Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Έξω από την αίθουσα μοιράζουνε καφέ για promo. Μία παρέα από 5-6 ηλικιωμένες, όλες σε στιλ φιλολόγου, καλοβαλμένες, συζητάει.
Λέει η μία: Μοιράζουν καφέ έξω.
Η δεύτερη: Πήρα αλλά είναι νεροζούμι. Εγώ τον θέλω πιο στρονγκ τον καφέ.
Η πρώτη: Για στρονγκ καταστάσεις έλα σπίτι μου.
(Σάββατο μεσημέρι. Σινεμά Ολύμπιον, Αριστοτέλους. Στην ουρά για την ταινία Ο εφιάλτης του Δαρβίνου)
Ατάκες από τη λαϊκή της Πέμπτης, στην οδό Χειμάρας στον Κολωνό:
-Όποιος τρώει μαγεύεται!
-Θέλει τέχνη να σε λένε καλλιτέχνη!
-Ντομάτες για πελάτες που είναι γάτες! Νιάου!
Κυρίες με 12ποντα και γυαλιά ηλίου – πούλμαν, στην Πατριάρχου Ιωακείμ.
-Να, απέναντι είναι το φαρμακείο, έλα.
-Μωρέ, να σε περιμένω εδώ; Δεν θέλω να περπατήσω για να μη χαλάσω τα τακούνια μου.
(Κυριακή πρωί, Κολωνάκι)
Από το κυριακάτικο παζάρι στον Βοτανικό, στην οδό Αγίας Άννης. Μιλάνε δύο λαϊκοί τύποι που έχουν απλώσει πραμάτεια για πούλημα.
-Ρε συ, θα σκάσεις μ’ αυτό το μπουφάν, θα ιδρώσεις.
-Μπα, η θάλασσα έχει πιο πολύ νερό.
-Τι μας είπε να κάνουμε για το bullying; Αφίσα;
-Όχι, ρε. Σελιδοδείκτη.
(Παρέα από 14χρονα κορίτσια στο σχόλασμα. Παρασκευή μεσημέρι, Βριλήσσια)
16°
