H Κυριακή είναι μία πολύ περίεργη μέρα. Από τη μία την περιμένεις πώς και πώς γιατί τις περισσότερες φορές δεν δουλεύεις και από την άλλη περιέχει και μία μικρή δόση μελαγχολίας για την εβδομάδα που ξαναξεκινά.
Ο καλύτερος τρόπος για να νιώσεις όμορφα είναι μία μικρή κοντινή απόδραση. Παρόλο που είμαι μεγάλος λάτρης της θάλασσας, μία βόλτα στο βουνό τώρα την άνοιξη που είναι όλα ανθισμένα, είναι μία πολύ καλή ιδέα. Αν συνδυάζει κιόλας και το υγρό στοιχείο, τότε τα ξεχνάμε όλα και φύγαμε... Αυτήν την Κυριακή λοιπόν πήραμε το αυτοκίνητο και πήγαμε στη λίμνη Μπελέτσι, στην Ιπποκράτειο Πολιτεία, στους πρόποδες της Πάρνηθας. Μία μικρή τεχνητή λίμνη, άγνωστη στους περισσότερους Αθηναίους, η οποία όμως σε εντυπωσιάζει. Καταρχήν είναι πολύ όμορφη η διαδρομή, ο δρόμος γεμάτος βελανιδιές, πλατάνια, έλατα. Πόσο σε χαλαρώνει η εικόνα του πράσινου, του ήλιου που προσπαθεί να τρυπώσει στα κλαδιά των ψηλών δέντρων. Αν μάλιστα ακολουθήσεις τη διαδρομή από το Τατόι, υπάρχουν πολλά σημεία που μπορείς να σταματήσεις και να κάνεις ένα σύντομο πικ-νικ στη φύση, πριν φτάσεις στον αρχικό προορισμό σου. Αν είσαι και τυχερός... τότε μπορεί να συναντήσεις και κανένα ελάφι!
Όταν φτάνεις στη λίμνη σε κυκλώνει η ησυχία του βουνού. Η τεχνητή αυτή λίμνη αποτελεί σημαντικό υδροβιότοπο. Χαζεύεις τις πάπιες και τους κύκνους που κολυμπούν αμέριμνοι στα νερά της, κι από πίσω με αργούς, αξιοζήλευτους ρυθμούς ακολουθούν νεροχελώνες. Συναντάς κυπρίνους, πραγματικά ήταν πολύ αστείο το θέαμα μίας ομάδας κυπρίνων που προσπαθούσαν να μεταφέρουν μία μεγάλη φέτα ψωμιού! Όλα αυτά παρέα με σπάνια αποδημητικά πουλιά που κάνουν τη βόλτα τους πάνω από τη λίμνη. Το σχήμα της μοιάζει με κιθάρα, γι’ αυτό πολλοί την ονομάζουν... Κιθάρα.
Αν στην παρέα υπάρχουν μικρά παιδιά τότε θα περάσει ακόμα πιο όμορφα η ώρα τους στην παιδική χαρά που υπάρχει πολύ κοντά στη λίμνη. Επίσης για τους πιο αθλητικούς τύπος, υπάρχουν μονοπάτια για πεζοπορία.
Κάθησα σε ένα παγκάκι, από αυτά που έχει περιμετρικά της λίμνης, έκλεισα τα μάτια και άφησα τη γαλήνη του τοπίου να με απογειώσει. Για λίγο ήταν σαν να είχε σταματήσει ο χρόνος.Άφησα τα ακουστικά στην άκρη, δεν ήθελα να ακούσω μουσική αφού οι ήχοι της φύσης έγραφαν την καλύτερη μελωδία. Η καθημερινότητα μας κάνει να ξεχνάμε πόσο όμορφο είναι να ακούς το κάλεσμα της φύσης, στο πέταγμα των πουλιών, στο θρόισμα των φύλλων, στους ήχους του νερού.
Για λίγο ξέχασα τις ασκήσεις που έπρεπε να προετοιμάσω για τους μαθητές μου, ξέχασα το πρωινό ξύπνημα που τόσο με ταλαιπωρεί, ξέχασα όποιο πρόβλημα με απασχολούσε. Πόσο ανάγκη έχει το μυαλό και η ψυχή μας από τέτοιες μικρές στιγμές...έστω και για λίγο......
Φαντάζομαι πως η λίμνη θα είναι πολύ όμορφη και τα χειμωνιάτικα πρωινά, που τα νερά της θα είναι παγωμένα και το γύρω τοπίο χιονισμένο.
Σε κοντινή απόσταση βρίσκεται το εκκλησάκι της Αγίας Τριάδας, χτισμένο σε ένα ξέφωτο, από όπου έχεις υπέροχη θέα προς το λεκανοπέδιο. Ωραία στάση για φωτογραφίες .
Ο δρόμος της επιστροφής είναι πάντα πιο κουραστικός, γιατί δεν έχεις κάτι να περιμένεις. Μπορείς όμως να αρχίζεις να κάνεις σχέδια για την επόμενη Κυριακή σου....
Σας αρέσει να διαβάζετε τα άρθρα της A.V. Εμάς μας αρέσει να διαβάζουμε τις ιστορίες σας. Γράψτε μας και θα δημοσιεύουμε ό,τι μας στέλνετε στο yousaid@athensvoice.gr
12°
