Πολιτικη & Οικονομια

Γρηγόρης Ψαριανός

«Ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται στους πάντες τα πάντα, όταν η κατάσταση είναι σύριζα στον γκρεμό»

4781-128427.jpg
Κατερίνα Παναγοπούλου
ΤΕΥΧΟΣ 510
4’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
86042-193105.jpg

Βρίσκεται πάντα στο επίκεντρο. Γιατί τα λέει χύμα. Γιατί θα πει αυτό που πιστεύει χωρίς περιστροφές και ψηφοθηρικά στρογγυλέματα. Θα αυτοσαρκαστεί, θα κάνει αυτοκριτική, θα επιμείνει μέχρι τέλους όταν θεωρεί ότι κάτι πρέπει να γίνει. Δεν υπακούει σε κομματικές γραμμές, ακόμα κι αν έχει ως συνέπεια να βρεθεί εκτός. Μας εξήγησε γιατί επέλεξε το Ποτάμι, τι θα απαντούσε σε έναν άνεργο, για τα λάθη της ΔΗΜΑΡ, για τον όρο «Αυγιανή» που έχει επινοήσει, για «όλες τις φυλές του Ισραήλ που έχουν μαζευτεί στον ΣΥΡΙΖΑ».

Γιατί με το Ποτάμι;

Είναι ο πολιτικός σχηματισμός που περιγράφει, προβάλλει και θέλει να πραγματοποιήσει κάτι που εδώ και καιρό έχουμε ζητήσει. Την επανάσταση του αυτονόητου. Τις μεγάλες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα για να διασφαλίσει την ευρωπαϊκή της υπόσταση και τη σταθερή ευρωπαϊκή της πορεία. Χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις. Να πραγματοποιήσουμε επιτέλους αυτά που έπρεπε εδώ και χρόνια να έχουμε κάνει, πριν μας τα υποδείξουν ή επιβάλουν οι Ευρωπαίοι φίλοι μας. Να τα αλλάξουμε όλα χωρίς να γκρεμίσουμε τη χώρα. Όλα αυτά, βέβαια, σε μια κοινή πορεία προς μια πραγματικά ενωμένη, προς μια καλύτερη Ευρώπη. Είναι ο φυσικός μας χώρος η Ευρώπη, το ασφαλέστερο και προοδευτικότερο πολιτικοκοινωνικό, πολιτισμικό και δημοκρατικό σύστημα στον πλανήτη, με τις αδιαπραγμάτευτες ανθρώπινες άξιες. Επίσης, για έναν πρόσθετο και σημαντικότατο λόγο. Για να είμαστε τρίτο κόμμα εμείς και όχι τα φασισταριά κι οι νεοναζί, έγκλειστοι χρυσαυγίτες.

Τι απαντάτε σε έναν άνεργο που λέει ότι δεν έχει να χάσει τίποτα και γι’ αυτό θα ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ;

Υπάρχουν, ενδεχομένως, κάποιες επιλογές μας που μπορεί να κάνουν τα πράγματα χειρότερα, ακόμα κι αν νομίζουμε πως χειρότερο δεν υπάρχει απ’ αυτό που ζούμε. Υπάρχουν πάμπολλα ιστορικά παραδείγματα που το βροντοφωνάζουν, αν με εννοείτε. Για την ύφεση και την ανεργία δεν ευθύνονται τα μνημόνια, οι τρόικες και οι δανειστές. Φταίει ο τρόπος με τον οποίο κυβερνήθηκε η χώρα, κι όχι μόνο τις τελευταίες δεκαετίες. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται στους πάντες τα πάντα. Πώς γίνεται αυτό όταν η κατάσταση της χώρας είναι σύριζα στον γκρεμό; Είναι πολύ δημοφιλές να πουλάς παραμύθια, αλλά ποιος τα πιστεύει σήμερα; Πέρα απ’ την παραμυθολογία όμως υπάρχει το επί του πρακτέου. Εάν κάνουν αυτά που λένε θα διαλυθεί η χώρα, εάν δεν τα κάνουν θα διαλυθούν οι ίδιοι. Εδώ θα ’μαστε και θα τα δούμε, εάν και όταν έρθει μια τέτοια κυβέρνηση της δημαγωγίας και του λαϊκισμού.

