Ηλεκτρικός του Πειραιά, στάση λεωφορείων. Μαντάμ πατημένα 50, ξανθιά απόχρωση μενεγάκι, μαύρη μπότα λουστρίνι, μιλά στο κινητό πολύ εκνευρισμένη:«Τι θες; Σώωωπα. Να του πεις ότι είμαι Τούρκος και θα του τα κόψω και τα δύο τα κουλά. Άι στο διάολο». Και το κλείνει απότομα. (Τρίτη πρωί)
«Άντε, ρε φίλε, πάμε να βρούμε κανένα χρυσαυγίτη να τον δείρουμε».(Μαθητής Γυμνασίου σε συνομήλικο φίλο του, Δευτέρα απόγευμα, Ιπποκράτους)
Στο στενότατο στενάκι της Χέρσωνος, στον περιφερειακό Λυκαβηττού. Κυρία έχει σταματήσει το Βιτάρα στη μέση του δρόμου και έχει δημιουργήσει κυκλοφοριακό. Όλες οι πόρτες του τζιπ ανοιχτές, η κυρία σκυμμένη ψαχουλεύει κάτι. Κορναρίσματα, φωνές, η κυρία σηκώνεται και κάνει νόημα στην ουρά των αυτοκινήτων: «Μου έχει πέσει το τσιγάρο και ψάχνω να το βρω». (Δευτέρα πρωί-πρωί)
«Τι κάνεις; Σ’ έκοψα από τα τούρκικα;» (Κυρία μιας κάποιας ηλικίας, σε τηλεφωνικό θάλαμο, Ξενοκράτους. Τετάρτη αργά το απόγευμα)
«Σκέψου, λέει, να βάλουμε και οι δυο τις κουκούλες και να αρχίσουμε να παίζουμε σφαλιάρες αναμεταξύ μας». (Δύο νεαροί καθισμένοι στα σκαλάκια του Χημείου, Τετάρτη πρωί)
«Γείτονες και γειτόνισσες. Σεβαστείτε τον ύπνο μας!» (Ταμπέλα σε σχήμα κύματα της θάλασσας, ζωγραφισμένη με αστερίες και κοχύλια. Σε αδιέξοδο δρομάκι στο κέντρο του Χαλανδρίου. Παρασκευή απόγευμα)
20°
