Δεν υπάρχει πιο ισχυρή «αντιπολίτευση» κατά του υπουργού Οικονομίας Γιώργου Αλογοσκούφη αυτό τον καιρό από τους συναδέλφους του υπουργούς. Ο υπουργός Χωροταξίας και Περιβάλλοντος Γιώργος Σουφλιάς τον εγκαλεί γιατί δεν αυξάνει το πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων για το 2009. Ο υπουργός Υγείας Δημήτρης Αβραμόπουλος του τα έχει μαζεμένα γιατί στο χώρο της Υγείας αντιμετωπίζει πρόβλημα ρευστότητας και επιπλέον δεν έχει κονδύλια για διορισμούς, αλλά ούτε για την πληρωμή υπερωριών στους γιατρούς για τις εφημερίες. Η υπουργός Απασχόλησης Φάνη Πάλλη-Πετραλιά γιατί οραματίζεται πλήθος επιδομάτων και βοηθημάτων.
Σημειώνουμε τα εξής: Όλοι οι «αντιπολιτευόμενοι» ανήκουν στην ίδια κυβέρνηση! Όλα αυτά εξελίσσονται την ώρα που η οικονομική κρίση είναι σε πλήρη εξέλιξη. Επίσης, πως τη χώρα την κυβερνά ο Κώστας Καραμανλής, που αυτές τις μέρες περιοδεύει στην Ευρώπη, περίπου δεμένος χειροπόδαρα.
Εξηγούμαστε: Ο πρωθυπουργός πολύ θα ήθελε να εφεύρει ένα πακέτο ανακούφισης των εισοδηματικά ασθενέστερων στη χώρα. Θα του έβγαινε σε καλό και θα μπορούσε να το επικαλεστεί σε ύστερο χρόνο ως όπλο να κάνει εκλογές – γιατί πάντα, ας μην ξεχνιόμαστε, στην πολύπαθη χώρα μας πρέπει να παίζει ένα σενάριο εκλογών, «χαλί» για όποια πολιτική εξέλιξη. Θα τον βοηθούσε να κάνει και ένα λίφτινγκ στο πολιτικό του προφίλ, που έχει στραπατσαριστεί τελευταία με σκάνδαλα και σκανδαλάκια.
Όλα αυτά επί χάρτου. Γιατί η πραγματικότητα στην οικονομία είναι εξαιρετικά σκληρή. Ακόμα και για μια κυβέρνηση που βρήκε εν μία νυκτί να μοιράσει 28 δις ευρώ στις τράπεζες – άσχετο αν οι περισσότεροι τραπεζίτες απαντούν αρνητικά, ζητώντας τα δικά τους ανταλλάγματα. Σου λέει ο άλλος, γιατί δεν βρίσκεις λεφτά για τα αιτήματα της ενδοκυβερνητικής αντιπολίτευσης; Για δημόσιες επενδύσεις, για ενίσχυση των μικρομεσαίων, για τα επιδόματα των φτωχών;
Η απάντηση κρύβεται στο… βαθύ κράτος της χώρας μας. Πολύ πριν ξεσπάσει η κρίση, τα προβλήματα έσκαγαν το ένα μετά το άλλο στην αυλή μας. Και αυτό εξαιτίας των κυβερνητικών επιλογών στην οικονομία. Παρά τη φρασεολογία για τις περιβόητες μεταρρυθμίσεις, παρά τις απογραφές, παρά τα φορολογικά μέτρα, τα τελευταία χρόνια κάποια πράγματα φαντάζουν εξίσου αποκρουστικά.
Ο πρωθυπουργός κυβερνά μια χώρα στην οποία ακόμα και σήμερα το μισό Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (γνωστό στους καιρούς μας και ως ΑΕΠ) εξακολουθεί να παράγεται από το κράτος-γίγαντα. Μια χώρα που χάνει καθημερινά στο διεθνή ανταγωνισμό: οι εξαγωγές αντιπροσωπεύουν μόλις το 20% του ΑΕΠ, την ώρα που η παραπλήσια οικονομικά με εμάς Πορτογαλία βρίσκεται στο 30%, ενώ στην Ιρλανδία οι εξαγωγές ξεπερνούν το 110% του ΑΕΠ! Η ανάπτυξη προβλέπεται για το 2009 γύρω στο 2,5% –με διεθνείς οίκους να δίνουν ακόμα μικρότερα ποσοστά– με τίμημα την απότομη αύξηση της ανεργίας. Είμαστε επίσης μια καταχρεωμένη χώρα. Το δημόσιο χρέος σπάει όλα τα ρεκόρ και ξεπερνά όσα η Ελλάδα παράγει για έναν ολόκληρο χρόνο! Υπολογίζεται ότι για την εξόφλησή του ο καθένας μας επιβαρύνεται για τα προσεχή χρόνια με περίπου 9.000 ευρώ…
Τη στιγμή που λέγεται ότι η παγκόσμια κρίση δεν έχει φτάσει ακόμα στην πραγματική οικονομία, το χάλι της πραγματικής οικονομίας στη χώρα μας βάζει φρένο στα όποια φιλόδοξα όνειρα του πρωθυπουργού και του υπουργού Οικονομίας να εμφανιστούν περίπου ως μάγοι επί σκηνής – και συνεπώς να ανακάμψουν πολιτικά σε εύθετο χρόνο. Η κυβέρνηση –μαζί και οι «αντιπολιτευόμενοι» υπουργοί– είναι υπόλογη γι’ αυτά που φαίνονται και αυτά που κρύβονται. Δεν εξηγείται, για παράδειγμα, πώς από τη μια το «πακέτο» των 26 δις εμφανίζεται αμπαλαρισμένο ως μέτρο σωτηρίας για την οικονομία και πώς από την άλλη οι ευεργετούμενες τράπεζες κρατούν στα ύψη τα επιτόκια στα δάνεια, παρά τη μείωσή τους από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Κι όσο κάτι τέτοια μένουν ανεξήγητα, είναι η πραγματική αντιπολίτευση που μεγαλώνει – προς το παρόν υπογείως. Είναι ο θυμός της κοινής γνώμης που δεν μασάει ούτε από τα ανύπαρκτα «κοινωνικά πακέτα» ούτε από τον ηρωικό αγώνα υπουργών κατά… υπουργών.
16°
