Στα τελευταία editorial ο Φ. Γεωργελές αναφέρθηκε στην παρανομία– «φοβάμαι πως αν δεν συμβεί κάποιο θαύμα, η Ελλάδα θα γνωρίσει την πιο σκληρή εκδοχή της παγκοσμιοποίησης, την πιο άγρια», έγραψε. Με αφορμή αυτό το μεγάλο πρόβλημα θέλω να πω τα εξής: Όταν η χώρα χρωστάει 280 δις που έχουν λεηλατηθεί, δεν μπορεί να έχει δημοκρατία, γιατί δεν μπορούν να λειτουργήσουν το σύνταγμα και οι νόμοι. Υπακούει στους νόμους των δανειστών της. Τελευταία φορά που είχαμε δημοκρατία, η Ακρόπολη ήταν γεμάτη χρυσάφι. Δεν έχουμε δημοκρατία, αλλά παλαιοκρατία. Η μισή Ελλάδα ζει από την παρανομία (καταπατήσεις, ληστείες, μίζες, ναρκωτικά, πορνεία, λαθρεμπόρια κ.λπ.), και σε ένα παλαιοκρατικό καθεστώς αρχηγός δεν μπορεί να είναι ένας νέος Κώστας αλλά ένας Παλαιοκώστας. Ως εκ τούτου, η έξοδος του Παλαιοκώστα από τη φυλακή ήταν επιβεβλημένη, γιατί η χώρα είχε μείνει ακυβέρνητη. Γι’ αυτό, άλλωστε, η έξοδός του έγινε όπως αρμόζει σε έναν αρχηγό. Η άλλη μισή Ελλάδα, της αξιοπρέπειας, παραμένει ακυβέρνητη. Άλλωστε, ιστορικά, οι Καραμανλήδες ποτέ δεν κυβέρνησαν αυτό τον τόπο οι ίδιοι. Η χώρα είναι εκτός ελέγχου. Θα είναι ευτυχές εάν λειτουργήσουν έστω οι νόμοι της ζούγκλας.
- ΘΟΔΩΡΟΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΥΛΟΣ
Τρίτος Κόσμος
Διάβασα στο υπ’ αριθμόν 263 τεύχος σας της 25/6/09, στη στήλη γράμματα, την επιστολή της κυρίας Αννίτας Κουράκου για το τελωνείο της Χίου, γυρίζοντας από τον Τσεσμέ, και έρχομαι να συμφωνήσω με τα γραφόμενά της. Απλώς θέλω να προσθέσω τα εξής: Το Πάσχα του έτους 2001 πήγα με ένα γκρουπ από τη Θεσσαλονίκη στην Κωνσταντινούπολη. Τρώγοντας όλοι μαζί σε ένα εστιατόριο, ως συνήθως, όλο το γκρουπ μιλούσαμε δυνατά. Οι άλλοι πελάτες συζητούσαν χαμηλόφωνα. Τότε μας πλησίασε ένας σερβιτόρος, ο οποίος, αφού έμαθε ότι ήμασταν από την Ελλάδα, μας είπε: «Εμάς τους Τούρκους μάς λένε ότι είμαστε οπισθοδρομικοί και απολίτιστοι. Εσείς που είστε Ευρωπαίοι και πολιτισμένοι, είδατε κανέναν πολίτη της Ευρώπης να μιλάει έτσι φωναχτά στα εστιατόριά τους ή στα κέντρα τους;». Είδα πόσο δίκιο είχε. Στην Ευρώπη τρώνε και μιλάνε χωρίς ηχορύπανση. - ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΟΥΛΑΣ
