Αλήθεια, θυμάται κανείς κάποια Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής, όλα αυτά τα χρόνια, που να φώτισε σε βάθος κάποιο θέμα; Άσε που κατά κανόνα κάθε κόμμα βγάζει δικό του πόρισμα. Ούτε καν σε παλαιότερες εποχές, όταν οι σχετικές διαδικασίες δεν είχαν –όσο να ’ναι– εκφυλιστεί και τόσο, δεν θυμάμαι να προέκυψε ποτέ κάτι ουσιαστικό από τις κατά καιρούς Εξεταστικές.
Με άλλα λόγια, όπως τόνισαν και όλοι σχεδόν οι στοιχειωδώς σοβαροί σχολιαστές, κουβέντα να γίνεται, ή ίσως και «κάνουμε και καμιά Εξεταστική να περνάει η ώρα», αλλά και να ξεχνάει ο κόσμος τα χαΐρια μας. Η κυβέρνηση παραπαίει. Έχει χάσει τον μπούσουλα, μην ξέροντας ούτε πού πάει ούτε πού θέλει να πάει. Με τους υπουργούς να αλληλοακυρώνονται και να αλληλοδιαψεύδονται, με τους μηχανισμούς του κράτους να βρίσκονται στα πρόθυρα της διάλυσης, με την υπομονή και την «καλοσύνη» των ξένων να τείνουν να εξαντληθούν, εμείς παίζουμε με τα κυβάκια μας, φτιάχνοντας εξεταστικές και κυνηγώντας φαντάσματα. Μπορεί η προεδρίνα της Βουλής, με τις ανεκδιήγητες πρωτοβουλίες της και με την αγωνιώδη προσπάθειά της να ξεχωρίσει, να μετατρέπει κάθε συνεδρίαση σε αρένα, μπορεί οι μόνοι που τρίβουν τα χέρια τους για τη συγκεκριμένη επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ να είναι οι γελοιογράφοι, μπορεί ακόμα και οι περισσότεροι σύντροφοί της να μην την αντέχουν, αλλά κατά τα άλλα η Ζωή η Τρομερή όχι μόνον έσπευσε να δικαιολογήσει «τα παιδιά, τα παιδιά, τα φιλαράκια μας τα καλά» που εισέβαλαν ουσιαστικά στη Βουλή, αλλά πρόλαβε και να στήσει, μάνι μάνι, δύο επιτροπές: μία για το χρέος γενικώς και μία για το πώς φτάσαμε στο μνημόνιο.
Μείζονα πολιτικά ζητήματα όπως αυτά είναι προφανές ότι κρίνονται πολιτικά, δηλαδή με την ετυμηγορία του εκλογικού σώματος, και όχι με εξεταστικές και ανακριτικές επιτροπές. Όμως, πέρα από αυτήν την πάγια αρχή, με τι να πρωτογελάσει κανείς; Ιδιαίτερα με καθησύχασε ότι, στην πανηγυρική έναρξη των εργασιών της επιτροπής για το χρέος, παρέστη –προφανώς για να προσδώσει ακόμα μεγαλύτερο κύρος στην όλη διαδικασία– και ο πρόεδρος Παυλόπουλος. Αφού πρώτα έλαμψε κατά την περίοδο 2004-2009, φροντίζοντας να γίνουν 800.000 διορισμοί και παραδίδοντας την Αθήνα στο έλεος των νεοβαρβάρων, ο Πάκης Παυλόπουλος εκλήθη εσχάτως να επισφραγίσει και τυπικά, με κάθε επισημότητα, τη γνωστή σχέση του Κωστάκη του Σιωπηλού με τους λαφαζανοτσιπραίους. Η σχέση αυτή έρχεται από πολύ μακριά και πάει(;) πολύ μακριά, καθώς οι ρίζες της βρίσκονται στην εποχή όπου ο κυρ-Νίκος, προκάτοχος του Αλέξη στην προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ και γεννήτορας της Ζωής, έβαζε συστηματικά πλάτη στην προσπάθεια ανατροπής του Σημίτη, βασιζόμενος ίσως σε κάποια αμυδρά υπόσχεση για προεδρικό θώκο (τελικά, του έμεινε για παρηγοριά η προεδρία του Παναθηναϊκού, κι αυτή για λίγο μόνο).
Έτσι λοιπόν, εν αγαστή συμπνοία, ο Πάκης και η Ζωή, το δεξί χέρι του Κωστάκη και το βλαστάρι του κυρ-Νίκου, από τις κορυφαίες θέσεις του προέδρου της Δημοκρατίας και της προέδρου της Βουλής αντίστοιχα, ο ένας βάζοντας απλώς το απέραντο κύρος του και η άλλη αναλαμβάνοντας τα πρακτικά, θα φροντίσουν, λέει, να μας φωτίσουν πώς προέκυψε το τεράστιο χρέος και κατ’ επέκταση το μνημόνιο. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο! Με μια μικρή διευκρίνιση, βέβαια. Οι έρευνες θα αφορούν την περίοδο μετά το 2010, ώστε οι όποιες ευθύνες εντοπιστούν (λέμε τώρα…) να μην ακουμπήσουν την περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από τον ακάματο Κωστάκη, γνωστόν εκτός των άλλων και για την αγαπημένη του επωδό «άσ’ το για αργότερα».
Για τη σημερινή κατάσταση της χώρας φταίνε πολλοί. Ευθύνες (πολιτικές, προφανώς) μπορεί να αναζητηθούν ακόμα και αρκετά πίσω. Όμως, αν υπάρχει κάποιος κατ’ εξοχήν υπεύθυνος για τη χρεοκοπία μας (ας μη γελιόμαστε: η χώρα έχει ήδη χρεοκοπήσει ουσιαστικά), αυτές είναι οι κυβερνήσεις Καραμανλή της περιόδου 2004-2009, όταν το δημόσιο χρέος και το έλλειμμα εκτοξεύτηκαν σε πρωτόγνωρα και δυσθεώρητα ύψη. Και όμως, η εξεταστική επιτροπή της Ζωίτσας (συγγνώμη, της Βουλής) δεν θα επεκτείνει τις έρευνές της πριν από το 2010. Κάποιοι μας κοροϊδεύουν χοντρά, μου φαίνεται.
19°
