Athens Voices 497

«Καλά δεν θα το πιστέψετε. Συνάντησα τυχαία στο μετρό τον γκόμενό μου. Τον βλέπω από μακριά και λέω “τι ωραίος γκόμενος είναι αυτός;” Άσχετο;»

(Ξανθιά και όμορφη, στις φίλες της. Cafe στη Σκουφά, Κολωνάκι, Τετάρτη μεσημέρι)

-Και του κάνω μια έτσι, μπαααμ, και του ρίχνω μια κλωτσιά να!

-Και ο σκύλος τι έκανε;

-Δύο εμετούς έκανε.

(Μαυροντυμένοι μποντιμπιλντεράδες, Χαλάνδρι, Παρασκευή απόγευμα)

«Πεθαίνω, πεθαίιιιινω, πεθαίνω σου λέω… Να έρθεις τώρα, να με πας στο Πρώτων Βοηθειών!»

(Φωνή ηλικιωμένης γυναίκας από μπαλκόνι, Δευτέρα 8 το πρωί, Πετράλωνα)

(Συνέχεια από το από πάνω):

«Εγώ δεν μπορώ, πεθαίνω, κι αυτός λέει γεια σας! Κάνε παιδί να δεις καλό!»

(Μονόλογος της ίδιας μάνας που ακούγεται από το μπαλκόνι. Ο γιος στο πεζοδρόμιο, κάτω. Απομεσήμερο Δευτέρας, Πετράλωνα)

- Χαίρετε. Ήρθα για μια μαστογραφία.

- Μάλιστα. Θα πάρετε το ασανσέρ και θα κατέβετε στο -2.

- Ωχ… Πώς θα το κάνω αυτό μόνη μου; Τα φοβάμαι αυτά τα μείον δύο και τα μείον ένα.

(Διάλογος στη ρεσεψιόν νοσοκομείου των βορείων προαστίων. Παρασκευή πρωί)

Τετάρτη βράδυ στο μετρό. Πιτσιρίκι φωνάζει σε μία κοπέλα, μάλλον αδερφή του:

-ΣΚΑ-ΣΕ! Μπορείς;

-Γιατί;

-Κατάλαβα. Δεν μπορείς.