● Οι δύο πλευρές έχουν συμφωνήσει για συμβόλαιο 2,5 ετών (1,5+1), γεγονός που δεν λέει πολλά αφού τα συμβόλαια και ιδιαίτερα στον Ολυμπιακό είναι για να σπάνε. Οι συμφωνημένες, πάντως, ετήσιες απολαβές του 50χρονου προπονητή θα φτάσουν το 1,3 εκατ. ευρώ. Ο Μίτσελ πήρε μια πρώτη γεύση –πικρή είναι η αλήθεια– παρακολουθώντας τη νέα του ομάδα κόντρα στον Ατρόμητο από τη σουίτα του Βαγγέλη Μαρινάκη. Το 2-3 του Ατρόμητου... χάλασε τη γεύση. Η ήττα αυτή πάντως έχει και τα θετικά της. Ήταν μια ευκαιρία να διαπιστώσει σε πραγματικό χρόνο ο νέος τεχνικός τις αδυναμίες και τα τρωτά σημεία της ομάδας.
● Ο 50χρονος προπονητής ζήτησε και πήρε τον πρώτο λόγο για τις κινήσεις που θα κάνει ο σύλλογος το ερχόμενο καλοκαίρι, εστιάζοντας πάντα σύμφωνα με πληροφορίες σε συγκεκριμένες θέσεις. Αυτή του αμυντικού χαφ και ενός «δεκαριού». Λέτε μέσα σε αυτούς που θα προτείνει να είναι και ο γιος του Άντριαν; Ιστορικό, πάντως, υπάρχει. Ο μικρός Μίτσελ ακολουθώντας την παράδοση και τα βήματα όχι μόνο του μπαμπά, αλλά και του παππού, την εποχή που ο πατέρας του πραγματοποίησε τα πρώτα του βήματα ως προπονητής στη δεύτερη ομάδα της Ρεάλ Μαδρίτης (2006-07), τέθηκε υπό τις οδηγίες του.
● Η συνέχεια για τον πρεσβύτερο Μίτσελ δεν ήταν η αναμενόμενη. Έμεινε για τουλάχιστον δύο σεζόν μακριά από τους πάγκους, με αποτέλεσμα η καριέρα του γιου του στους Μαδριλένους να τερματιστεί άδοξα. Ο Άντριαν περιπλανήθηκε σε Θέλτα και Ταραγόνα για να καταλήξει το 2008 στη Χετάφε υπό την καθοδήγηση του γνωστού μας Βίκτορ Μουνιόθ. Ο άλλοτε προπονητής του Παναθηναϊκού απολύθηκε από την ομάδα της Μαδρίτης και ως εκ θαύματος τον διαδέχτηκε ο Μίτσελ. Μετά μάλωσε με τον πρόεδρο γιατί έδιωξε το γιο του και μετά από λίγο καιρό απολύθηκε και αυτός. Ο χρόνος θα δείξει ποιες θα είναι οι επιλογές του νέου κόουτς. Μέχρι να αρχίσουν, όμως, να αχνοφαίνονται να σας διηγηθώ μια ιστορία για τα δικά μας παιδιά.
● Την ιστορία του Θανάση και του Γιάννη Αντετοκούμπο, που αισθάνονται Έλληνες και είναι αποφασισμένοι να αποκτήσουν ελληνικό διαβατήριο. Οι γονείς τους αποφάσισαν να φύγουν από τη Νιγηρία και μετά από παραμονή σε αρκετές χώρες λόγω της ποδοσφαιρικής καριέρας του πατέρα της οικογένειας, «ρίζωσαν» στην Ελλάδα πριν από 24 χρόνια. Ο 27χρονος γιος της οικογένειας, Φράνσις, που έφτασε να αγωνίζεται στη δεύτερη κατηγορία της Αγγλίας ως ποδοσφαιριστής, ζει πλέον μόνιμα στο Λάγος. Όμως τα υπόλοιπα τέσσερα παιδιά γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Ελλάδα.
