Γεια σου, Μυρτώ, είμαι ο Θάνος και διαβάζω τη στήλη σου εδώ και πολλά χρόνια. Συνέχεια λοιπόν διαβάζω μηνύματα από κοπελιές που λένε «δεν μπορώ να βρω έναν σωστό άντρα και κανείς δεν μας φέρεται καλά». Λοιπόν, κορίτσια, να μιλήσω από προσωπική εμπειρία: είμαι 29 χρονών και πάντα το θέμα μου είναι πως με όποια και αν έβγαινα άρχιζε τα «είσαι πολύ ευγενικός, φέρεσαι όμορφα στις κοπέλες, δεν παραφέρεσαι, δεν την πέφτεις άγαρμπα, δεν πιέζεις καταστάσεις», μέχρι στο «ζεις σε λάθος εποχή, εσύ έπρεπε να ζεις στην εποχή των ιπποτών που σου έδινε η κοπελιά το μαντίλι της» και ενώ ειλικρινά μαμάκια δεν μπορείς να με πεις με την καμία (ίσα ίσα με τη μάνα μου σκοτωνόμαστε άσχημα) κατέληγε στο «δεν μπορώ να κάνω κάτι μαζί σου επειδή είσαι έτσι και σε βλέπω σαν φίλο». Ακόμα και σχέση χρόνων τελείωσε επειδή εκείνη βρήκε άλλον γιατί, όπως μου είπε χαρακτηριστικά, «ήσουν πάντα εδώ, με πρόσεχες, δεν με παραμελούσες, τα έκανες όλα για μένα, δεν μαλώναμε ε… ήθελα να με γράφεις και λίγο και δεν το έκανες». Οπότε το συμπέρασμα είναι πως, ναι, τα καλά παιδιά υπάρχουμε αλλά ΕΣΕΙΣ οι ίδιες μάς έχετε στο τέλος της λίστας και όταν γνωρίζετε ένα καλό παιδί, το κρατάτε για φίλο για να του λέτε πώς σάς φέρονται τα κακά παιδιά και πώς σας πληγώνουν και σας στενοχωρούν. Εσείς λοιπόν αναγκάζετε τα καλά παιδιά να αλλάξουν για να σας αρέσουν (αν και προσωπικά εγώ δεν θα το κάνω ποτέ αυτό γιατί πιστεύω στο με δέχεσαι όπως είμαι ή καθόλου), οπότε μετά μην παραπονιέστε αν όλοι σας φέρονται χάλια ενώ εσείς οι ίδιες δεν δώσατε ποτέ την ευκαιρία σε κάποιο παιδί που αξίζει να σας αποδείξει ότι μπορεί να σας κάνει ευτυχισμένη. Αυτά είχα να πω για να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα. - Θάνος the (nicest) guy
Εχχμμμμ… ναι… ε… μμμ…ν αι… Υ.Γ. 1 Βασικά δεν διαφωνώ μαζί σας, κρατάω όμως μια μικρή διευκρίνιση η οποία λέει ότι άλλο πράγμα το είμαι-παρών-στη-σχέση μου-μαζί-με-την-ενέργειά μου-όχι παθητικά-στωικά-(νερόβραστα;;;) και άλλο το υπάρχω-στη-σχέση μου-χωρίς πρωτοβουλία για τίποτα-δεν κουνιέμαι ρούπι-άσ’ τη να τσουλάει. Τι εννοώ; Ότι ο χαρακτηρισμός «καλό παιδί» σηκώνει πολλή συζήτηση. Ένα καλό παιδί γενικώς και αορίστως κινδυνεύει να είναι απλώς ένα άτομο που δεν βρίσκεις τι άλλο να πεις γι’ αυτόν. Κάτι πιο ενδιαφέρον και πιο χαρακτηριστικό, δηλαδή. Οι ήπιοι τόνοι, η γαλήνη, η ησυχία, όλα αυτά σούπερ, αλλά αν η σχέση μαζί του φλερτάρει με τη νωθρότητα, τη βαρεμάρα, την έλλειψη επικοινωνίας και φαντασίας, τι κάνουμε; Λέω εγώ τώρα… Υ.Γ. 2 Οι σχέσεις είναι δεντράκια που κάθε μέρα τα επισκεπτόμαστε με το ποτιστήρι μας, όπως έλεγε και η φίλη μου η Μελίτα. Υ.Γ. 3 Το «μαμάκιας» πού κόλλαγε στο όλο θέμα;
