Ο Νίκος Aραμπατζής πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη Δάφνη, μεγάλωσε σε μια οικογένεια χωρίς αυτοκίνητο, λόγω κρίσης έχασε τη δουλειά του, οικονομικά δεν μπορούσε να τα βγάλει πέρα… ήταν με λίγα λόγια ο συνήθης ύποπτος έλληνας 25άρης στην Ελλάδα των μνημονίων. Και όπως σε πολλές περιπτώσεις σαν κι αυτή, το λεγόμενο «brain drain» ήταν μονόδρομος. Aπό το Μπραχάμι, τα ταμεία ανεργίας, τις ουρές στον ΟΑΕΔ, κατέληξε στην Αυστρία στο RedBull Ring, δίπλα στην πίστα Formula1, ως μηχανικός αγώνων στην ομάδα της Lamborghini, να ζει το δικό του «Fast and furious».
Οι γονείς του δεν είχαν αυτοκίνητο και το κλίμα δεν ευνοούσε την ενασχόληση με Καρτ ή κάποιο είδος αγώνων. Με την ενηλικίωσή του αγόρασε το πρώτο του αμάξι και τότε ξεκίνησαν όλα. Όπως μου εξηγεί, «είχα την ανάγκη να ανακαλύψω τα όριά μου. Αρκετά συχνά ξεκινούσαμε με τους φίλους μου για καφέ στη Γλυφάδα και βρισκόμασταν στη Θεσσαλονίκη για 2ημερο, μόνο και μόνο επειδή μου άρεσε να οδηγώ!»
Όσο περίεργο και αν ακούγεται, η κρίση ήταν ο βασικός «υπεύθυνος» που έκανε το όνειρό του πραγματικότητα. «Το 2015, έχοντας χάσει τη δουλειά μου, πήρα τη μεγάλη απόφαση να πάω στην Αγγλία σε ένα συνεργείο. Αισθανόμουν καταπιεσμένος στην Ελλάδα. Ήθελα να φύγω και να το κυνηγήσω. Από εκεί έστειλα βιογραφικό στην Porsche στη Γερμανία και έγινα δεκτός».
Στη συνέχεια, με πρωταθλήματα όπως το Porsche Supercup, το οποίο είναι Side event της Formula 1, ταξιδέψε σχεδόν σε όλη την Ευρώπη, ενώ κερδίζοντας την 1η θέση στο πρωτάθλημα των 24ωρων, οι πόρτες πλέον ήταν ανοιχτές για τη μετεξέλιξή του στον εργασιακό τομέα. Γρήγορα του προτάθηκε μια θέση στην αγωνιστική ομάδα της Lamborghini στην Αυστρία.
Τι ακριβώς περιλαμβάνει η δουλειά του;
Ο βασικός τομέας εργασίας του είναι αυτός του μηχανικού πάνω στο αυτοκίνητο, στην αποστήριξη των ελαστικών και τα Pit Stops (στάσεις ανεφοδιασμού). Έχει στον έλεγχό του τη σωστή μεταφορά των ρυθμίσεων της ανάρτησης, το ζύγισμα του αυτοκίνητου ώστε να μην ξεφύγει ούτε ένα κιλό πέρα από το επιτρεπόμενο όριο, την κατάλληλη θερμοκρασία και πιέση των ελαστικών και κατά διαστήματα τον έλεγχο με ειδικό θερμόμετρο των εξωτερικών θερμοκρασιών αέρα και οδοστρώματος.
Πέρα από αυτό πρέπει με όλη την ομάδα να στήσει και να ξεστήσει το Pit Box με τον τεράστιο όγκο εξοπλισμού που έχει μαζί για κάθε αγώνα, τις φιάλες οξυγόνου για τα αερόκλειδα που θα χρειαστούν, τις φορητές αντλίες βενζίνης για τον ανεφοδιασμό, τις εργαλειοθήκες, τα ειδικά εργαλεία μέτρησης, τις κάμερες, τον ξεχωριστό χώρο για προετοιμασία των ελαστικών, αλλά και την τοποθέτηση και το σετάρισμα της νταλίκας που φιλοξένει το Hospitality της ομάδας, με την κουζίνα, το εστιατόριο, τα δωμάτια για τους οδηγούς.
Το καθημερινό ωράριο μπορεί να ξεπεράσει τις 13-14 ώρες. Σε ημέρες αγώνων, όμως, δεν υπάρχει ωράριο. Το σύνηθες είναι 15-19 ώρες εργασίας καθημερινά και 110 με 120 ώρες εργασίας εβδομαδιαίως. «Τα χιλιόμετρα που διανύουμε εβδομαδιαίως ξεπερνούν τα 2.000! Η Πέμπτη είναι συνήθως η μέρα που κάνουμε ελέγχους στα συστήματα πριν ξεκινήσει επίσημα και το Σαββατοκύριακο. Η Παρασκευή είναι η μέρα ελεύθερων χρονομετρημένων δοκιμαστικών, ώστε να δοκιμάσουμε το αυτοκίνητο, τα ελαστικά και το setup».
Η δόξα, οι εμπειρίες και οι γνωριμίες είναι τα καλά της δουλειάς, ωστόσο πρόκειται για μια ρουτίνα γεμάτη κίνδυνο, από ηλεκτροσόκ μέχρι εγκαύματα απο φωτιές και σοβαρούς τραυματισμούς από ατυχήματα. Επιπλέον, καθιστά πολύ δύσκολη την ύπαρξη οποιασδήποτε μακροχρόνιας σχέσης, καθώς ο ελεύθερος χρόνος είναι ελάχιστος. «Με πάνω απο 25 αγώνες στο ημερολόγιο –για να μην αναφέρουμε τις δοκιμές– μπορεί να βρεθούμε μακριά απο το τόπο κατοικίας μας, για περισσότερο απο μισό έτος συνολικά». Ωστόσο, ο μισθός ανταμείβει κατά ένα μέρος τους κόπους και την κούραση, όπως και το συναίσθημα της νίκης.