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τη ΔΗΜΑΡ εκτός Βουλής. Τι πιστεύετε ότι έφταιξε για την κατακόρυφη πτώση;

Οι αστοχίες της στη διαδρομή από την αποχώρηση από την κυβέρνηση ως σήμερα. Εκείνη την ώρα στις δημοσκοπήσεις είχε 6,5% και μετά ένα μόλις μήνα ήταν στο 3%. Επί 1,5 χρόνο έκτοτε έχει ρεκόρ συνεχόμενων λαθεμένων σχεδιασμών, κακών επιλογών. Έφυγε απ’ την τρικομματική σε λάθος χρόνο, με λάθος τρόπο, για λάθος λόγο, ακριβώς τη στιγμή που έπρεπε να μπει στο παιχνίδι πιο δυνατά και αποφασιστικά να πιέσει για πραγματικές μεταρρυθμίσεις, αρνούμενη περικοπές και αποδεδειγμένα λαθεμένους και αντιαναπτυξιακούς σχεδιασμούς. Μετά αρνήθηκε την πρόταση των «58» και τη συμμέτοχη της στο διάλογο για τη συγκρότηση της Κεντροαριστεράς. Αποφάσισε πως η ίδια είναι ο τρίτος πόλος – ας μην το σχολιάσω. Ναυάγησε στις ευρωεκλογές χωρίς να καταλάβει γιατί! Ύστερα ολοκλήρωσε την προαναγγελθείσα στροφή προς τον ΣΥΡΙΖΑ, παζάρεψε, διαπραγματεύτηκε, ταλαντευόταν σε κάθε συζήτηση περί εκλογής ΠτΔ, καταψήφισε ελπίζοντας στη μεγαλοκαρδία του Αλέξη και τέλος έπεσε με φόρα στη μάντρα που τη ρίξανε οι «σύντροφοι» με γέλια και χαρούλες. Και καλά της κάνανε, θα έλεγα. Γυρεύοντας δεν πήγαινε; Η απόλυτη ταπείνωση, η ταφόπλακα της Ανανεωτικής Αριστεράς, η ακύρωση μιας προοδευτικής-μεταρρυθμιστικής συμπαράταξης. Όλα διά των επιλογών του δημοφιλέστερου κάποτε πολιτικού ηγέτη. Ο οποίος αντί για ΠτΔ, έγινε ο βασιλιάς της γελοιογραφίας και, το χειρότερο, είναι απολύτως υπεύθυνος για την περιπέτεια στην οποία ενδεχομένως οδηγείται η χώρα.

Αποτελείτε συχνά στόχο της εφημερίδας «Αυγή», μάλιστα χρησιμοποιείτε τον όρο «Αυγιανισμός» για αυτές τις επιθέσεις. Γιατί θεωρείτε ότι έχει ανοίξει τέτοιο μέτωπο;

Δεν θέλω να το σχολιάσω επί προσωπικού. Πρόκειται για φασίζουσες λογικές κάποιων μεταλλαγμένων αριστερών, πρώην συντρόφων. Σύνηθες στη δύστυχη Αριστερά και ας μην αναφέρω ονόματα αγωνιστών που εξοντώθηκαν πολιτικά, ηθικά, ακόμα και βιολογικά, λόγω διαφωνιών με ηγεσίες και πρακτικές. Η ιστορική «Αυγή» όμως της ανανέωσης, του διαλόγου, της προοδευτικής διανόησης, της αμφισβήτησης του αλάθητου; Η «Αυγή» του Κύρκου, του Γιάνναρου και τόσων άλλων, άλλοτε λαμπερός φάρος της άλλης Αριστεράς, πολέμιος του δογματισμού, έγινε Αυγιανή, τερατογέννημα του Αυριανισμού; Θλιβερό κατάντημα.

Φοβάστε ότι υπάρχει κίνδυνος εξόδου της χώρας από το ευρώ ή έχει ξεπεραστεί οριστικά;

Τίποτα δεν έχει ξεπεραστεί οριστικά. Είμαστε στο χείλος του γκρεμού. Σε τεντωμένο σκοινί ακροβατούμε, κάνοντας μάλιστα και διάφορες χαριτωμενιές, τσαμπουκαλέματα, κοκορομαχίες κι όλες τις συνήθεις ελληνικές λεβεντομαλ… Άσ’ το. Δεν το λέω. Ελπίζω να γλιτώσουμε την καταστροφή και μπορούμε όλοι μαζί να συμβάλλουμε σ’ αυτό. Άλλο καθήκον δεν έχουμε. Ξέρετε, θα υπάρξει εθνική συνεννόηση, οπωσδήποτε, μετά την καταστροφή. Το θέμα είναι να γίνει πριν. Να εκπονηθεί ένα εθνικό σχέδιο υπέρβασης της κρίσης, μια συστράτευση για να αποφύγουμε την καταστροφή. Είμαστε σχεδόν παράδειγμα προς αποφυγήν, δεδομένου ότι άλλες χώρες, όπως η Πορτογαλία και η Ιρλανδία που μπήκαν σε μνημόνια πολύ μετά από μας, με εθνική συνεννόηση κυβέρνησης και αντιπολίτευσης –που εμείς βγάζουμε σπυριά μόνο που τ’ ακούμε– έχουν βγει εδώ και μήνες απ’ αυτά και προχωράνε. Στη Σουηδία έξι κόμματα, και εντός κυβέρνησης και αντιπολιτευόμενα, συμφώνησαν να αναβάλουν τις προγραμματισμένες εκλογές για αργότερα, προκειμένου να σταθεροποιηθεί η εσωτερική πολιτική κατάσταση, ως προς τον κίνδυνο της ανόδου της ακροδεξιάς. Αλλά αυτοί τρώγανε βαλανίδια όταν εμείς κ.λπ. κ.λπ. Και μας φταίνε μετά οι ξένοι. Εμείς, ποτέ!

