Γιατί μου δίνουν αυτοκίνητο όταν τελειώνει η βενζίνη;
Οικονομική κρίση, φτώχεια, άνεργοι νέοι, οικονομική κρίση, 582 ευρώ, οικονομική κρίση… Τρομοκρατία. Γιατί λοιπόν να παρακολουθήσω ειδήσεις; Γιατί με αφήνουν άνεργο όταν πληρώ τις προϋποθέσεις που εκείνοι απαίτησαν; Γιατί μου δίνουν αυτοκίνητο όταν τελειώνει η βενζίνη; Γιατί με γεμίζουν αυταπάτες δήθεν πληρότητας όταν είναι αδύνατο να γίνουν πραγματικότητα; Γιατί περιμένουν από εμένα να τους βγάλω από την κρίση, να παλέψω για τα συμφέροντά τους, όταν εκείνοι είναι που χρωστούν; Γιατί είναι μια γενιά ανθρώπων βολεμένων. Είναι άνθρωποι θρασείς που καταχράστηκαν το παρόν τους. Βρήκαν από τους προηγούμενους, απαιτούν από τους επόμενους. Ο νέος πρέπει να πάει στο πανεπιστήμιο. Γιατί η κοινωνία δεν δέχεται την «αποτυχία». Γιατί δεν μπορεί να περηφανεύεται ο γονιός για το παιδί αν δεν είναι «επιστήμονας». Πρέπει όλοι να γίνουν γιατροί και δικηγόροι (έτσι θα έχεις σπίτια, αναγνωρισιμότητα, αυτοκίνητα…). Παρ’ όλα αυτά χρειαζόμαστε μόνο εκατό το χρόνο. Οι υπόλοιποι κυνηγήστε ένα όνειρο μέχρι να τρελαθείτε ή μέχρι να φύγετε από εδώ. Αλλά πρέπει να γίνουν όλοι δημόσιοι υπάλληλοι.Όλοι στο βωμό της ψηφοθηρίας. Να διατηρηθεί ένα σάπιο status quo, γιατί έτσι βολεύει τώρα. Μετά; Άλλοι θα βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Κάποτε όμως όταν έφταναν σ’ αυτό το σημείο, όπου η χρεοκοπία ήταν αναπόφευκτη, το τέλμα εμφανές, είχαν το θάρρος να αναλάβουν την ευθύνη. Έρχεται κάποτε το σημείο εκείνο όπου η διαδοχή δεν είναι δυνατή. Το σημείο εκείνο που κάποιοι οφείλουν να κάνουν στην άκρη. Γιατί εάν παραμείνουν θα καταλήξουμε να φθονούμε ο ένας τον άλλο για την ευτυχία του. Τι να την κάνω την επιτυχία αν δεν μπορώ να τη μοιραστώ, επειδή κάποιος με μισεί γιατί του «πήρα» τη θέση σε ένα κοινωνικό καθεστώς τόσο μάταιο, τόσο ανούσιο όσο το να κοιτάς ένα πορτοκάλι περιμένοντας να το δεις να σαπίζει. Να βρομάει και τέλος να πεθαίνει. Όπως η διάθεση για ζωή και δημιουργικότητα που σου αφήνουν τα όσα σκοπίμως σου λένε. Αλλά έτσι όπως το αντιλαμβάνομαι, στα δικά μας δεδομένα το μόνο που ταιριάζει είναι μια άνοστη επανάληψη με στόχο την απλή περαίωση πράξεων «ξύπνα, φάε, κάνε, πήδα, κοιμήσου, επανέλαβε. Πολιτισμός». - Νίκος Μίχος
19°
