Έβερτον κόστισε 85 εκατομμύρια στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ χωρίς να υπάρχει η παραμικρή σιγουριά ότι θα βγάλει τα λεφτά του.
*Κι ο Μοράτα προσπαθεί χρόνια να καθιερωθεί σε τοπ επίπεδο, δεν τα έχει καταφέρει ποτέ και πουθενά αλλά η Τσέλσι τον αγόρασε από την Ρεάλ Μαδρίτης-όπου έμεινε πάντα αναπληρωματικός-για 65+14 εκατομμύρια όσο και το ποσό της τελικής συμφωνίας.
Οι φετινές μεταγραφές έρχονται σαν συνέχεια του παραλογισμού που ξεκίνησε από πέρυσι. Για τον Πογκμπά η Γιουνάιτεντ είχε ξοδέψει 105 εκατομμύρια αλλά κανείς δεν τον είδε να κάνει την διαφορά την πρώτη χρονιά του στο Μάντσεστερ. Ο Άνχελ Ντι Μαρία έκανε τρεις σερί μεταγραφές χωρίς να πείσει ούτε στην Ρεάλ Μαδρίτης ούτε στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ούτε στην Παρί Σεν Ζερμέν. Οσο για την Μάντσεστερ Σίτι των βαθύπλουτων Αράβων έχει κερδίσει επάξια τα τελευταία χρόνια το χρυσό μετάλλιο στην κατηγορία «πεταμένα λεφτά» για παίκτες τύπου Μπερνάρντο Σίλβα, Μεντί, Ουόκερ, Ντανίλο, Έντερσον, Ντάγκλας Λουίς και πάει λέγοντας, χωρίς να καταφέρει ως τώρα την παραμικρή απόσβεση.
Ο Guardian χαρακτήρισε το φετινό μεταγραφικό πανηγύρι την «πιο γελοία ετήσια φρενίτιδα δαπανών που έγινε ποτέ». Ολόκληρο το καλοκαίρι και επειδή δεν υπάρχει ποδόσφαιρο, οι ομάδες σε συνεργασία με μάνατζερ και δημοσιογράφους κατασκευάζουν ένα εντυπωσιακό «πάρε-δώσε» με το οποίο ντοπάρουν τον κόσμο και προσπαθούν να τον ενθουσιάσουν ώστε όταν ξαναγυρίσει στο γήπεδο από τα μέσα Αυγούστου, να νομίζει ότι θα τον περιμένει κάτι που δεν έχει ξαναδεί!
Στην πραγματικότητα έχει στηθεί μια τέλεια οργανωμένη βιομηχανία ψευδαισθήσεων. Τα ποσά που οι ιδιοκτήτες πετάνε δεξιά κι αριστερά δεν έχουν καμία σχέση ούτε με την αξία των παικτών ούτε με την πραγματική προσφορά τους. Και δεν μιλάμε για Κίνα ή Αραβικά Εμιράτα και Ντουμπάι αλλά για ευρωπαϊκές χώρες πολλές από τις οποίες βρίσκονται βουτηγμένες στην οικονομική κρίση με επιπτώσεις στην τσέπη των πελατών-οπαδών τους. Για να μην πάμε μακριά, διαβάζουμε ότι ο Ρέτσος του Ολυμπιακού κοστολογείται από την Μπάγερ Λεβερκούζεν γύρω στα 15 εκατομμύρια ευρώ! Και είναι ένα καλό ερώτημα, με βάση ποιες ακριβώς μελέτες περιμένουν απόσβεση στα τεράστια ποσά που σπαταλάνε ακόμη κι αν παίζουν κάθε χρόνο στο Champions League.
Αν υπολογίσουμε ότι ο Κριστιάνο Ρονάλντο κατάφερε πριν μερικά χρόνια την ακριβότερη μετακίνηση της καριέρας του για 95 εκατομμύρια, ο Λουίς Σουάρεζ για 80, ο Ιμπραΐμοβιτς για 70 και ο Ζιντάν για μόλις 75, καταλαβαίνουμε πόσο τρελά είναι όσα ξοδεύονται πλέον για ποδοσφαιριστές οι οποίοι πολλές φορές το μόνο που έχουν να επιδείξουν είναι το ακριβό τους κασέ.
Μια παράνοια που πολλοί φοβούνται πως θα αποδειχθεί καταστροφική. Την ξεκίνησε η FIFA μεγαλώνοντας την ψαλίδα ανάμεσα σε Μικρούς-Μεγάλους και μόνο αυτή μπορεί να την σταματήσει, πριν σκάσει η φούσκα που κατασκευάστηκε.
22°
