Αγαπημένη Μυρτώ, διαβάζω τόσο καιρό τη στήλη σου και νομίζω ήρθε η ώρα να σου ζητήσω και εγώ τη γνώμη σου! Είμαι 22 χρονών και αυτό που με ταλαιπωρεί τόσα χρόνια είναι η σχέση (αν μπορώ να το αποκαλέσω κι έτσι) που έχω από τα 17 και ήταν πάντα από απόσταση. Κατά τη διάρκεια αυτών των χρόνων έχουμε χωρίσει πάρα πολλές φορές αλλά όταν βρισκόμαστε στον ίδιο χώρο κάτι πάντα γίνεται και καταλήγουμε μαζί ώσπου να σταματήσει πάλι αυτό και ξανά χώρια. Είναι σαν ένα είδος εξάρτησης αυτό που έχω μαζί του, μια εμμονή που κυριαρχεί και στους 2. Μεγαλώνοντας, αντί να σταματάει, η κατάσταση χειροτερεύει… κι έχουν ήδη περάσει 5 χρόνια και το ίδιο έργο ξανά και ξανά. Έχει μεγάλη επιρροή πάνω μου και τον νιώθω σαν το πιο ευάλωτο σημείο, δεν μπορώ να του αρνηθώ τίποτα. Προχωράω τη ζωή μου μπροστά και μπορεί να τον δω μετά από 2 ή 3 μήνες και τα καταστρέφω όλα για λίγες ώρες ή μέρες μαζί του και μετά πάλι στο κενό... Υπάρχει γιατριά πιστεύεις σε όλο αυτό; Κάποιος τρόπος να ξεφύγω και να κάνω μια σχέση επιτέλους φυσιολογική και όταν τον βλέπω να σκέφτομαι με τη λογική και όχι με την καρδιά;
Η γιατριά θα ’ρθει όταν το έργο που βλέπετε ξανά και ξανά από τα 17 σας, αρχίσει να σας προκαλεί βαθιά χασμουρητά. Μέχρι αυτή τη στιγμή δεν το ’χετε βαρεθεί. Ποιος ξέρει; Προφανώς σας προσφέρει κάτι που ακόμα το χρειάζεστε – και δεν εννοώ κάτι καλό σώνει και ντε. Μπορεί, ας πούμε, να μην είσαστε έτοιμη για την κοντινότητα ή την ευθύνη μιας «επιτέλους φυσιολογικής σχέσης», οπότε μια χαρά δουλεύει το δράμα εξ αποστάσεως.
Υ.Γ. 1 Και στο κάτω-κάτω αν δεν εξαρτηθείτε τώρα από τον έρωτα, πότε θα...; Στα τριάντα που θα είσαστε ώριμη και θα ξεμπερδεύετε με αυτά στο άψε σβήσε;
Υ.Γ. 2 Είπε και της έπεσε ο πολυέλαιος στο κεφάλι.
Είμαι 18 και, όπως καταλαβαίνεις, τώρα με τις πανελλήνιες πολύ άγχος κτλ κτλ. Αλλά είναι και τα άτομα, τα αισθήματα μες στη μέση... Έχω επιτυχία στο να χωρίζω και μετά να με κυνηγάνε ενώ πριν με θεωρούσαν δεδομένη. Μόνο εγώ το πετυχαίνω αυτό. Τώρα που σου στέλνω μου μιλάνε δυο πρώην μου. Ο ένας από το καλοκαίρι και ο άλλος πριν 5 χρόνια (οκ, έχουμε πολύ καλές σχέσεις με το παιδί – πρώτος έρωτας, βλέπεις). Όπως και να ’χει, αυτός που ήμουν το καλοκαίρι έχει αρχίσει και πετάει υπονοούμενα κι γω σαν καλό παιδί και καθόλου αγενές απαντάω στα μηνύματα κι έτσι κι αλλιώς δεν με ενοχλεί, αλλά θέλω να προχωρήσω. Θέλω κάτι καινούργιο στη ζωή μου που δεν έρχεταιιιι! Όλοι γύρω μου έχουν χρόνιες σχέσεις κι εμένα η μεγαλύτερή μου ήταν 6 μήνες (με τα ενδιάμεσα διαλείμματα). Νιώθω πολύ μόνη μου. Και θέλουμε και να κεράσουμε κιόλας. Καλά κρασιά! Η συμβουλή σου;
Δηλαδή το εξάμηνο μέχρι την ηλικία των 18, το λέτε μικρή σχέση; Άρα μια μεγάλη, κανονική σχέση θα ήταν από τα 15 – ας πούμε μια τριετία; Ή σπαστά, δύο και δύο; Και τότε, ποια είναι η εποχή του σαχλαμαρίζειν, χαζεύειν, τσιτσινίζειν ομαδικώς με τους φίλους και τις κολλητές;
Υ.Γ. 1 Φαίνεται πως το επικοινωνιακό μου δίκτυο με αυτή τη γενιά κάπως έχει μπλοκάρει, τι να πω, ίσως φταίει το δικό μου router.
Υ.Γ. 2 Αυτό που σας πιάνει μανία δέσμευσης στο έμπα της άνοιξης δεν μπορώ να το εξηγήσω.
Ρε συ Μυρτώ, πώς καταλαβαίνει κάποιος ότι είναι ερωτευμένος; Έχω χαθεί μέσα σε τόσες απανωτές σχέσεις που έχω κάνει κατά καιρούς που έχω χάσει λίγο την μπάλα. Και θέλω τόσο πολύ να βρω τον έρωτα της ζωής μου! Και κάθε φορά ενθουσιάζομαι στην αρχή γιατί βρίσκω κάποιον ο οποίος είναι αυτό που ζητώ τη συγκεκριμένη περίοδο! Αλλά μετά σκάει η φούσκα και συνειδητοποιώ ότι δεν με εξιτάρει τόσο πολύ. Τι να κάνω; Τώρα είμαι με ένα παιδί που πάει καλά η σχέση μας, αλλά εκεί που νιώθω τρελαμένη, εκεί ξενερώνω και μετά είμαι ουδέτερη.. Μήπως έχω κάποιο πρόβλημα; Φιλιά!
Μπα. Το μοναδικό σας πρόβλημα έχει να κάνει με τα ελληνικά σας. Επαναδιατυπώστε τη φράση «θέλω τόσο πολύ να βρω τον έρωτα της ζωής μου» σε «θέλω τόσο πολύ να βρω τον έρωτα αυτής της περιόδου της ζωής μου» και όλα θα πάνε μια χαρά.
Υ.Γ. Αν ήμασταν συνέχεια ερωτευμένοι θα σκάγαμε από σεροτονίνη. Άσε που τι θα γινόντουσαν οι φαρμακευτικές εταιρείες και οι ψυχίατροι; Κλέφτες;
Στείλε το γράμμα σου ταχυδρομικά ή στο fax της A.V. ή στο info@athensvoice.gr για τη στήλη Μίλα μου βρώμικα.
14°
