Γεια σου Μυρτώ μου, παρότι το πρώτο γράμμα που σου έστειλα βρέθηκε θέλοντας και μη στον κάλαθο των αχρήστων, σου ξαναστέλνω. Αφορμή στάθηκε το γράμμα του Βαλέριου. Νομίζω ότι έχει δίκιο. Σαν γυναίκα και μάλιστα παλαιάς κοπής, θα έλεγα ότι οι γυναίκες έχουν πάρει ψηλά τον αμανέ. Το παίζουν δύσκολες, ενώ μπορεί να έχουν να δουν άντρα γυμνό 5 χρόνια. Ας κάνουν την αυτοκριτική τους. - Ήρα
Δεν το ’ξερα ότι ο βαθμός δυσκολίας στην γκομενική μας συμπεριφορά είναι κυμαινόμενος, αναλόγως του πόσο καιρό έχουμε να δούμε κάποιον ξεβράκωτο. Και για να σας πω την αλήθεια, έτσι όπως το τοποθετείτε, μου φαίνεται κάπως pathetic. Αυτοκριτική ναι, όχι όμως απλά για ένα πέος – σιγά και το δύσκολο, εδώ που τα λέμε. Τα παρελκόμενα ενός γυμνού (ή ντυμένου) άντρα στη ζωή μας, να τα συζητήσουμε όσο θέλετε.
»Μυρτώ μου, ξέρω την άποψη σου, αλλά πες μου κάτι: με όλη αυτή την κρίση που δεν έχω δεύτερο βρακί να βάλω και λεφτά ούτε να πάρω χαρτί υγείας, μένω με τους δικούς μου. Είναι κακό; Και τι να κάνω; Για πες; Καθαρά πράγματα και εφικτά.
Τι ερώτηση είναι αυτή; Δεν ξέρω τις συνθήκες της ζωής σας, τους φίλους σας, την αγάπη σας, τις δυνατότητες και τις πιθανότητες που υπάρχουν στο τραπέζι σας. Δεν ξέρω να απαντήσω.
»Γεια σου Μυρτώ μου, τι κάνεις; Είμαι ο Χαράλαμπος ο τίμιος. Αχ ο κακομοίρης, μετά από αυτές τις περιπέτειες που είχα, μέσω του φέις γνώρισα και μια άλλη και παραλίγο να πήγαινα Θεσσαλονίκη, αλλά ευτυχώς, παρότι ήταν παρτόλα, είπε ότι γνώρισε τον άντρα της ζωής της και κει που λέω ότι θα πήξω, να με κοροϊδεύουν οι 16άρες της συμπρωτεύουσας, πριν λίγες μέρες γνώρισα από το φέις μια 18 από τα Γιάννενα. Πες μου, σοβαρά όμως σε παρακαλώ, να την εμπιστευτώ; Ή λες να με κοροϊδέψει και αυτή; - Χαράλαμπος ο τίμιος
Εμπιστευτείτε τη. Μια πάνω, μια κάτω, δεν έγινε και τίποτα φοβερό. Έτσι κι αλλιώς ο χειμώνας είναι ιδανική εποχή για μικρές αποδράσεις στις όμορφες ελληνικές εξοχές – έστω και για να φας μια ζεστή χυλόπιτα. Μάλιστα, μπορείτε να συνδυάσετε τις εκδρομές με διάφορα συναρπαστικά σπορ, αναλόγως των τόπων που θα την τρώτε κάθε φορά. Για παράδειγμα, τώρα που θα πάτε Γιάννενα, γιατί δεν χτυπάτε κι ένα καγιάκ στον Βοϊδομάτη; Άλλος άνθρωπος θα γυρίσετε.
»Μυρτώ μου, διάβασα το προηγούμενο τεύχος όπου υπήρχαν αρκετά παράπονα και σκέφτηκα πως μάλλον είμαι αρκετά ρομαντική. Προσπαθώ να ξεμπερδέψω με κάποιες υποχρεώσεις που έχω στη σχολή και να γυρίσω πίσω να τον ξαναδώ. Απλά να τον ξαναδώ, να με κοιτάξει και έπειτα βλέπουμε. Γιατί είμαι σίγουρη πως θα του αρέσω ακόμη. Πειράζει που θέλω να γυρίσω πάλι στον τόπο του εγκλήματος, πιστεύοντας πως θα περιμένει; Θα είναι ακόμη εκεί; Ακόμη και αν έχει προχωρήσει στη ζωή του; Που θα προσπαθεί να με προσεγγίσει με τον πιο αδέξιο τρόπο;
Όχι, δεν πειράζει καθόλου. Ίσως πειράξει λίγο άμα φάτε τα μούτρα σας, αλλά κι αυτό μέσα στο παιχνίδι είναι. Γενικά, οι τόποι του εγκλήματος έχουν πλάκα, όταν έχεις όρεξη για εγκλήματα. Και γερό νευρικό σύστημα.
»Μυρτώ, μου αρέσει να την πηδάω αλλά όχι να τη φιλάω. Πειράζει;
-Είδα το ντοκιμαντέρ του Αυγερόπουλου «Μαθήματα από τους Βίκινγκς», για το πώς αντιμετώπισε την πτώχευση η Ισλανδία. Ζήλεψα το χιούμορ, την ωριμότητα και την κοινωνική συνείδηση ενός λαού.
-Πήγα στο Χοροστάσιο στη μουσικοθεατρική παράσταση «Ζοο» – μια ιστορία για ζώα, γραμμένη από ζώα, για να την ακούσουνε ζώα. Και βρήκα τα αδέρφια μου. (Κάθε Κυριακή και Δευτέρα στις 9)
-Διάβασα το κείμενο που έγραψε ο Αλκίνοος Ιωαννίδης με αφορμή ένα περιστατικό στο Λονδίνο. Πάντα αγωνιούσα για το τι θα γίνει όταν χαθεί η παλιά γενιά, οι σκεπτόμενοι και ενημερωμένοι, αν τότε θα υπάρχουν αισθητικά σύνορα και γέφυρες ανάμεσα σε ένα παγκόσμιο ψηφιακό σύμπαν και σε αυτό που εγώ θεωρώ ζωντανή ελληνική κουλτούρα. Την κοινωνική ευαισθησία, την τρυφερότητα, τα τραγούδια. Και ησύχασα μέσα μου. Ο Αλκίνοος είναι σαν το καλό κρασί. Όσο περνάει ο καιρός, το άρωμά του σε περικυκλώνει.
-Μου γύρισε το μυαλό κυριακάτικα που άνοιξα την τηλεόραση. Άρχισαν πάλι τα προεκλογικά μανιφέστα. Ο Βενιζέλος θα γίνει πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, θέλει να κερδίσει στις εκλογές, ζητάει συγνώμη για τα λάθη και λέει ένα μεγάλο «ευχαριστώ» για τις θυσίες, την προσπάθεια, την αντοχή του κόσμου. Κι ο Σαμαράς θέλει να ξανακάνει τη σύνταξη 700 ευρώ, να βγάλει τις κουκούλες από τους κουκουλοφόρους και να του δώσουμε τη δύναμη να αλλάξει την Ελλάδα. Με αυτοδυναμία. Με τον Βορίδη και τον Γεωργιάδη στο κόμμα του. Και τον Ιούνιο, πάμε για τα νέα μέτρα. Η μνήμη του χρυσόψαρου διαρκεί το πολύ οχτώ δευτερόλεπτα. Η δική μας;
