Η πρεμιέρα της Σουηδίας στο Euro ήταν η τέλεια απογοήτευση για τον Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς. Ο Μπέντζαμιν Μπάτον του ποδοσφαίρου, όπως του αρέσει να τον λένε, δεν κατάφερε να βγάλει από τα πόδια του τα βαρίδια που του έχουν προσθέσει τα 34 χρόνια του.
Μόλις πριν από λίγους μήνες υπερηφανευόταν: «Γεννήθηκα γέρος και θα πεθάνω νέος. Δεν έχω υπάρξει καλύτερα. Νιώθω πιο καλά από ποτέ. Όλα είναι μέσα στο μυαλό. Είσαι τόσο νέος και τόσο φρέσκος, όσο νιώθεις. Και αυτό είναι κάτι που απέδειξα εφέτος. Η ηλικία είναι απλά ένας αριθμός. Είσαι τόσο νέος, όσο θεωρείς πως είσαι. Το μυαλό σου αποφασίζει πόσο νέος ή πόσο γέρος είσαι. Κι εγώ αποφάσισα πως είμαι πολύ νέος. Το πνευματικό κομμάτι αποτελεί το 50 τοις εκατό του ποδοσφαίρου και σ’ αυτό δεν είχα ποτέ πρόβλημα».
Δηλώσεις που μείνανε δηλώσεις... Όσο κι αν είναι νωρίς για οριστικά συμπεράσματα, στο 1-1 της περασμένης Δευτέρας με την Ιρλανδία το μόνο που κατάφερε ήταν να προκαλέσει με την πάσα του το αυτογκόλ με το οποίο ισοφάρισε η Σουηδία. Έτρεξαν πάνω του οι υπόλοιποι να πανηγυρίσουν, πίστεψαν ότι θα τους έπαιρνε πάλι στις πλάτες του για να τους φτάσει ως τη νίκη, αλλά όπως φάνηκε δεν είχε να δώσει τίποτα περισσότερο.
Η συνέχεια; Κανένας δεν μπορεί να πει με σιγουριά τι μπορεί να κάνει. Η... δεύτερη νεότητα που πιστεύει ότι περνάει, δεν φάνηκε να τον βοηθάει. Όμως, εδώ έχουμε μπροστά μας τον πιο απρόβλεπτο ποδοσφαιριστή του πλανήτη. Το «Zlatan style», που ο ίδιος έχει επιβάλλει στην Εθνική ομάδα, δεν περπάτησε, μα καθόλου περίεργο στο επόμενο παιχνίδι με την Ιταλία να κάνει πέντε μαγικά και να γυρίσει τούμπα τις πρώτες εντυπώσεις. Ίσως τον βοηθήσει και η πιθανή αλλαγή του Μπεργκ, που πέρασε και δεν ακούμπησε απέναντι στους Ιρλανδούς. Ο «Ίμπρα» τον πιστεύει, αλλά η πρώτη εμφάνιση του γκολτζή του Παναθηναϊκού ήταν απογοητευτική. Και επειδή ουσιαστικά η ενδεκάδα φτιάχνεται στα μέτρα του, ίσως τον αφήσει στον πάγκο.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για έναν εγωπαθή, χαρισματικό άνθρωπο που ως τώρα τον αδίκησε κυρίως ο εαυτός του, καθώς οι ομάδες που διάλεξε για να παίξει δεν τον βοήθησαν να πάρει ευρωπαϊκούς ή παγκόσμιους τίτλους. Το απωθημένο του, ότι δεν αξιώθηκε ποτέ μια «Χρυσή Μπάλα», αναγκασμένος να επιδεικνύει κάποιες πιο δεύτερες διακρίσεις όπως το «Βραβείο Πούσκας» για το καλύτερο γκολ μιας χρονιάς...
Η ανάγκη του να προσαρμόζει κάθε ομάδα στην οποία παίζει τα συστήματά της πάνω του και να βάζει τους υπόλοιπους ποδοσφαιριστές της να κινούνται σύμφωνα με τα κέφια του, ήταν η αφορμή για να τσακώνεται και να αναζητά διαρκώς το ιδανικό περιβάλλον μέσα στο οποίο θα μπορούσε να αναδείξει το ιδιόμορφο ταλέντο του.
