Athens Voices 583

«Πρέπει να έβαλα πολύ απορρυπαντικό, ίδρωσα και έβγαζα αφρούς από την μπλούζα. Μυρίζω Αριέλ Βιολέτα».

(30άρης στην παρέα του, café στην Πεντέλη, Τρίτη απόγευμα)

Πλαζ Βοτσαλάκια, δύο κυρίες γύρω στα 70 κολυμπούν…

-Βρε Ελένη, πάμε λίγο πιο βαθιά.

-Α παπα, δεν μπορώ, πέρασα πνευμονία φέτος.

(Πειραιάς, Τρίτη πρωί)

«Μαμά, θα πάω στην Cosco να δουλέψω».

(Πιτσιρικάς 7 χρονών με κινέζα νταντά, απευθυνόμενος στη μαμά του. Zonar’s, Βουκουρεστίου, Σάββατο μεσημέρι)

Οικογένεια στο πλοίο παίζει «Βρες». Πέφτει ερώτηση, 10 βασικά κτίρια που έχει μία πόλη. Η 10χρονη κόρη παίρνει φόρα:

«Ααα! Ξέρω, ξέρω! Σχολείο, νοσοκομείο, τράπεζα, δημαρχείο, Μουστάκας…»

(Στο πλοίο προς Αίγινα, Παρασκευή απόγευμα)

Ίδιο πλοίο, ίδια οικογένεια, ίδιο παιχνίδι. Ερώτηση, 10 γαλλικές λέξεις που χρησιμοποιούμε για το αυτοκίνητο:

Κόρη: Ωχ, δεν ξέρω από αμάξια.

Μαμά: Μην ανησυχείς, ξέρω εγώ! Πορτ μπαγκάζ, παρμπρίζ, γκάζι, χειρόφρενο…

Ίδιο πλοίο, ίδια οικογένεια, ίδιο παιχνίδι. Ερώτηση, 10 λέξεις από την ορολογία ποδοσφαίρου. Ο μπαμπάς αρχίζει και λέει, κάποια στιγμή κολλάει. Πετάγεται η κόρη: Πέναλτι!

Μπαμπάς: Μπράβο! Πολύ καλό! Πώς σου ήρθε;

Κόρη: Σκέφτηκα έναν αγώνα ποδοσφαίρου που δεν καταλαβαίνω τίποτα, και μου ήρθε!

 

Ίδιο πλοίο, ίδια οικογένεια, ίδιο παιχνίδι. Ερώτηση, 10 τραγούδια της Λάνα Ντελ Ρέι. Λέει η μικρή κόρη στη μεγάλη: Ελένη, ποια είναι αυτή; Την ξέρεις;

-Ναι, καλέ.

-Πού μένει; 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΕΝΕΣ (panikoval500@gmail.com)