Μίλα μου βρώμικα 700

Είμαστε δυο κολλητές και τα έχουμε με δυο κολλητούς σε φάση για πλάκα (βγαίνουμε όλοι μαζί, διακοπές παρεάκι και τέτοια). Όχι ότι παίζει κάτι σοβαρό ούτε κανένα μεγάλο αίσθημα αλλά περνάμε καλά και τα παιδιά είναι οκ και τα δύο. Σου γράφουμε λοιπόν, Μυρτούδι μας καλό, μήπως μπορείς να μας βρεις ένα χειρισμό τώρα το Πάσχα να μην πάμε μαζί τους στο χωριό του ενός που κανονίσαμε γιατί ήρθε ξαφνικά μια πρόταση με πολύ ενδιαφέρον (…) Να πάμε με μια παρέα που φεύγει για νησί, στο εξοχικό ενός παιδιού από τη σχολή. Παίζουν καινούργια γκομενάκια και γενικά ξεγνοιασιά φάση, ενώ στο χωριό θα είμαστε με σόγια και οικογένειες που βαριόμαστε πάαααααρα πολύ. Φιλάκια, Μυρτώ μας, καλό Πάσχα.

Εγώ λέω να πάτε χωριό. Πάρτε κι από μια παιδική πλαστική τσουγκράνα και συνεχίστε εκεί το ξύσιμο με την ησυχία σας. Στο νησί θα έχει πολύ πήγαιν’ έλα, μπαράκια, καφέ, βόλτες, θα σας διακόπτουν συχνά.  Καλό Πάσχα εύχομαι και καλά κρασά με υγεία και μακροημέρευση.

Υ.Γ. Πόσο χρονών είσαστε, δώδεκα;

---

Υπήρξαμε φίλες κολλητές για 2 χρόνια, τσακωθήκαμε, κόψαμε, τα ξαναβρήκαμε, τσακωθήκαμε ξανά. Το πρόβλημα ήταν πάντα η συμπεριφορά της. Δεν υπολόγιζε τίποτα και κανέναν εκτός από την πάρτη της, μιλούσε προσβλητικά δήθεν για πλάκα, σχολίαζε τους άλλους με κακεντρέχεια, πηδιόταν με όσους πίστευε ότι θα τη βοηθούσαν σε κάτι, πλησίαζε μόνο εκείνους από τους οποίους είχε κάποιο συμφέρον. Έζησα περιστατικό να με αδειάζει κανονικά όταν έπρεπε να σταθεί δίπλα μου και να με στηρίξει, αλλά έζησα και το ακριβώς ανάποδο: να τρέχει για μένα όταν βούλιαζα στην κατάθλιψη. Πρόκειται για ένα πολύ άνισο άτομο, πολύ καλή από τη μια και πολύ σκοτεινή από την άλλη. Τώρα δεν μιλάμε, την έχω κρατήσει μακριά από τη ζωή μου αλλά υπάρχουν φορές (πολύ συχνά) που μου λείπει. Τη βλέπω και στον ύπνο μου σε θυμωμένα όνειρα όπου της εκφράζω την απογοήτευσή μου με επιθετικό, τσαμπουκαλεμένο ύφος κι εκείνη σωπαίνει. Αυτό με κουράζει και με θυμώνει ακόμα περισσότερο. Αναρωτιέμαι γιατί να με απασχολεί ύστερα από τόσο καιρό ένα τόσο τέτοιο άτομο και δεν μπορώ να το εξηγήσω. Αυτά, Μυρτώ μου, σε ευχαριστώ για τον χρόνο που μου αφιέρωσες.

Θα μπορούσα να σας απαριθμήσω τους λόγους για τους οποίους με ξάφνιασε πολύ το γράμμα σας αλλά θα προτιμήσω να σας πω ότι δεν έχει σημασία το ποιόν του ατόμου γιατί δεν σας απασχολεί αυτό. Είναι κάτι πιο προσωπικό, πιο δικό σας και σχετίζεται με την προδοσία και τον θυμό. Αν όλα αυτά που γράψατε σε μένα, τα γράφατε ή τα λέγατε στην πρώην φίλη, ίσως να έφευγε ο θυμός και να νιώθατε καλύτερα. Σε κάθε περίπτωση, εσείς ξέρετε πώς να το χειριστείτε.

