Αν μέχρι πριν δύο μήνες συναντούσε κάποιος αντιπροσωπευτικό δείγμα οδηγών διαφόρων γενεών, από υπερήλικες του ’40 έως νέους κατόχους διπλώματος οδήγησης του 2016 και τους έλεγε ότι θα ερχόταν η ώρα και η στιγμή που θα πήγαινες από το παλαιό Φάληρο στην προκυμαία του Ρίο στην Αχαΐα σε 2 ώρες, προφανώς η αντίδρασή τους θα περιείχε διάφορα στάδια: από το να ξεραθούν στα γέλια πιάνοντας το στομάχι τους, από το να ειρωνευτούν κάνοντας σχόλια που ως ιδιαζόντως ειδεχθή δεν μπορούν να αναγραφούν εδώ, μέχρι να εκνευριστούν θεωρώντας περιπαικτικό το σχόλιό σας...
Και όμως... Μετά από δεκαετίες εξαγγελιών, μετά από χιλιάδες θανάτους στον πλέον καρμανιόλα-δρόμο της Ευρώπης και μετά από ατέρμονες κωλυσιεργίες, ήρθε η ώρα, που ο δρόμος Αθήνας-Πάτρας, επιτέλους, «έγινε»...
Και από αθλίως επονομαζόμενη «Εθνική Οδός», ή «σκοτώστρα», ή «καρμανιόλα», ή «γεφύρι της Άρτας» κ.λπ. λοιπά ευφάνταστα κοσμητικά επίθετα, αυτός λοιπόν ο δρόμος φαίνεται ότι ήρθε η ώρα να γίνει ένας, ακόμα, καθ’ όλα σύγχρονος αυτοκινητόδρομος!
Και λέμε «να γίνει» και όχι «έγινε» επειδή ακόμα έχει ατέλειες που ελπίζουμε σύντομα να αποκατασταθούν.
Ωστόσο τα περάσματα από τα τούνελ είναι όλα κορυφαία σε ποιότητα οδοστρώματος, σήμανσης και χάραξης, ενώ πλέον δεν υπάρχει «επικοινωνία» με το αντίθετο ρεύμα κίνησης, είτε επειδή οι δύο κατευθύνσεις απέχουν αρκετά η μία από την άλλη, είτε επειδή χωρίζονται με τα τσιμεντένια διαχωριστικά στηθαία.
Βέβαια για να φθάσουμε στην επίτευξη ενός έργου που σήμανε «το τέλος της ντροπής», χρειάστηκαν να περάσουν χρόνια... Πολλά χρόνια. Δεκαετίες... Χαμένες δεκαετίες, χαμένες ευκαιρίες ανάπτυξης και το πιο ζοφερό: εκατοντάδες ή χιλιάδες νεκροί σε εκατόμβη ατυχημάτων στον εν λόγω δρόμο...
Αν αναλογιστούμε ότι ο αυτοκινητόδρομος Αθήνας-Λαμίας «μετράει» τουλάχιστον 20 χρόνια που έχει ολοκληρωθεί, το ότι η «Αθηνών-Πατρών» δεν κατασκευάζονταν ποτέ, αποτελεί ένα πραγματικό όνειδος για όλους όσοι διοικούσαν τον τόπο αυτό. Σε κάθε επίπεδο και σε κάθε θέση. Σκληρά λόγια, αλλά καθαρά και ουσιαστικά και το κυριότερο, αληθινά...
Τελικά; Τι είναι αυτό που μένει; Μα το ότι δεν θέλαμε... Ναι. Δεν θέλαμε, όπως δεν θέλουμε πολλά πράγματα σε αυτήν εδώ τη χώρα. Τελεία και παύλα. Και αν δεν ήταν τώρα «οι κακοί αιμοδιψείς ευρωπαίοι» να πιέσουν για επιστροφές χρηματοδοτήσεων, η Αθηνών-Πατρών δεν θα ολοκληρώνονταν ποτέ...
Όπως χάσαμε την ευκαιρία στην μετά «Ολυμπιακή Ελλάδα του 2004» να δημιουργήσουμε και άλλους, καθοριστικούς για την ανάπτυξη και την ασφάλεια του πληθυσμού αυτοκινητοδρόμους...