Επειδή πολύ μελάνι χύνεται και πολύ δηλητήριο εναντίον της κ. Τριανταφύλλου, ας προσθέσω κι εγώ την άποψή μου, επειδή την εκτιμώ απεριόριστα για την αμεσότητα και την εξυπνάδα της και διότι δεν έχει διστάσει να εκφράσει κατά καιρούς απόψεις μη-δημοφιλείς: υπέρ της ευθανασίας, υπέρ της ευγονικής υπό όρους (βλέπετε τι λέει και ο Αυστραλός ανθρωπιστής Πίτερ Σίγκερ, η κ. Τριανταφύλλου δεν είναι μόνη), υπέρ του ελέγχου των γεννήσεων (είναι, φανερά, μαλθουσιανή ή κάτι τέτοιο), κατά της παραδοσιακής αριστεράς, κατά της φρικο-αριστεράς, των σταλινικών, των τροτσκιστών, των κολλημένων. Φωνή του 21ου αιώνα που αρέσει σε λίγους, γιατί θίγει τα κακώς κείμενα και τον καθημερινό φασισμό. Η Σώτη προπηλακίζεται συχνά γιατί δεν ανήκει πουθενά, είναι άθεη, είναι ακομμάτιστη. Στην Ελλάδα αυτά δεν περνάνε, γι’ αυτό και απ’ ό,τι φαίνεται λίγο μένει στην Ελλάδα. Το κομμάτι «Όχι τζαμιά, όχι εκκλησίες» προκάλεσε θόρυβο. Αλλά κάθε κομμάτι προκαλεί θόρυβο, ακόμα και όσα μιλάνε για τη φιλία... «Ποια είν’ αυτή που θα μου πει εμένα!» Αυτός είναι ο Νεοέλληνας και ντροπή μας. Ντροπή μας! Μια γυναίκα, μια συγγραφέας, μια επιστήμων με τα όλα της, και την έχουμε στην μπούκα. Διαχωρίζω τη θέση μου, σύντροφοι! - ΑΡΗΣ ΜΠΟΝΑΝΟΣ
Λιτή, σοβαρή, μεγαλειώδης…
Κύριε διευθυντά, διάβασα με προσοχή το άρθρο σας του τεύχους 263, για τα εγκαίνια του Μουσείου της Ακρόπολης. Μετά λύπης μου διέκρινα ότι σας διαφεύγει πως ο Παρθενώνας είναι δωρικού ρυθμού και όχι κορινθιακού. Ως εκ τούτου και η τελετή έπρεπε να ήταν λιτή και σοβαρή, πλην μεγαλειώδης, και όχι κάποιο «πανηγυράκι» με φωνασκίες, ταρατατζούμ, βεγγαλικά και τα τοιαύτα. Οι Αθηναίοι, καθώς και όλοι οι Έλληνες, ήθελαν να παρακολουθήσουν την τελετή από τα σπίτια τους, γεμάτοι αγωνία για το αποτέλεσμα τόσων δεκαετιών. Και το αποτέλεσμα ήταν τελείως αντίθετο από το δικό σας –αν μου επιτρέπεται– «μικρόψυχο» συμπέρασμα.
Αν δεν ήρθαν κάποιοι ηγέτες (Ερντογάν, Σαρκοζί) είναι γιατί κι αυτοί μας «χρωστούν» δικά μας μάρμαρα και δεν ήθελαν να νομιμοποιήσουν με την παρουσία τους το αίτημά μας για επιστροφή.
Κατά τη γνώμη σας, «αρκούσε μια φορά» να τα ζητήσουμε και όχι χίλιες, «χάνοντας έτσι την αξιοπρέπειά» μας. Σας θυμίζω μόνο τους αγώνες της Μελίνας Μερκούρη. Μήπως έχασε την αξιοπρέπειά της η μεγάλη αυτή Ελληνίδα; Ή αποτέλεσε τη βάση των διεκδικήσεών μας με περισσότερο έντονο ύφος;
Στο μόνο που θα συμφωνήσω μαζί σας είναι η όχι και τόσο επιτυχημένη κάλυψη, τηλεοπτικώς, της τελετής, όταν οι κάμερες δεν ακολουθούσαν τα ευρήματα που περιέγραφε ο κ. Παντερμαλής. Η μεμψιμοιρία, πιστεύω, σε εθνικά γεγονότα βλάπτει σοβαρά την υγεία της πατρίδας μας.
13°
