Τον Ιούνιο του 2004 η Ελλάδα καταδικάστηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για την απουσία αποχετευτικού δικτύου σε Ελευσίνα, Ασπρόπυργο, Μάνδρα και Μαγούλα και την απόρριψη των αστικών λυμάτων στην ευαίσθητη περιοχή του κόλπου της Ελευσίνας. Δεκατέσσερα χρόνια μετά και η χώρα μας δεν έχει συμμορφωθεί πλήρως, με αποτέλεσμα να έρθει νέα καταδίκη και νέα τσουχτερά πρόστιμα. Σύμφωνα με τη νέα απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου η Ελλάδα υποχρεώνεται σε καταβολή κατ’ αποκοπήν ποσού ύψους 5 εκατομμυρίων ευρώ και σε εξαμηνιαία χρηματική ποινή ύψους 3,28 εκατομμυρίων ευρώ, η οποία θα μειώνεται ανάλογα με την πρόοδο συμμόρφωσης με την απόφαση του 2004, και κατ’ επέκταση με την ευρωπαϊκή νομοθεσία για την επεξεργασία των αστικών λυμάτων και την προστασία του περιβάλλοντος.
Η A.V τον Ιούνιο του 2017 συμμετείχε σε δημοσιογραφική αποστολή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο στο Λουξεμβούργο, και παρακολούθησε την εκδίκαση της υπόθεσης της οποίας η καταδικαστική απόφαση για τη χώρα μας βγήκε εχτές. Σύμφωνα με τη ευρωπαϊκή οδηγία για την επεξεργασία των αστικών λυμάτων, απαιτείται η ύπαρξη αποχετευτικού δικτύου. Τα αστικά λύματα δε, που καταλήγουν σε ευαίσθητες περιοχές όπως είναι ο κόλπος της Ελευσίνας θα πρέπει να υποβάλλονται και σε δευτεροβάθμια αυστηρότερη επεξεργασία.
Το 2000 η ΕΕ είχε ζητήσει από τις ελληνικές αρχές στοιχεία σχετικά με τα μέτρα που έλαβαν για την εφαρμογή της οδηγίας. Δυστυχώς όμως στα στοιχεία που στείλαμε δεν υπήρχε σύστημα επεξεργασίας λυμάτων για την περιοχή του Θριασίου Πεδίου. Η Επιτροπή προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και η πρώτη καταδίκη για τη χώρα ήρθε το 2004.
Η Ελλάδα συμμορφώθηκε εν μέρει με την απόφαση του Δικαστηρίου και επί σειρά ετών ενημέρωνε την Επιτροπή για την εξέλιξη της κατάστασης. Ωστόσο, το 2016 η Επιτροπή κατέληξε ότι η Ελλάδα παρά την πάροδο 12 ετών από την πρώτη καταδικαστική απόφαση δεν την είχε εκτελέσει πλήρως.
Παρά το γεγονός ότι το Κέντρο Επεξεργασίας Λυμάτων έχει ολοκληρωθεί, το «δευτερεύον δίκτυο» που αφορά την κατασκευή των αγωγών για τα αστικά λύματα είναι ημιτελές, ενώ το «τριτοβάθμιο δίκτυο» δηλαδή η σύνδεση των κατοικιών της περιοχής με τους υπονόμους είναι στο 45% ενώ θα έπρεπε να είναι στο 95% αφού αυτό είναι το ποσοστό των αγωγών που έχουν κατασκευαστεί.
Με απλά λόγια η Ελλάδα καταδικάστηκε για την μη ολοκλήρωση 14 χιλιομέτρων αγωγών που αφήνει εκτός το 5% της περιοχής που αντιστοιχεί σε 2.500 κατοίκους, αλλά και γιατί κάποια νοικοκυριά δεν επιθυμούν να πληρώσουν το τέλος σύνδεσης με την αποχέτευση παρότι το έργο είναι ολοκληρωμένο. Το Δικαστήριο έδωσε ελαφρυντικά στοιχεία για την μη ολοκλήρωση των 14 χλμ λόγω των αρχαιολογικών ευρημάτων και έδειξε κατανόηση για την αδυναμία των νοικοκυριών να συνδεθούν λόγω οικονομικής κρίσης, ωστόσο όπως είχε επισημάνει στην εκδίκαση της υπόθεσης ο Δικαστής κ. Βηλαράς το ελληνικό δημόσιο θα μπορούσε να διευκολύνει τους πολίτες πληρώνοντας τη σύνδεση με το δίκτυο και στη συνέχεια να εισπράξει το ποσό με δόσεις μέσω της ΔΕΗ. Όμως η κοινή λογική για την Ελλάδα δεν είναι και τόσο δεδομένη.
18°
