Στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα είτε κυβερνάνε, είτε συγκυβερνάνε, είτε μετά από μια περίοδο παρατεταμένης κάμψης, ανακάμπτουν. Στην Ελλάδα έχουμε άλλη μια ιδιαιτερότητα, να μην υπάρχει καν σοσιαλδημοκρατικό-κεντροαριστερό κόμμα, με την έννοια ότι το ΠΑΣΟΚ είναι στα όρια της πολιτικής εξαφάνισης, με τα περισσότερα στελέχη του να ομολογούν ότι έχει κλείσει το βιοϊστορικό του κύκλο. Αυτή η πολιτική παραδοξότητα είναι προφανές ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί, ούτε πρέπει να επιτραπεί στον ΣΥΡΙΖΑ να καταλάβει αυτό τον χώρο, αξιοποιώντας το κενό που υπάρχει. Ένας ΣΥΡΙΖΑ που, ειρήσθω εν παρόδω, επαναφέρει ακόμα και τον θεσμό των στρατιωτικών παρελάσεων, πασπαλισμένο με δημοτικά και τσάμικα (εικόνα που παραπέμπει σε αισθητική χούντας), δείγμα ότι η όσμωση με τους Ανεξάρτητους Έλληνες έχει..ιδεολογικά αποτελέσματα.
Για αυτό και κατά τη γνώμη μας η συνάντηση (Παρασκευή 6 μ.μ. στο Τιτάνια) με αντικείμενο τη δημιουργία νέου σοσιαλδημοκρατικού φορέα αποκτά σημαντικά χαρακτηριστικά. Ιδίως, από το γεγονός ότι στο κάλεσμα ανταποκρίνονται πρόσωπα ανέστια από το χώρο της κεντροαριστεράς, από το γεγονός ότι το εκσυγχρονιστικό τμήμα του ΠΑΣΟΚ έχει πειστεί για την ανάγκη νέου κόμματος, από το γεγονός ότι στελέχη της εναπομείνασας ΔΗΜΑΡ-Οικολόγων Πράσινων βλέπουν θετικά την προσπάθεια, αλλά και από το γεγονός ότι και στο Ποτάμι υπάρχουν πρόσωπα που πιστεύουν στην ανάγκη κοινής πορείας των προοδευτικών και μεταρρυθμιστικών δυνάμεων. Η τελευταία παράμετρος είναι και η πλέον σύνθετη.
Υπενθυμίζουμε ότι ο γράφων από τον περασμένο Οκτώβριο σημείωνε από αυτήν εδώ τη στήλη ότι θα πρέπει να υπάρξει συνεργασία των Μεταρρυθμιστών του Σπύρου Λυκούδη με το Ποτάμι, όπερ και εγένετο, και μάλιστα με θετικά αποτελέσματα. Και ακολούθως, σημειώναμε, πως όταν το ΠΑΣΟΚ αποφασίσει τι θέλει και ολοκληρώσει τη συνεργασία με την ΝΔ, θα πρέπει να ενταχθεί πλήρως σε αυτές τις διαδικασίες. Ε, λοιπόν αυτή η ώρα έφτασε, καθώς ήδη στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ μιλάνε για την ανάγκη μετεξέλιξης του κόμματος και ενσωμάτωσης κάτω από την ομπρέλα ενός ενιαίου φορέα που θα περιλαμβάνει όλα τα κόμματα, τις κινήσεις και τις προσωπικότητες του χώρου.
Κάθε λογικός άνθρωπος αντιλαμβάνεται ότι για το Ποτάμι και την ηγεσία του η προαναφερθείσα διαδικασία δεν είναι εύκολη. Ταυτοχρόνως, όμως, κάθε λογικός άνθρωπος διαβλέπει ότι το Ποτάμι έχει φτάσει στα όριά του, που δεν είναι πάνω από ποσοστά της τάξεως του 6%, πλαίσιο στο οποίο κινείτο κατά το παρελθόν η ΔΗΜΑΡ! Οι συνθήκες της χώρας, ωστόσο, απαιτούν κάτι πολύ μεγαλύτερο, πολύ ευρύτερο, πολύ πιο ολοκληρωμένο πολιτικά, ιδεολογικά και προγραμματικά, με δυνατότητες ουσιαστικής παρέμβασης στις εξελίξεις και με σαφή στόχο, φυσικά, να γίνει πλειοψηφικό ρεύμα στην κοινωνία. Ο φιλόδοξος αυτός στόχος μπορεί να εκπληρωθεί μόνο μέσα από τη δημιουργία ενός «κόμματος ομπρέλα». Οι ανάγκες είναι προφανείς. Ας ελπίσουμε ότι και η στάση όλων θα είναι αντίστοιχη των αναγκών.
20°
