Άλιμος, κάτω από την Αμφιθέας, Δευτέρα απόγευμα ⇒ Έτρεχες, running φάση, άλλοτε χαλαρά, άλλοτε πιο «σπριντ». Μου θύμισες Ρόκι Μπαλμπόα. Να έρθω καμιά φορά να τρέξουμε μαζί;
Σε είδα στο “café Paris” ⇒ Καθόσουν με μια παρέα. Με πλησίασες όλο θάρρος και μου ζήτησες να βγούμε στο ίδιο μέρος –μια και ερχόμουν συνέχεια εδώ. Μιλήσαμε. Παρόλο το θάρρος σου, ένιωσα ότι ήσουν ντροπαλός και ονειροπόλος. Η επόμενη μέρα μας βρήκε να πίνουμε καφέ και να γελάμε με όλη μας την ψυχή. Εκεί ανακάλυψα ότι το χιούμορ σου ήταν πηγαίο και με αρκετές δόσεις διάκρισης. Καρδιά μου, παντρευτήκαμε. Αποκτήσαμε ένα όμορφο κοριτσάκι. Αλήθεια, πώς τα φέρνει έτσι η απρόβλεπτη ζωή!
Σταυρός του Νότου ⇒ Σε είδα σε μια συναυλία και με σημάδεψες. Πλέον, κάθε τρεις και λίγο, πού με χάνεις, πού με βρίσκεις, στο Σταυρό του Νότου είμαι; Πόσο ακόμα θα χρειαστεί να ξημεροβραδιαστώ μέχρι να σε πετύχω πάλι;
Κολλιάτσου, στη στάση του λεωφορείου ⇒ Πήγα να σου κάνω τράκα ένα τσιγάρο, μου έδωσες, αλλά ξίνισες λίγο τα μούτρα σου. Μην είσαι τέτοιος, βρε ψηλέ! Θα μπορούσε να εξελιχτεί αλλιώς το πράγμα!
Γράψε για το ΣΕ ΕΙΔΑ και στείλε το μήνυμά σου με mail στο info@athensvoice.gr
Εσείς είστε σίγουροι πως δεν υπάρχει κάποιος που θέλει να σας πει κάτι; Ακούστε τις αγγελίες που έκαναν τους Αθηναίους να κοιτάζονται στα μάτια κάθε μέρα στο Athens Voice Radio 102.5.
15°
