Μυρτώ, γεια σου! Το καλοκαίρι που μας πέρασε ήμουν για λίγο με ένα παιδί... Ήταν μια κατάσταση από αυτές που λες «ααα, να ένας ωραίος» και τσουπ, αυτός ο ωραίος θέλει εσένα και τα βρίσκετε... Όμως μετά έφυγε για αρκετό χρονικό διάστημα (λόγω εκπαίδευσης). Τωρα που γύρισε (μόνο για λίγες μέρες) βγήκαμε, τα είπαμε και τσουπ πάλι κάτι έγινε. Βέβαια συμφωνήσαμε πως μια σχέση από απόσταση δεν είναι εφικτή διότι θα κάναμε πολύ καιρό να δούμε ο ένας τον άλλον. Όμως εγώ τον θέλω και να σημειώσω πως δεν έχω περάσει και καλά στις προηγούμενες σχέσεις μου (άντρες γουρούνια) και αυτός ήταν ο μόνος που από την αρχή τα ξεκαθαρίσαμε (να μου πεις τι ξεκαθαρίσατε,έλα ντε). Του χρόνου που λογικά θα είμαι κάπου μακριά (λόγω πανεπιστημίου) πάλι δεν θα μπορεί να γίνει κάτι. Αλλά είναι σαν τις ταινίες (σε φάση the notebook ένα πράγμα). Και το ερώτημά μου είναι: εγώ τι κάνω τώρα; Αναμένω την απάντησή σου. -Άννα
Εδώ γίναμε Σοβιετία μέσα σε μια μέρα κι εσείς μου λέτε τι θα γίνει του χρόνου; Του χρόνου μπορεί να είμαστε όλοι μαζί στα γκούλαγκ κουρεμένοι γουλί και να σπάμε πέτρες με την τσάπα. Σοβαρευτείτε και βουρ στο «τώρα» είναι η απάντησή μου.
Γειά σου, Μυρτώ! Μπαίνω κατευθείαν στο ψητό γιατί το θέμα καίει.Τι κάνεις όταν μια μέρα ξυπνάς και ανακαλύπτεις ότι η κολλητή σου είναι η απόλυτη bitch; Όταν ανακαλύπτεις ότι σου λέει ψέματα προκειμένου να καλύψει τις δικές της ανασφάλειες; Αναρωτιέμαι, πάντα ήταν έτσι και εγώ δεν το έβλεπα ή στην πορεία έγινε; Heeeeelp
Πρώτα σου έρχεται στο κεφάλι όλο μαζί το υπαρξιακό, καλή ώρα, κάνεις μαύρες σκέψεις για τους ανθρώπους και την προδοσία, κράζεις τον εαυτό σου, τραβάς μια κάπως βαριά κατάθλιψη και μετά παίρνεις τα πάνω σου και αναβαθμίζεις τα κριτήριά σου. Κάτι παρόμοιο με το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα, δηλαδή.
Μυρτωωωωώ, βοήθεια... Η όλη ιστορία ξεκίνησε πριν απο 3+ κάτι μήνες, όπου και τελείως τυχαία γνωριστήκαμε. Στην αρχή εγώ δεν ήμουν και πολύ σίγουρη οπότε πρότεινα ελεύθερη σχέση αλλα αυτός ούτε λόγο, με ήθελε δική του. Μιλάμε για τρελό ΠΑΘΟΣ, είχε (και δυστυχώς έχει ακόμα) μια τρομερή επίδραση πάνω μου. Περνάει ο πρώτος μήνας, όλα καλά μέχρι τη στιγμή που έπρεπε να φύγω (σπουδάζουμε σε διπλανές πόλεις, μη φανταστείς, καμιά ώρα με το αμάξι, οπότε πηγαινοερχόμουν σαββατοκύριακα) όπου ξεκίνησε να γίνεται απόμακρος για 2-3 μέρες. Μετά κάναμε μια συζήτηση. Μου είπε ότι δεν έχει κάτι ιδιαίτερο, απλώς κάποια πράγματα στις σχέσεις τον έχουν κουράσει και για να αποφύγουμε καταστάσεις, έπρεπε να μου το επισημάνει – κατά τα άλλα όλα καλά.Από τότε και μετά όμως η κατάσταση ξέφυγε τελείως, τη μια ήταν όλη μέρα πάνω από ένα τηλέφωνο να μου μιλάει, να μου στέλνει, να κάνει, να δείχνει, και την άλλη χανόταν για μέρες ολόκληρες. Ήξερα ότι είχε πολύ διάβασμα και χανόταν στον κόσμο του συχνά και το δεχόμουν. Αλλά όχι και μέρες! Οπότε αποφασίζουμε να το διαλύσουμε αλλά δεν αντέξαμε ούτε 2 βδομάδες και τα ξαναβρήκαμε με δική του πρωτοβουλία. Όλα καλά την πρώτη βδομάδα. Μετά έκανε να μου μιλήσει 3 μέρες, τα πήρα στο κρανίο, του έστειλα μετά από καμιά βδομάδα, βρεθήκαμε και τσακωθήκαμε για τα καλά και χωρίσαμε – αυτή τη φορά οριστικά. 2 βδομάδες μετά τον πήρα να μου φέρει κάτι πράγματά μου, τα έφερε και του είπα ότι θα πήγαινα 3μερο. Αρχίσαμε να μιλάμε πάλι με μηνύματα. Όταν λοιπόν επέστρεψα, μια νύχτα τρέλας, ήπια λίγο παραπάνω και γύρω στις 3 π.μ. του έστειλα ότι θέλω να τον δω και να έρθει. Όχι μόνο δεν ήρθε αλλά τσατίστηκε κιόλας με την «απαράδεκτη συμπεριφορά μου». Από τότε δεν ξαναμιλήσαμε. Τώρα πραγματικά είχε λόγο αυτός να τσατιστεί; Από τη μια ξενέρωσα αλλά, Μυρτώ, όπως καταλαβαίνεις ΤΟΝ θέλω. Και όχι μόνο τον θέλω αλλά σκέφτομαι και να του τα πω όλα όσα νιώθω, έτσι στην ψύχρα, καλά, κακά, όλα... αλλά δεν θέλω να γυρίσει επειδή θα με λυπηθεί ή κάτι τέτοιο. Θέλω να γυρίσει επειδή θα το θέλει και αυτός. Απο την άλλη νιώθω μαζοχίστρια και πως όλο αυτό είναι μάταιο,ένας φαύλος κύκλος... αλλά... ΑΛΛΑΑΑΑΑ...
Αν ήσασταν στα καλά σας, θα σας έλεγα ότι το να λες στον άλλο «έλα (έτσι μου κάπνισε και) θέλω να σε δω (αφού πέρασα ένα γαμάτο τριήμερο με κάποιους που δεν θα μάθεις ποτέ)» είναι κάπως χοντρό. Αλλά έτσι είναι οι σχέσεις τρελού πάθους, αγαπητή φίλη. Χωρίζεις, βρίζεσαι, λατρεύεσαι, στέλνεις αλλοπαρμένα sms μέσα στη μαύρη νύχτα, πας με άλλους, ξενερώνεις, υποφέρεις, γουστάρεις, ξαναϋποφέρεις. Ε, κάποια στιγμή σού περνάει και τελειώνει.
Στείλε το γράμμα σου ταχυδρομικά ή στο fax της A.V. ή στο info@athensvoice.gr για τη στήλη Μίλα μου βρώμικα.
22°
