Το Riva Aquarama 278 Lamborghini επέστρεψε στον υδάτινο κόσμο

H επιθυμία για αναπαλαίωση ιστορικά μας δείχνει δύο πράγματα για την ανθρώπινη φύση. Το πρώτο είναι ότι όποτε δημιουργείται κάτι όμορφο και ξεχωριστό, από οποιαδήποτε άποψη, τείνουμε είτε να θέλουμε να το ξεπεράσουμε σε υπεροχή είτε να το συντηρήσουμε (όταν δούμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι καλύτερο) γιατί έχουμε την ανάγκη να αισθανόμαστε περήφανοι για τη δημιουργικότητα και εφευρετικότητά μας, σαν είδος. 
Το δεύτερο είναι ότι πάντα οι άνθρωποι είχαν μια ερωτική σχέση με το παρελθόν, η οποία όμως παραμένει σύγχρονη λόγω της επιθυμίας μας να εκσυγχρονίσουμε ή να αναπαράγουμε με μοντέρνες πινελιές, ομορφιές του παρελθόντος. Το αμάλγαμα παρελθοντικών «θαυμάτων» και σύγχρονης εφευρετικότητας συνήθως κρατάει στη ζωή όχι μόνο ιστορικές μας επιτυχίες, αλλά και εμάς τους ίδιους. Η υπομονή και επιμονή με την οποία τόσοι άνθρωποι δούλεψαν στην αναπαλαίωση αυτού του σκάφους μάς δείχνει τόσο τον σεβασμό στο έργο που αναπαλαιώσαν, όσο και τη δίψα να μάθουν από αυτό δημιουργώντας το ξανά από την αρχή, και από εκεί... ποιος ξέρει... προχωρώντας σε κάτι ακόμα πιο καινοτομικό. 

Ο Carlo Riva κάνει την θάλασσα πασαρέλα και ο Ferruccio Lamborghini την οργώνει

Το όνομα Aquarama προήλθε από το αλεξήνεμο, που θυμίζει την νέα και πρωτοποριακή θεατρική εμπειρία Cinerama που ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στη δεκαετία του 1960. 
Ξεκίνησε την παραγωγή του από το 1962 και παρέμεινε έως το 1996, και το Aquarama ήταν το πιο διάσημο από τα πολυτελή σχέδια του Carlo Riva και –ακόμα και σήμερα– έχει τη φήμη της «Ferrari του κόσμου των σκαφών», που είναι ειρωνικό, μια και ήταν η Lamboprghini αυτή που του έδωσε επιπλέον prestige στο διεθνές Jet Set. 

Ο χρονισμός του Aquarama ήταν τυχαίος, επειδή ήρθε στο προσκήνιο ακριβώς την ίδια εποχή που ήρθε στη σκηνή το Jet Set, και οι πλούσιοι και διάσημοι πετούσαν για τον κόσμο αναζητώντας παιχνίδια. Συνολικά, χτίστηκαν 769 σκάφη και κατέληξαν στα χέρια των Peter Sellers, Prince Rainier του Μονακό και Ferrucio Lamborghini, μεταξύ πολλών άλλων διασημοτήτων.

Το Aquarama, ένα σκάφος που αποτελείται από κομψές γραμμές, ήταν ο «αριστοκράτης playboy» των ευρωπαϊκών και αμερικανικών πλωτών οδών, μεταφέροντας αστέρες ταινιών και άλλους που αναζητούσαν μια ξεχωριστή εμπειρία βαρκάδας. Το Riva έλκυε πελατεία που περιλάμβανε τον πρίγκιπα Rainier του Μονακό και τον Peter Sellers. Ο Ferruccio Lamborghini θέλησε ένα δικό του Aquarama το 1968. Επιθυμία του ήταν να του δώσει τη δική του σφραγίδα με έναν δίδυμο κινητήρα Lamborghini 4.0L V12s από το αυτοκίνητο Espada – και παρόλο που τώρα δεν «φοράει» αυτούς τους κινητήρες, είναι μέχρι σήμερα το ταχύτερο Aquarama που κατασκευάστηκε ποτέ.

