»Φανταστική Μυρτώ, καλησπέρα! «Πεταρίζοντας από κορμί σε κορμί»... αυτός είναι ο τίτλος της φάσης που περνάω. Ομολογώ ότι δεν φανταζόμουν τη διαθεσιμότητα και την προσφορά που υπάρχει, ούτε και την ευκολία της προσέγγισης του «στόχου». Είναι κάτι στον τρόπο που μιλάμε, στεκόμαστε, κοιτάμε; Είναι η ασυνείδητη διάθεση «όχι πια σχέση, μόνο σεξ» που εκπέμπεται; Δεν ξέρω. Αλλά, τα γκομενάκια έρχονται... και φεύγουν. Φεύγουν (είτε αυτοί είτε εγώ, προφανώς), καθότι... με έχεις δει πώς ξυπνάω το πρωί; Χάλιααααααα... οπότε γιατί να ζήσουμε αυτή την απομυθοποίηση; Άσ’ το καλύτερα... Ας κρατήσουμε την τέλεια αίσθηση ενός ωραίου ξεσκίσματος!
Βέβαια, το σεξ δεν έρχεται μόνο του, φέρνει μαζί του ψυχομπερδέματα κι απωθημένα, εκφράζει συνήθως το χαρακτήρα και την προσωπικότητα του καθένα. Οπότε, δεν είναι πάντοτε καλό, έχω πέσει και σε νάρκες, ευτυχώς σπανιότερα, χαχαχα! Συνολικά περνάω καλά, νιώθω μια απολαυστικότατη ελευθερία, χώρια που μου μένει το κρεβάτι μου όλο δικό μου για να απολαύσω τον ύπνο μετά. Και φυσικά, αναζητώ το ιδανικό: ένα αξιόλογο κορμί, αρκούντως προικισμένο, που να ξέρει τι να κάνει με τα... προσόντα του, να γουστάρει κι αυτός αντίστοιχα και να γαμιόμαστε σε μια κοινά επιθυμητή συχνότητα. Χωρίς καμιά περαιτέρω σχέση ή επαφή! Ένα fuck buddy, αυτό μόνο... ζητάω πολλά;
Σε φιλώ -Άλλη Μία
Συγχαρητήρια. Είσαστε ένα από τα τελευταία ρομαντικά πρόσωπα των καιρών μας, που επιμένει να ασχολείται με το σεξ σ’ αυτή την αρρωστημένη, αντιερωτική και παρακμιακή συνθήκη. Αν συνεχίσετε έτσι μέχρι την πέμπτη δόση του δανείου, θα γίνετε σύμβολο.
»Μυρτούδι, σε θαυμάζω πολύ. Αυτό ήθελα να σου πω. Φιλιά.
Ναι ρε γμτ, ρίξτε κάνα χειροκρότημα, γιατί πολύ με ζορίζει η φετινή άνοιξη.
»Διάβαζα σήμερα τη στήλη σου, όπου δυο γυναίκες μίλαγαν για τους πρώην τους, και μου έκανε εντύπωση το πόσο ανάγκη έχουμε καμιά φορά να βρίζουμε τους ανθρώπους με τους οποίους έχουμε ζήσει πράγματα και να απαξιώνουμε έτσι εντελώς τις στιγμές που ζήσαμε! Νομίζω ότι είναι εξαιρετικά φθοροποιό, ότι η ζωή είναι μικρή κι ότι αλίμονο αν δεν έχουμε αγάπη για τους ανθρώπους με τους οποίους ζούμε ή ζήσαμε μαζί και μοιραστήκαμε πολύτιμα πράγματα, ανεξάρτητα από το αν οι συγκυρίες ή οι επιλογές και των δυο μας μάς έφεραν χώρια κάποια στιγμή. Να σκεφτόμαστε μόνο τα καλά και τα κακά να μας γίνονται μάθημα για το πώς να διαχειριζόμαστε τον εαυτό μας και τις σχέσεις μας. Κανείς δεν είναι, άλλωστε, τέλειος! (Και εννοείται ότι αυτά τα λέω από συμφέρον, γιατί είμαι η ίδια μια φριχτή αχρεία, που απορώ πώς με ανέχονται με τόση αγάπη και ο πρώην και ο νυν μου και ο περιφερόμενος ως καβάντζα μου, και μου δείχνουν τόση αγάπη την οποία φυσικά και απαιτώ και ουδόλως διανοούμαι ότι μπορεί ν’ αλλάξουν γνώμη κι ας κάνω ό,τι μου ’ρχεται, πράγμα το οποίο σκοπεύω να συνεχίσω, φυσικά!). Γι’ αυτό, κορίτσια, πάψτε πια να αναφέρεστε συνέχεια σε μαλάκες, μπούχτισα, μήπως μαλακισμένες είστε εσείς που τους διαλέγετε; -Μαρία Β.
Κι εσάς σας συγχαίρω. Για το υψηλό πολιτισμικό σας επίπεδο, το υπεράνω της σκέψης σας, την ευγένεια και τη γενναιοδωρία της ψυχής σας (και εννοείται ότι αυτά τα λέω από συμφέρον γιατί είμαι η ίδια μια φριχτή γλείφτρα αναγνωστών που λέει παπαριές, ενώ η αλήθεια είναι ότι αν πετύχαινε κάνα δυο από τους πρώην της, φαλακρούς, χοντρούς και αξιοθρήνητους, να ζητιανεύουν στα φανάρια της Πειραιώς, θα τους πάταγε με προθυμία).
Υ.Γ. Αν δεν υπήρχε αυτό το εντός παρενθέσεως στην επιστολή σας, θα νόμιζα ότι μου γράφει καμιά Σουηδέζα υπάλληλος του ΙΚΕΑ.
»Νόμιζα πως θα κρατήσει για πάντα… Νόμιζα πως θα πηγαίναμε μαζί διακοπές το καλοκαίρι… Νόμιζα ότι αυτά που μου ψιθύριζες λίγο πριν κοιμηθώ στην αγκαλιά σου ήταν αλήθεια. Ας είναι… Σου εύχομαι να βρεις αυτό που ψάχνεις και να είσαι πάντα καλά… -C.
Υ.Γ. Η μεγαλοψυχία του πληγωμένου είναι που κρατάει το επίπεδο αυτής της στήλης τοοόσο ψηλά.
»Ακόμα δεν έπιασαν καλά οι ζέστες και σπεύσατε, κυρίες μου, να βγάλετε βυζιά και κώλους στη φόρα εις επίρρωση της αφίξεως του καλοκαιριού. Επικροτώ και επαυξάνω αναμένοντας τον Ιούλιο.
Και επαναλαμβάνω: «το επίπεδο αυτής της στήλης τοοοόσο ψηλά».
20°