Το 2017 και 2018 για την ομάδα του Νίκου ήταν από τα πιο νικηφόρα έτη. Κατάφεραν να κερδίσουν τις 24 ώρες της Daytona, κάτι το οποίο η Lamborghini δεν είχε καταφέρει ποτέ στην ιστορία της. «Το να παρακολουθείς μια νίκη του οδηγού μας ή απλώς το να ολοκληρώνεται ένας αγώνας χωρίς ατύχημα ή μηχανικά προβλήματα, μπορεί να δημιουργήσει μια απίστευτη αίσθηση υπερηφάνειας. Πέρσι κερδίσαμε 4 από τα 6 πρωταθλήματα στα οποία συμμετείχαμε! Επιπλέον, 2 χρονιά τώρα κερδίζουμε την πρώτη θέση, ως το πιο γρήγορο Pit Crew. Αυτό σημαίνει πως φουλάρουμε το αγωνιστικό με 100 λίτρα βενζίνης και αλλάζοντας 4 ελαστικά. Ο μέσος χρόνος δεν ξεπερνά τα 20 δευτερόλεπτα! Όταν έρχονται τα δύο ή και τα τρία αυτοκίνητα τη ομάδας μας μαζί για Pit Stop και καταφέρνουμε να ολοκληρώσουμε τη διαδικασία χωρίς λάθη, ή στρες, τότε αυτό είναι μια πραγματικά σημαντική στιγμή για όλη την ομάδα» μας λέει ο Νίκος.
Η επιτυχία για τον Νίκο είναι το feedback του κόπου και του χρόνου που θυσιάζει. Εκ των πραγμάτων, όμως, κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα στην Ελλάδα. «Ο Έλληνας αρχικά δεν έχει παιδεία γύρω απο το αυτοκίνητο. Έζησα και μεγάλωσα σε μια χώρα η οποία είναι στην υψηλότερη θέση της Ευρώπης στα ατυχήματα. Όχι μόνο δεν σέβεται, άλλα αγνοεί και τον κίνδυνο. Γι’ αυτό και πάντα υποστήριζα πως τα δύο βασικά μαθήματα τα οποία πρέπει να ενταχθούν στα ελληνικά σχολεία, από το δημοτικό κιόλας, είναι τα μαθήματα της οδικής συμπεριφοράς. Πέρα από αυτό όμως στην Ελλάδα δεν υπάρχουν και αξιόλογες υποδομές έστω για αυτό το μικρό ποσοστό νέων που ασχολούνται με τα μηχανοκίνητα, ώστε να κάνουν το χόμπι τους με ασφάλεια».
Από την άλλη πρόκειται και για ένα εξαιρετικά ακριβό σπόρ, με τα χρηματικά ποσά που διαθέτονται ακόμα και σε έναν μόνο αγώνα να είναι υπέρογκα! Για παράδειγμα, αν κάποιος θέλει να συμμετάσχει σαν οδηγός χωρίς να έχει κάποιον χορηγό που θα τον στηρίξει οικονομικά, σε έναν μόνο αγώνα με κατώτερης κατηγορίας αγωνιστικό αυτοκίνητο, η μέση τιμή την οποία θα πρέπει να πληρώσει ώστε να ενοικιάσει μια θέση οδηγού είναι περί τα 20.000 με 40.000 ευρώ. Παράλληλα ένα σετ ελαστικών κοστίζει πάνω απο 2.000 ευρώ. Η βενζίνη είναι κι αύτη έξτρα κόστος με την τιμή του αγωνιστικού καύσιμου να εκτοξεύεται στα 5 ευρώ/λιτρο και μέσο όρο 600 λίτρα ανά Σαββατοκύριακο.
Για όσους θέλουν να το ψάξουν
Όσοι θα ήθελαν να ασχοληθούν με τον συγκεκριμένο τομέα, δεν έχουν πάρα να ψάξουν ποια απο τις ομάδες προσφέρουν θέσεις εργασίας. Στην κατηγορία Teams, μπορούν να μπουν στη σελίδα της εκάστοτε ομάδας και να δουν αν ψάχνουν για μηχανικούς. Επιπλέον, υπάρχουν μεγάλες ελλείψεις απο οδηγούς φορτηγών με άδεια κατηγορίας «CΕ» συγκεκριμένα. Όσοι κατέχουν τέτοιες άδειες, έχουν σχεδόν αμέσως δουλειά σε πολλές ομάδες! Για μηχανικούς, τώρα, η ζήτηση δεν είναι εξίσου μεγάλη άλλα κατά περιόδους οι ομάδες παίρνουν νέα άτομα. Η εμπειρία που ίσως ζητηθεί συνήθως είναι η αγάπη για τα Motorsports, οι ομάδες δεν θέλουν κάποιον που θα τους «κρεμάσει» στους αγώνες! Η θέληση για σκληρή και επίπονη εργασία είναι το νούμερο 1. Πέρα από αυτό οι κατάλληλες βάσεις, όπως εμπειρία στον αγωνιστικό/μηχανικό τομέα, είναι MUST! Οι βασικές γνώσεις Αγγλικών και Γερμανικών είναι αυτονόητες για να εργαστεί κάποιος στα Motorsports. Και μια τρίτη γλώσσα, όπως Ιταλικά ή Γαλλικά, είναι μεγάλο συν.
21°