Η πορεία του Aquarama 278

Τα V12 εκείνης της περιόδου δεν ήταν όμως ιδανικά: υπήρχε έλλειψη ροπής και ολόκληρη η εγκατάσταση δεν λειτουργούσε ποτέ σωστά σε αυτή την αρχική μορφή. Ανεξάρτητα από αυτούς τους περιορισμούς, ο Lamborghini κράτησε το ιδιαίτερο αυτό Aquarama μέχρι το 1989, πριν το πουλήσει. Ο νέος ιδιοκτήτης ανησυχούσε για το μέγεθος του κόστους για μελλοντικές επισκευές στους μοναδικούς κινητήρες και κατέληξε να αντικαθιστά το V12 με την κλασική μονάδα Aquarama V8 της GM, δίνοντας τους διπλούς ιταλικούς κινητήρες στο μουσείο Lamborghini. Το 2002 ο ιδιοκτήτης πέθανε και το σκάφος ξεχάστηκε. Ούτε ο Carlo Riva δεν ήξερε πού ήταν. Το 2010, το Riva ανακαλύφθηκε κάτω από έναν μουσαμά σε μια αυλή έξω από μια κατοικία στην Punta της Ιταλίας. Ο Ολλανδός συλλέκτης Adriaan de Vries ειδοποιήθηκε και έτσι διοργανώθηκε η πώληση του σκάφους.

Το προκύπτον έργο αποκατάστασης χρειάστηκε τρία χρόνια. Οι εργασίες πραγματοποιήθηκαν στο Riva-World στο Uithoorn της Ολλανδίας, με τον Sandro Zani να είναι υπεύθυνος για το δαιδαλώδες αυτό έργο ώστε να πάρει το σκάφος το σχήμα που έχει τώρα. Οι συχνές επισκέψεις στην Ιταλία εξασφάλισαν ότι κάθε παραμικρή λεπτομέρεια ήταν όσο το δυνατόν πιο κοντά στο πρωτότυπο. Ακόμα και ο Carlo Riva το ενέκρινε. Για τον Sandro Zani, το γεγονός ότι δεν είχαν τους αρχικούς κινητήρες σήμαινε ότι αυτά τα προαναφερθέντα ταξίδια στην Ιταλία ήταν απολύτως απαραίτητα και η συνεργασία από το μουσείο Ferruccio Lamborghini ήταν ζωτικής σημασίας. Σύμφωνα με ορισμένες πηγές, η συνεργασία αυτή υπήρξε σχεδόν άκαρπη – το μουσείο ήθελε να αγοράσει το ίδιο το Riva. Ευτυχώς, η κοινή λογική επικράτησε.

Ο Zani τοποθέτησε ένα ζευγάρι V12 4,0 λίτρων από το Lamborghini Espada, με μια μονάδα να έρχεται από τις ΗΠΑ και μία από τη Γερμανία, και του δόθηκε η άδεια να αποσυναρμολογήσει έναν από τους αρχικούς κινητήρες που στεγάζονταν στο μουσείο για να εξασφαλίσει πιστότητα στη ρύθμιση το 1963! Η βοήθεια προήλθε επίσης από τον Lino Morosini, ο οποίος ήταν επικεφαλής του τμήματος κινητήρων της Riva και είχε εργαστεί στο αρχικό έργο Lamborghini. Ήταν αυτή η συλλογική προσπάθεια από τόσους ανθρώπους που κατέστησε δυνατό το 2013 να «μπει» το πλήρως αναπαλαιωμένο Riva Aquarama, που τροφοδοτήθηκε με Lamborghini, από τον ίδιο τον κ. Riva στη γενέτειρά του στη λίμνη  Iseo.