● Ο λόγος για τον 20χρονο Θανάση και τον 18χρονο αδερφό του και συμπαίκτη του στον πρωτοπόρο της Α2 Φιλαθλητικό, Γιάννη, που πρόσφατα υπέγραψε για τέσσερα χρόνια στη Σαραγόσα (είναι στο στόχαστρο των Σέλτικς και ετοιμάζεται για τα ντραφτ του ΝΒΑ), τον 15χρονο Κώστα και τον 11χρονο Αλέξη που επίσης ασχολούνται με το μπάσκετ. Όνειρό τους; Να αγωνιστούν με το ελληνικό εθνόσημο, όμως δεν έχουν ελληνική υπηκοότητα, μόνο άδεια παραμονής!
● Η διοίκηση της ΕΟΚ καταβάλει προσπάθειες να ξεπεράσει τις γραφειοκρατικές διαδικασίες για να εξασφαλίσει τις υπηρεσίες των αδερφών Αντετοκούμπο. «Ελπίζω να καρποφορήσουν οι ενέργειες της ομοσπονδίας, ώστε να πάρουμε επιτέλους την πολυπόθητη υπηκοότητα» δηλώνει στο «Βήμα» ο Θανάσης Αντετοκούμπο.
● Ήδη ο Γιάννης υπέγραψε στη Σαραγόσα και αν δουν ότι αξίζει για τις εθνικές ομάδες, είναι πιθανό να τον πιέσουν να βγάλει ισπανική υπηκοότητα. «Αυτό όμως θα ήθελα να το γράψετε πολύ σεμνά, γιατί σε καμία περίπτωση δεν εκβιάζουμε καταστάσεις. Είμαστε Έλληνες, τέλος. Δεν μου πάει να παίξω σε άλλη εθνική ομάδα, θέλω κάποια στιγμή, αν το αξίζω, να φορέσω τη φανέλα της Ελλάδας. Είναι κρίμα να έχεις γεννηθεί στην Ελλάδα, να είσαι Έλληνας και να μην μπορείς να παίξεις για τη χώρα σου. Αν δεν μπορώ να παίξω σε μια μεγάλη ομάδα ως Έλληνας, θα γίνω τόσο καλός, ώστε μία από αυτές να με πάρει ως ξένο» προσθέτει.
● «Η έλλειψη υπηκοότητας είναι ένα πρόβλημα, αλλά θα ήταν ακόμη μεγαλύτερο αν ζούσα σε μια άλλη χώρα, όχι στην πατρίδα μου, που είναι η Ελλάδα. Εδώ έχω μεγαλώσει, εδώ έχω φίλους, εδώ έχω ανθρώπους που με προσέχουν, αλλά κάποια στιγμή κουράζεσαι ψυχολογικά. Από μικρά παιδιά στα Σεπόλια ήμασταν πολύ αγαπητοί, αν και από τους ελάχιστους μαύρους. Από τους Έλληνες δεν έχουμε ούτε ένα παράπονο. Αν μπορούσε κάποια στιγμή και η Ελλάδα να μας αντιμετωπίσει ως δικά της παιδιά, θα ήμουν τρισευτυχισμένος» αναφέρει, αν και υπήρχαν και κάποια άσχημα περιστατικά. «Είχα πάει να ψωνίσω σε ένα κατάστημα ρούχων και αφού ρώτησα την τιμή ενός προϊόντος, η πωλήτρια με κοίταξε τόσο περίεργα και υποτιμητικά, ώστε με έκανε να το αφήσω κάτω και να φύγω. Αν είσαι έξυπνος άνθρωπος και βλέπεις τέτοιου είδους μικροπρεπείς συμπεριφορές, δεν αντιδράς. Ούτε καν ασχολείσαι. Σηκώνεσαι και φεύγεις». Όχι, αγόρι μου, να φύγουν... αυτοί. Εσύ να μείνεις!