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα όταν πήγε στην Μπαρτσελόνα, έτοιμος για το μεγάλο άλμα στην καριέρα του ανάμεσα σε σούπερ συμπαίκτες. «Στην αρχή ήταν καλά, αλλά ο Μέσι άρχισε να μιλάει. Ήθελε να παίζει στη μέση και όχι στα άκρα και έτσι το σύστημα άλλαξε από 4-3-3 σε 4-5-1. Θυσιάστηκα και δεν είχα πλέον στο γήπεδο την ελευθερία που χρειαζόμουν για να πετύχω» γράφει στην αυτοβιογραφία του που κυκλοφόρησε με τίτλο (τι άλλο;) «I am Zlatan»!
Το μεγάλο ξέσπασμα ήρθε όταν ο Πεπ Γουαρδιόλα τον έβαλε μόλις πέντε λεπτά στο τέλος, σε ματς με τη Βιγιαρεάλ. Η συνέχεια στα αποδυτήρια: «Με κοιτούσε και… ξέφυγα. Σκέφτηκα ότι είναι εχθρός μου καθώς έξυνε το φαλακρό κεφάλι του. Του φώναξα: “Δεν έχεις αρχίδια” και μετά χειρότερα λόγια. Συμπλήρωσα: “Τα πας σκατά, λόγω του Μουρίνιο. Να πας στο διάολο!” Είχα τρελαθεί. Πέταξα ένα κουτί στην άλλη άκρη του δωματίου. Έπεσε στο πάτωμα. Ο Πεπ δεν είπε τίποτα. Απλά έβαλε τα πράγματα που πετάχτηκαν πάλι μέσα στο κουτί. Δεν είμαι βίαιος, αλλά αν ήμουν ο Γουαρδιόλα θα είχα φοβηθεί»!
Ο τρόπος με τον οποίο έπαιζε η Μπαρτσελόνα ήταν «χτισμένος» πάνω στον Τσάβι, στον Ινιέστα και στον Μέσι. Ο Ιμπραχίμοβιτς λοιπόν δεν είχε την ελευθερία που χρειαζόταν. «Είπα στον Γουαρδιόλα ότι αγόρασε μια Φεράρι αλλά την οδηγεί σαν Φίατ!»
Κερασάκι στην τούρτα το αυτοκίνητο. Ο εσωτερικός κανονισμός της Μπαρτσελόνα υποχρεώνει τους παίκτες να πηγαίνουν στις προπονήσεις με μικρά - φτηνά αυτοκίνητα. «Τι βλακεία ήταν αυτή; Πήδηξα μέσα στη Φεράρι μου, έβαλα το πόδι μου στο γκάζι και πάρκαρα στην πόρτα του προπονητικού κέντρου».
Για τους ίδιους πάνω-κάτω λόγους είχε φύγει νωρίτερα και από τη Γιουβέντους. Εκεί ο Φάμπιο Καπέλο χρησιμοποιούσε τον Τρεζεγκέ στο ρόλο που ήθελε να παίζει ο ίδιος και δεν το άντεξε για πολύ.
Βρήκε το ιδανικό περιβάλλον στην Παρί Σεν Ζερμέν. Οι Άραβες ιδιοκτήτες έφτιαξαν την ομάδα πάνω του και πήραν μαζί του τέσσερα σερί πρωταθλήματα και κύπελλα Γαλλίας χωρίς να καταφέρουν όμως να φτάσουν σε τελικό Champions League, που ήταν από τους βασικότερους στόχους.
Πλέον ετοιμάζεται για νέο ξεκίνημα έχοντας κλείσει συμβόλαιο-μαμούθ στη Μάντσεστερ Γ. του Μουρίνιο, με τον οποίο ή θα τα βρουν ή θα γίνουν... μπίλιες!
Θα είναι, πάντως, η τελευταία του ευκαιρία για κάτι πολύ μεγάλο, από τη στιγμή που το Euro δεν φαίνεται να του τα φέρνει όπως τα υπολόγιζε μέχρι πριν από λίγες μέρες. Εκτός αν... είπαμε... με τον Ζλάταν, ποτέ μη λες ποτέ!
17°
