Ξεφύλλιζα τις εφημερίδες νωχελικά. Στην ΑΕΚ ο πρόεδρος Αδραχμίδης μετά από πολύωρες συζητήσεις με τον προπονητή Αποτιχιμένεθ κατέληξαν σε ένα διαζύγιο κοινή συναινέσει. Ο Ισπανός κούνησε μαντίλι και τη θέση του στον πάγκο κατέλαβε ο ευλαβικός Νίκος Κωστένογλου. Πρώτο του μέλημα να ζητήσει πίστωση χρόνου, σε μια εποχή που μόνο το άκουσμα της λέξης πίστωση δημιουργεί ασφυξία.
Πίστωση χρόνου θα του ζητήσει λίαν συντόμως και ο πρόεδρος Αδραχμίδης, όταν δεν θα έχει να τον πληρώσει. Τι ωραία που περνάμε στην Ελλάδα. Οι μέρες μικραίνουν μαζί με τις προσδοκίες μας και όλα μοιάζουν αληθινά. Ακόμα και ο Σουλτάνος Αλ Φαντάσμ, αλλά και ο Τσάκας. Διαβάζω για την Arboris Capital, που ετοιμάζεται να καταθέσει πρόταση για την εξαγορά του πλειοψηφικού πακέτου της ΠΑΕ Παναθηναϊκός, και συγκινούμαι αφάνταστα με μια άλλη πρόταση γεμάτη αλτρουισμό και ανιδιοτέλεια του Αντρέα Βγενόπουλου, ότι δεν θα σταθεί εμπόδιο αν οι Άραβες ρίξουν τα πετροδόλλαρά τους στην πράσινη ΠΑΕ. Θα φτάσει στο σημείο να ζητήσει από τον έμπιστό του Μάνο Μαυροκουκουλάκη να θάψει κάπου μυστικά τα δικά του εκατομμύρια που είχε έτοιμα να χαλαλίσει για τον ΠΑΟ, ώστε να μην μπει ποτέ στον πειρασμό να τα ξοδέψει δημιουργώντας πρόβλημα στους επενδυτές!
Ο Φερέιρα σκέφτεται πολύ σοβαρά να καθιερώσει το 4-4-2, με τον Λέτο μέσα στην περιοχή δίπλα σε Τότσε ή Ρούντολφ. Την ίδια ώρα που ο Δώνης υπογράφει συμβόλαιο με ευρωπαϊκή εταιρεία μάνατζερ προπονητών, η οποία δεσμεύεται το καλοκαίρι να τον κάνει τον πρώτο Έλληνα τεχνικό που θα δουλέψει στο εξωτερικό! Το διαβάζω και ενστικτωδώς σκέφτομαι ότι του χρόνου διόλου απίθανο κανείς μας να μη βρίσκεται εντός συνόρων, όλοι μας να έχουμε γίνει ένας Δώνης, ο καθένας μας για δικούς του βιοποριστικούς λόγους να έχει πιάσει Αμερική, Αυστραλία, Καναδά. Σκεφτείτε να κάνουμε όλο τον κόσμο μπουρδέλο. Να ονειρεύονται όλοι να έχουν ένα υπουργό σαν τον Βενιζέλο...
Ξεφυλλίζοντας φτάνω στο ρεπορτάζ του ΠΑΟΚ και διαβάζω για τον Σαχπατζίδη, που ετοιμάζεται να αναλάβει την ΠΑΕ. Για την κόντρα των οργανωμένων με τον Ζαγοράκη, τη λατρεία των φιλάθλων του ΠΑΟΚ Σκύδρας στο πρόσωπο του Γκαρσία, που τους οδήγησε να βαφτίσουν το σύνδεσμό τους με το όνομα του παίκτη, και ακόμα για την τιτάνια προσπάθεια του άοκνου Σάκη Τσιώλη στον ΑΡΗ να τονώσει την ψυχολογία των παικτών του. Ετοιμάζομαι να ολοκληρώσω την καθημερινή ανάγνωση όταν το μάτι μου πέφτει σε μια είδηση που με σοκάρει. Έχει τίτλο: «Ελεύθερος υπηρεσιών». Τη συνοδεύει μια ολοσέλιδη φωτογραφία που δείχνει έναν ποδοσφαιριστή με τη φανέλα της Μπάγερν Μονάχου να σφαδάζει στο χορτάρι από τους πόνους. Για πολλοστή φορά ο Άριεν Ρομπέν τέθηκε εκτός δράσης. Το πότε θα είναι εκ νέου σε θέση να αγωνιστεί, παραμένει δυστυχώς άγνωστο! Όλες οι προηγούμενες ειδήσεις είχαν να κάνουν με τη μπάλα και όπως εμείς την αντιλαμβανόμαστε. Η συγκεκριμένη έχει να κάνει με το ποδόσφαιρο. Το πραγματικό ποδόσφαιρο, το άθλημα που φλερτάρουμε αλλά δεν έχουμε ακόμα κατακτήσει!
