Τώρα τον Μάρτιο παντρεύεται ο συνάδελφος του Ριχάρδου και µας κάλεσε στο γάµο. Εντωµεταξύ αυτός τα έχει µε τη «γυναίκα» του 17 χρόνια και αποφάσισαν να παντρευτούν επειδή είναι σα να είναι ήδη παντρεµένοι. Αυτός νοµίζω είναι γύρω στα 40 οπότε τα έχουνε από τα 20… Και πήγαµε, που λες, στην παµπ (ήρθε και ο αδερφός µου εκδροµή µε τον Άρη –την οµάδα και 4.000 φιλάθλους του Άρη, αν είναι δυνατόν– να πάνε να δούνε µατς στο Μάντσεστερ µε την οµάδα του Μπέκαµ, τα φάγανε εννοείται), τέσπα… στο θέµα του γάµου τώρα… Εκεί που χαζογελούσαµε και σκαρφάλωνα σε κάτι καρέκλες στοιβαγµένες της παµπ, ασηµένιες, σαν κι αυτές του κυλικείου της βιβλιοθήκης του Αριστοτέλειου να βγω φωτογραφία µε το iphone του Ριχάρδου και µούσκεψα και τον κώλο µου γιατί µόλις είχε βρέξει, λέω στο συνάδελφο του Ριχάρδου ότι νοµίζω ότι οι άνθρωποι γενικά παντρεύονται “out of habit” κι όχι “out of love” κι ότι αυτό µε κάνει να λυπάµαι γιατί δεν είναι αυτό που διάβαζα στα βιβλία κι ήλπιζα ότι θα συµβαίνει στη ζωή… και που λες αυτός κοτζάµ µαντράχαλος άρχισε να κλαίει! Και µετά σκεφτόµουνα µήπως το παράκανα και του ’λεγα του ανθρώπου τέτοια πράγµατα πριν από το γάµο του! Αλλά κι εµένα αυτό µου ήρθε εκείνη την ώρα κι ήθελα να το πω αλλά µετά σκέφτηκα, καλά τα λέω στους άλλους, να τα ακούω κι εγώ όµως που µένω µε τον Ριχάρδο out of habit και όχι out of love… και µετά µε έπιασε ταραχή σαν αυτή που µε έπιασε ψες, όταν πήγα στη βιβλιοθήκη και µε κοίταξε ένα εγγλέζικο παλικάρι δίµετρο εκεί πέρα. Λίγο αγγούρι βέβαια, και µε ρώτησε αν είµαι οk γιατί µου είχε κοπεί η ανάσα έτσι που τον είδα απότοµα. Με έπιασε τέτοια ταραχή που ξέχασα πάνω στο γραφείο του αγγουριού το χαρτί µου µε το πρόγραµµα της εβδοµάδας όπου είχα γράψει µε κεφαλαία “36 BOLOCKS!” (όσα και οι εργάσιµες ώρες µου δηλαδή εδώ στα Λονδίνα).
- TASOULA
Πρέπει να σας πω ότι η αφηγηµατική σας δεξιότητα είναι εντυπωσιακή – αυτό που διανθίζετε την ιστορία µε φαινοµενικά άσχετες λεπτοµέρειες. Σούπερ. Κατά τα άλλα, δεν θα πάθετε τίποτα ούτε ο Ριχάρδος ούτε εσείς αν το διαλύσετε. Α, και µαζέψτε λίγο τη γλώσσα σας. Τι δουλειά είχατε να πείτε τέτοια πράγµατα στον ξένο άνθρωπο; Η φράση «το σκέφτηκα, να µην το πω;» είναι απαγορευτική για άτοµα άνω των 15. Και πολύ λέω.
»Μυρτώ µου, σε διαβάζω χρόνια τώρα και µου κρατάς συντροφιά σε όλες τις µοναχικές µου φάσεις, αλλά αυτή τη φορά µπήκα στην ανάγκη να σου πω το χάλι της ζωής µου. Είµαι 25 χρονών και είµαι ακόµα αγάµητος, ενώ το πιθανότερο είναι ότι είµαι απλά ένας καταπιεσµένος gay. ∆εν αντέχω άλλο να είµαι τόσο µόνος, θέλω επιτέλους να ζήσω. Το χειρότερο είναι ότι είµαι ερωτευµένος και µε αυτόν που θεωρώ τον καλύτερό µου φίλο (αυτός χεσµένο µε ψιλοέχει). Και ο οποίος φυσικά είναι 1000% αρσενικό. Ξέρει σχεδόν τα πάντα για µένα, εκτός φυσικά από το σηµαντικότερο που δεν θα µπορούσα ποτέ να του πω γιατί δεν θέλω να τον χάσω από φίλο. Αλλά, ρε Μυρτώ, τον θέλω τρελά. Μου λέει µια κουβέντα και αναπολώ τα λόγια του όλη την ηµέρα, µε ακουµπάει και καυλώνω. Μα τον Θεό, δεν µπορώ άλλο πια αυτή τη ζωή.
- Ένας απελπισµένος
∆εν θέλετε να τον χάσετε από φίλο ή µήπως από σκοτεινό αντικείµενο του πόθου; Πάντως, αν θέλετε τη γνώµη µου, ξεκολλήστε και πηγαίντε παρακάτω. Για να ζήσετε όπως λέτε και να µη νιώθετε τόσο µόνος. Α, και για να κάνετε επιτέλους και λίγο σεξ.
Η καλή µου ψυχολόγος θα έλεγε ότι διαλέγετε εκούσια κάποιον που δεν µπορείτε να έχετε, για να δηµιουργείτε εµπόδια στον εαυτό σας, να µη σχετίζεστε, να µένετε σε απόσταση από την πραγµατικότητα και τις επιθυµίες σας. ∆ηλαδή από το –ενδεχοµένως– γκέι κοµµάτι σας.
Υ.Γ. Τι έγραψα πάλι, ρε παιδιά;
»Dear Murto, θα γράψω αφουγκράζοντας τον τίτλο της στήλης που όλοι δείχνουν να τον έχουν γράψει στα παπάρια τους. Παρόλο που δεν συνηθίζω να γουστάρω τις βωµολοχίες, καµιά φορά χρειάζονται. Είχα µια χρόνια σχέση που χάλασε, δεν µου άφησε τίποτα παρά την καρδιά µου στα δύο και όλοι µου φέρονται σαν να είµαι άρρωστη, συµπεριλαµβανοµένου του τύπου που βρήκε και τρύπωσε. Αντί να αναλύσω τον πόνο µου, σαν µια ακόµα κλαίουσα, however, θα µοιραστώ µαζί σου την αηδία µου για τους απανταχού συµβουλάτορες ειδικά σε ερωτικά θέµατα. Θα ήθελα να θέσω ένα ερώτηµα σε όλους τους ξερόλες που λειτουργούν βάσει στατιστικές του τύπου «τόσο καιρό ήσουν µαζί του άρα τόσο χρειάζεσαι να τον ξεπεράσεις...», τόσο προβλέψιµο είναι το δικό τους το γαµωεργαλείο; Και κάτι ακόµα, όποιος ζητάει συµβουλές καλά να τις λουστεί, αλλά όποιος δεν ζητάει τι φταίει να τα ακούει και να του πρήζουν τον έρωτα;