Για να πας από την Καλαμάτα στα Γιάννενα και την Εγνατία έχεις ακόμα οδύσσεια, ενώ από την Λαμία στη Δυτική Ελλάδα, μετά την αδρανοποίηση του Ε65, πρέπει να κάνεις εκδρομικού χαρακτήρα πολλαπλάσια ανά την Κεντρική Ελλάδα χιλιόμετρα...
Η καταναλώσεις, τα ατυχήματα, η μη ανάπτυξη περιοχών, δεν απασχόλησαν κανέναν...
Μία τελευταία επισήμανση για όσους θεωρούν καταδικαστική για την χώρα μας την Ευρωπαϊκή μας πορεία: κανένα έργο ανάπτυξης δεν έγινε χωρίς την προτροπή, χρηματοδότηση αλλά και πίεση για ολοκλήρωση από την ΕΕ. Κανένα. Δυστυχώς, άλλες χώρες εκμεταλλευόμενες τις χρηματοδοτήσεις τις «έριξαν» σε υποδομές που έφεραν ανάπτυξη και ευημερία. Εμείς, αν δεν τις «επενδύσαμε» αλλού, τις σνομπάραμε και τις χάσαμε...
Ας σταματήσουμε εδώ. Γιατί θα πούμε πολλά. Που δεν μας τιμούν...
Το «βασανιστήριο» των διοδίων συνεχίζεται...
Όχι. Δεν θα μιλήσουμε για το κόστος. Το οποίο συνολικά (Αθήνα μέσω Αττικής Οδού-Ρίο-επιστροφή Αθήνα πάλι μέσω Αττικής Οδού) έφτασε τα 18,20 ευρώ.
Επίσης δεν θα μιλήσουμε για μία ακόμα φορά για την εκ του ασφαλούς αναπαραγόμενη γκρίνια της πληρωμής των διοδίων, γιατί σε προσωπικό επίπεδο πιστεύω στην λειτουργική τους ύπαρξη. Όταν απαιτείς παροχές κορυφαίας ποιότητας και ασφάλειας και αντίστοιχη συντήρηση στο διηνεκές, η χρέωση του 0,064 ευρώ/χλμ, αποτελεί θεμιτή ύπαρξη. Τελεία εδώ.
Αυτό που συνεχίζω να θεωρώ απαράδεκτο σε επίπεδο ωμής ασέβειας προς τους οδηγούς, είναι το κάθε 20’ της ώρας σταμάτημα να πληρώνεις σε σταθμούς διοδίων την στιγμή που θα μπορούσε να παίρνεις μία κάρτα στην Ελευσίνα και να πληρώνεις το αναλογούν ποσό, πλέον στην Πάτρα. Ή στις όποιες εξόδους.
Το έχουμε πει και ξαναπεί τόσες φορές: η κάθε τόσο στάση για πληρωμή διοδίων, ακόμα και για όσους κάνουν χρήση «ηλεκτρονικού πάσου», το μόνο που δημιουργεί είναι εκνευρισμό, και ένταση. Χώρια που η κατανάλωση αλλά και η ρύπανση από το σταμάτα-ξεκίνα παίρνει ενοχλητικές διαστάσεις...
Τι μάθαμε; Ότι την κάθε τόσο ύπαρξη των διοδίων, του σταμάτα-ξεκίνα εννοώ, την προέβλεπε η προκήρυξη του έργου… Από το Ελληνικό Δημόσιο. (Είδαμε και δύο νέους υπό κατασκευή σταθμούς, πιστεύουμε ότι θα αντικαταστήσουν τους παλιούς…)
Ωστόσο, ειλικρινά: πόσο θα θέλαμε να μας απαντήσει κάποιος τον λόγο που γίνεται αυτό! Από σαδισμό; Από διάθεση να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας; Από τακτική για απορρόφηση κονδυλίων;
Γιατί;
Γιατί ακόμα συνεχίζουμε να τα κάνουμε όλα στρεβλά; Γιατί;
18°