Υ.Γ. Θα μου πείτε πως δεν έχει πια σημασία να χειριστείτε κάτι που θάφτηκε στο παρελθόν. Θα συμφωνήσω, αρκεί να μην ταλαιπωρούμαστε στον ύπνο ή στον ξύπνιο μας από φαντάσματα.

---

Μυρτώ μου, καλή και σοφή, sos. Βρέθηκα αυτές τις μέρες για δουλειά έξω από την πόλη που ζω και έκανα λίγο παραπάνω παρέα με έναν φίλο που συμπέσαμε στις ημερομηνίες. Αυτός ο άνθρωπος είναι αστείος, γοητευτικός και εγωκεντρικός, κάνουμε καλή παρέα και μοιραζόμαστε αρκετά από τα θέματα των προσωπικών και των επαγγελματικών μας. Επίσης κάνει παρέα και με τον άνθρωπο που σχετίζομαι. Βγήκαμε λοιπόν οι δυο μας για φαγητό σε ένα πολύ cozy εστιατόριο χωρίς να έχει κανείς στο μυαλό του οτιδήποτε σχετικό με «ραντεβού» και το αποτέλεσμα ήταν κάτι που με έβαλε σε σκέψεις. Όσο περισσότερο μιλούσαμε, τόσο περισσότερο έμοιαζε σα να φλερτάρουμε και όσο περισσότερο έμοιαζε σα να φλερτάρουμε, τόσο περισσότερο αναστατωνόμουν σεξουαλικά σε βαθμό να θέλω να γυρίσω όπως όπως στο ξενοδοχείο μου για να αυνανιστώ. Τι να σου πω, Μυρτώ μου, είχα έναν οργασμό που δεν φανταζόμουν ότι θα τον ζούσα ξανά ύστερα από 7 χρόνια σχέσης και ανησυχώ πολύ όχι για το τι θα γίνει με τον φίλο μου αλλά για το τι τρέχει με τη σχέση μου, μια σχέση συμβίωσης και αγάπης. Θυμήθηκα όμως πώς είναι να ποθείς κάποιον, να θέλεις να παίξεις με το σώμα του, να ανυπομονείς να μπει μέσα σου, να σε αγγίξει με τη γλώσσα του. Δεν έχω καμία τύψη, καμία ενοχή. Μόνο ανησυχία. Γιατί;

Φαντάζομαι διότι η σχέση είναι μια πολύπλοκη κατάσταση από την οποία δεν ξεμπερδεύεις τσακ μπαμ όταν συνειδητοποιήσεις (και αποδεχτείς) ότι έχει πάψει να λειτουργεί στο ερωτικό της κομμάτι. Επίσης πιστεύω ακράδαντα πως το ερωτικό κομμάτι των σχέσεων παύει να λειτουργεί όχι λόγω βαρεμάρας αλλά λόγω ασυνεννοησίας και παραίτησης. Δλδ. όλο και θα υπάρχουν κάποια σοβαρά, σημαντικά, αξεπέραστα προβλήματα που αναγκαστήκαμε να καταπιούμε και να τα προσπεράσουμε. Μόνο που, δυστυχώς, δεν προσπερνιούνται. Κάθονται εκεί κάτω ζουληγμένα και μας πολεμάνε ύπουλα από μέσα. Κάτι παραπλήσιο δλδ. με αυτό που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ με το σύστημα.

Υ.Γ. 1 Ωχ, μπήκε ιός στο πληκτρολόγιο.

Υ.Γ. 2 Οκ βγήκε, συνεχίζω: από τη στιγμή που ψυλλιαζόμαστε ότι κάτι δεν πάει καλά μέχρι τη στιγμή που θα βρεθούμε ισορροπημένοι και έτοιμοι να πάμε παρακάτω, μεσολαβεί ένα χαοτικό μεγάλο διάστημα που μας τρομοκρατεί. Βέβαια όλα αυτά συμβαίνουν όταν μέσα μας βαθιά έχουμε πια πειστεί (και όχι ομολογήσει) ότι οι προσπάθειες δεν οδηγούν πλέον σε φωτεινό ορίζοντα. Αυτά.

---