Ακούω τον εαυτό μου να ψελλίζει, τι κρίμα! Και αμέσως μετά θυμάμαι μια κουβέντα που μου είχε εξομολογηθεί ένας καλός μου φίλος ποδοσφαιριστής. «Χρειάζεται ταλέντο, μυαλό, δουλειά, ωριμότητα και θέληση, αλλά άμα δεν έχεις άστρο στον αθλητισμό, τι να τα κάνεις τα υπόλοιπα!» Όντως, υπάρχουν αθλητές που έχεις την εντύπωση ότι έχουν γεννηθεί στη Βηθλεέμ! Ένα τεράστιο άστρο συνοδεύει την καριέρα τους. Έχουν κάνει λεφτά, μεταγραφές την κατάλληλη εποχή, έχουν σημειώσει γκολ σε κρίσιμα ματς με αρκετή δόση τύχης, τους έκατσαν μεγάλες διοργανώσεις όταν οι επιδόσεις τους χτυπούσαν κόκκινο, είχαν την τύχη να μην τραυματιστούν, η καλή τους μοίρα σαν νεράιδα σε κάθε βήμα στεκόταν δίπλα τους. Ενώ άλλοι κρατούν ομπρέλα, μη γίνουν μούσκεμα απ’ τα κακά που βρέχει γι’ αυτούς ο ουρανός.
Δεν είναι μεγάλος ο Άριεν Ρομπέν. Μόλις 27 χρονών, γεννηθείς στις 23 Ιανουαρίου του 1984. Κι όμως, ο Ολλανδός μετράει τουλάχιστον 10 σοβαρούς τραυματισμούς. Ο πρώτος το 2007, όταν ένα σφίξιμο στους προσαγωγούς τον κράτησε για δύο εβδομάδες εκτός αγωνιστικής δράσης. Ήταν μόλις η αρχή. Κανείς δεν φανταζόταν τι θα επακολουθήσει. Τον Μάρτη του 2008, ποδοσφαιριστής πλέον της Ρεάλ Μαδρίτης, τραυματίζεται στον αστράγαλο και μένει έξω έναν ολόκληρο μήνα. Δύο μόλις μήνες μετά εμφανίζεται σοβαρό πρόβλημα στο δικέφαλο, που τον οδηγεί σε απραξία πέντε μηνών. Ένα χρόνο μετά, τον Σεπτέμβριο του 2009, νιώθει ενοχλήσεις στο γόνατο. Για τρεις εβδομάδες μένει έξω να κοιτάζει περίλυπος. Νοέμβρη της ίδιας χρονιάς, πάλι πρόβλημα στο γόνατο. Υποτροπή. Δύο εβδομάδες εκτός γηπέδων. Τον Μάιο του 2010 τραυματίζεται στο μηρό. Η αποθεραπεία επιβάλλει δεκαπέντε μέρες απραξίας. Τρεις μήνες μετά ακολουθεί το χειρότερο χτύπημα της μοίρας, απ’ όσα έχει μέχρι τώρα δεχθεί. «Τρύπα» στο μηρό και έξι μήνες χωρίς μπάλα. Τον Ιούλιο του 2011 χτυπάει στον αστράγαλο και μένει πάλι δύο εβδομάδες εκτός δράσης. Τον Αύγουστο νιώθει ενοχλήσεις στους προσαγωγούς και οι γιατροί τού συνιστούν πέντε εβδομάδες ατομικό πρόγραμμα. Τώρα εγχείρηση στους προσαγωγούς, που συνοδεύεται από τρεις εβδομάδες απραξίας! Ο Καρλ Χάινς Ρουμενίγκε το είχε δηλώσει: «Το πρόβλημα του Άριεν είναι περίπλοκο. Κανείς δεν ξέρει πώς ακριβώς πρέπει να το αντιμετωπίσουμε». Δυστυχώς δεν αντιμετωπίζεται, Καρλ. Το αστέρι του έχει πέσει, χωρίς να προλάβει ο ίδιος να κάνει μια ευχή!
