Έγινε κι αυτό. Οι μισές ομάδες στο πρωτάθλημα αγωνίστηκαν με κυβέρνηση Καραμανλή και οι υπόλοιπες εισήλθαν στους αγωνιστικούς χώρους με πρωθυπουργό τον Γιώργο τον fitness.
Με ποια κριτήρια έγινε η επιλογή, αδυνατώ να καταλάβω. Με πολιτικά; Η αλήθεια είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των οπαδών του ΑΡΗ αλλά και του Πανθρακικού υποστηρίζουν τη συντηρητική παράταξη. Το ίδιο ισχύει και για τους Λειβαδιώτες και με το ζόρι για τους Καβαλιώτες, αφού αριστεροί και δεξιοί μοιράζονται στην πόλη, αλλά με τον Ολυμπιακό μπερδεύεται το πράμα επικίνδυνα. Μιλάμε για την ομάδα που έχει ταυτιστεί όσο καμία άλλη με το παλιό ΠΑΣΟΚ, με το νυν (ο πρόεδρος ήταν παρών στην ομιλία του Γιώργου στη Διεθνή Έκθεση) και με το νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων, αμήν. Οι ερυθρόλευκοι όμως, παραδόξως, δέχτηκαν να παίξουν το Σάββατο, όταν ακόμη, έστω και τυπικά, τη διακυβέρνηση της χώρας ασκούσε η γαλάζια παρέα του Κωστάκη, του Πάκη (Προκοπάκη Παυλόπουλου) και του Μεϊμαράκη. Τι κρύβεται άραγε πίσω από αυτή την κίνηση; Δύσκολα την ερμηνεύεις. Όπως δύσκολα ερμηνεύεις και τη δήλωση της «μηχανής των γκολ» Όσκαρ, που μετά το ματς εκμυστηρεύτηκε στους δημοσιογράφους ότι ο Τιμούρ Κετσπάγια τον είχε ξεγραμμένο. Η αλήθεια είναι ότι αν δεν σκόραρε στη Λιβαδειά, η παρουσία του στην ομάδα θα είχε συνδεθεί με το στίχο του Καββαδία που λέει: «Εκτός από τη μάνα σου κανείς δεν σε θυμάται, σε τούτο το τρομακτικό ταξίδι του χαμού». Σκόραρε όμως, και αυτό ήταν που εξέπληξε τους πάντες, γιατί ο Όσκαρ δύσκολα θα σκόραρε ακόμη κι αν στον πάγκο του Λεβαδειακού καθόταν ο Τάκης Λεμονής.
Ήταν το Σαββατοκύριακο των Θαυμάτων. Όπως σχεδόν κανείς δεν περίμενε το ΠΑΣΟΚ να ρίξει δέκα ολόκληρες μονάδες στο κεφάλι της ΝΔ! Δεν ξέρω τι συντελεστή είχε στο στοίχημα αυτή η διαφορά, αλλά για over, ιδιαίτερα τις τελευταίες μέρες με τις δημοσκοπήσεις κλειδωμένες στα συρτάρια, δύσκολα θα μιλούσες. Παράξενος χειμώνας μπαίνει. Οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού μετά την επιστροφή του ΠΑΣΟΚ στο Μαξίμου, δείχνουν να ανησυχούν, παρόλο που η ομάδα στρογγυλοκάθεται στην κορυφή. Μου αρέσουν αυτές οι βραδινές εκμυστηρεύσεις στις ραδιοφωνικές εκπομπές. «Τώρα με το ΠΑΣΟΚ δύσκολα τα πράματα για τον Παναθηναϊκό. Επιστρέφει στα κόλπα ο Κόκκαλης» λένε. Οι πλέον σίγουροι αποκαλύπτουν επιστροφή της κόκκινης παράγκας, βλέπουν στον καπνό του τσιγάρου να σχηματίζεται πότε η μορφή του Τεβεκέλη, του Τεροβίτσα, του Σπάθα, του Παπίλια πάνω σε μηχανή 1.000 κυβικών και αν το τσιγάρο είναι άφιλτρο στον καπνό του βλέπουν τη μούρη του Μποροβήλου. Τους ακούω και διακρίνω σε όλους κάτι κοινό. Μιλάνε σχεδόν ψιθυριστά. Αν όλοι δεν συγκατοικούν και φοβούνται μην ξυπνήσουν το έτερον ήμισυ, τότε σίγουρα έχουν επηρεαστεί από την υπόθεση των υποκλοπών ή πιστεύουν ότι και οι τοίχοι έχουν αυτιά. Κάτι μου λέει ότι σε λίγο θα μιλάνε με κωδικούς. Το Ολυμπιακό κράτος επιστρέφει και ετοιμάζονται να περάσουν στην παρανομία. Ακούγοντας τους, ώρες-ώρες αναρωτιέμαι: Αν είναι όντως τόσο πλούσιο σε βρομιά το παρασκήνιο, τι σε κάνει να θέλεις να ασχολείσαι, και μάλιστα σοβαρά, με το άθλημα. Τι σε κάνει να μη θέλεις να κοιμηθείς τα βράδια και να νιώθεις πως αν δεν τα πεις κάπου διόλου απίθανο να σκάσεις σαν το μπαλόνι σε παιδική γιορτή.
Όπως αδυνατώ να καταλάβω πώς όλο αυτό το παρασκήνιο που σιχαίνεσαι να ακουμπήσεις το βρόμισε η νοοτροπία και οι μεθοδεύσεις μιας μόνο ομάδας. Πώς ευδοκίμησε ένας διάβολος, έστω κι αν φορούσε Prada, ανάμεσα σε τόσους αγγέλους. Πώς τη χάλασε την πιάτσα ένας με τόσους καθαρούς δίπλα του. Η αλήθεια είναι πάντως ότι το τελευταίο πρωτάθλημα στον Παναθηναϊκό το κέρδισαν περισσότερο με ΠΑΣΟΚ παρά με ΝΔ. Τον Μάρτη του 2004 (πάρτι-πάρτι στις 7 του Μάρτη ήταν το σύνθημα εκλογής αν θυμάστε), ανέλαβε ο Καραμανλής με τα 3/4 του πρωταθλήματος να έχουν διεξαχθεί και τους πράσινους να θεωρούνται το πρώτο φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου. Και τελικά τα κατάφεραν. Άρα, ποιος ο φόβος; Εκτός αν φοβούνται ότι η ιστορία θα επαναληφθεί. Θα κερδίσουν δηλαδή το πρωτάθλημα αλλά αυτό δεν θα είναι τίποτα περισσότερο από μια σύντομη Πράσινη παρένθεση στην Κόκκινη Αυτοκρατορία. Αλλά αυτό είναι κάτι που εξαρτάται περισσότερο από τους ίδιους και λιγότερο από τις επιλογές και τις εν κρυπτώ κινήσεις του Κόκκαλη. Γιατί αδυνατώ να διανοηθώ ότι φοβούνται τώρα που ο Γκαγκάτσης είναι χωρίς δουλειά ότι θα κοιτάξει με πραξικόπημα να πάρει και πάλι την ΕΠΟ. Μπα, δεν το βλέπω. Γιατί να μην πάει υφυπουργός Αθλητισμού σαν εξωκοινοβουλευτικός; Καλύτερο μου ακούγεται.
12°