Τη γνωρίζω σε κοινή παρέα. Με γουστάρει και το βλέπω. Την πλησιάζω λίγο, ρίχνω μερικές διερευνητικές πάσες, μου λέει ότι είναι φρεσκοχωρισμένη και θέλει να πάει παρακάτω, μένει Παγκράτι, δουλεύει σε διαφημιστική, βλέπει sci-fi σειρές μανιακά, της αρέσουν τα ρεβίθια με φέτα και οι δερμάτινες θήκες καπνού, αν και δεν καπνίζει. Όσο μιλάμε και κοιταζόμαστε τόσο πιο πολύ μου αρέσει το βλέμμα της, είναι έξυπνη, γοητευτική, εσωστρεφής. Τη γουστάρω (δεν τρελαίνομαι, δεν πέφτω κάτω, αλλά ναι, το ψήνω φουλ). Δυο μέρες μετά βγαίνουμε οι δυο μας σινεμά και ποτάκι, περνάμε τέλεια, φιλιόμαστε με δική της πρωτοβουλία, μου ξεκαθαρίζει ότι δεν κάνει ξεπέτες και να έχω το νου μου γιατί με γουστάρει πολύ. Αγχώνομαι λίγο αλλά οκ, δεν κωλώνουμε, προχωράμε. Περνάνε τρεις μέρες και της τηλεφωνώ (εκείνη τίποτα, εξαφανισμένη). Χαίρεται πολύ που με ακούει, ναι, θέλει κι εκείνη να με δει και μήπως ψήνομαι να πάω σπίτι για φαγητό και ταινία, λέω εννοείται, πάω και περνάμε ένα υπέρτατο βράδυ που καταλήγει σε υπέρτατο σεξ. Κοιμόμαστε αγκαλιά, φεύγουμε το πρωί ο καθένας για τη δουλειά του, στέλνουμε sms, όλα τέλεια. Μιάμιση μέρα μετά μου ζητάει να βγούμε. Στο τηλ. έχει κάπως παράξενο ύφος, ντάξει, λέω, θα είναι στραβωμένη με τίποτα δικά της και μόλις συναντιόμαστε μου σκάει την μπόμπα. Είναι έτοιμη λέει να με ερωτευτεί, με σκέφτεται συνέχεια και αυτό της προκαλεί απίστευτη σύγχυση και δεν είναι λέει για πειράματα, δε θέλει, λέει, να πάρει κι άλλο ρίσκο ενώ δεν πρόλαβε καλά καλά να χωρίσει (πέντε μήνες έχει χωρίσει) και βασικά θέλει, λέει, να μείνει για λίγο μόνη της να σκεφτεί ποια είναι. Α και θα με ειδοποιήσει, να μην ανησυχώ. ΑΝΤΕ ΓΕΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!
Χε, χε. Ζαβή. Υ.Γ. Λοιπόν δύο εκδοχές παίζουν, τη μία την είπαμε ήδη, είναι ζαβή και κουκουρούκου και καλύτερα που σας γείωσε τώρα γιατί δεν ξέρεις καμιά φορά τι κρύβει η ψυχή του ανθρώπου – μπορεί να σας ξεκοίλιαζε με κάνα κουζινομάχαιρο στον ύπνο σας, οπότε κάντε το σταυρό σας (λέμε τώρα) και πείτε τα πάτερημά σας. Η άλλη εκδοχή είναι να έχει επανακάμψει ο πρώην και να έχει γίνει μακελειό και τώρα το κορίτσι να είναι αποσυντονισμένο και χαμένο και να μην ξέρει τι να νιώσει. Γκίβ χερ ε μπρέικ και βλέπετε.
25°