Αναρωτιούνται πολλοί πώς χωράνε σε ένα κόμμα οι ΜΕΤΑρρυθμιστές του Λυκούδη με τη ΔΡΑΣΗ. Τι πρόσημο έχει τελικά η πολιτική που προτείνετε;

Ας αναρωτιούνται. Διότι αναρωτιούνται δήθεν και καλά… Μια χαρά χωράμε διότι όλοι θέλουμε θεσμικές αλλαγές, συνταγματική αναθεώρηση, μεταρρυθμίσεις, ευνομούμενη λειτουργία του κράτους, ορθολογική ανασυγκρότησή του, αποκρατικοποιήσεις και όχι κρατισμό, προσέλκυση και όχι αποθάρρυνση επενδύσεων, δραστική μείωση της γραφειοκρατίας και πολλά άλλα που από κοινού θέλουμε να κάνουμε, να αποφύγουμε ή να αλλάξουμε. Άκου, πώς χωράνε! Αλήθεια, αυτή την ερώτηση, οι εν λόγω περίεργοι, γιατί δεν την κάνουν στον Τζιριντζά –με τις τζιριντζάντζουλες– όπου έχουν μαζευτεί, για το νέο φαγοπότι, όλες οι φυλές όλων των Ισραήλ και γίνεται του κουτρούλη ο γάμος, το έλα να δεις και το πάμε για τα δις; Μήπως θέλετε να αραδιάσω καμιά διακοσαριά ονόματα αγωνισταράδων, απολύτως άσχετων μεταξύ τους; Άσ’ το καλύτερα.

Πώς σχολιάζετε ότι όλοι στην Ελλάδα μετά από τόσες πράξεις βίας και μισαλλοδοξίας που έχουμε δει, ξαφνικά λένε και νιώθουν «Je suis Charlie»;

Δεν ξέρω πόσοι πραγματικά το πιστεύουν και το εννοούν. Πάντως, μακάρι να μας γίνει βίωμα η ανάγκη να αντιμετωπίσουμε αυτό τον επελαύνοντα φασισμό. Που δεν είναι μόνο ισλαμογενής ή «θρησκευτικός» γενικότερα. Στην ATHΕNS VOICE το ξέρετε καλά… Και στη Μαρφίν το ξέρουν, και αλλού. Φασίστες ξεπετάγονται γύρω μας, δίπλα μας, παντού. Μουσουλμάνοι, δεξιοί, απολίτικοι. Χριστιανοί, αριστεριστές, ακροδεξιοί, σοσιαλιστές, άθεοι, τζιχαντιστές, αντιεξουσιαστές, χουλιγκάνοι, αριστεροί, χριστιανοδημοκράτες, αναρχικοί. Σε όλες τις φυλές, τα χρώματα, τα κόμματα, τις ομάδες, τις θρησκείες, τις κυβερνήσεις, τις αντιπολιτεύσεις.

Θερμοκήπιο μίσους και παράνοιας. Άκουσα μια κοπέλα, ακροάτρια ραδιοφωνικής εκπομπής, που έλεγε «πω, πω, τι γίνεται στη Γαλλία, τρόμος με πιάνει…» Δεν χρειάζεται να τρέχεις στα ένδοξα Παρίσια, κορίτσι μου, για να σε πιάσει τρόμος. Περίμενε. Έ ρ χ ε τ α ι - ο - Τ ρ ό μ ο ς - ε δ ώ. Κι όχι μόνο με θρησκόληπτους παράφρονες. Ο φονταμενταλισμός δεν είναι μόνο θρησκευτικός. Η παραφροσύνη κι η μισαλλοδοξία έχουν πολλά προσωπεία. Μερικά τέτοια, ακόμα και με «προοδευτικό πρόσημο», είναι δίπλα σου. Θα τα δεις. Απέραντο θερμοκήπιο μίσους. Παντού, κι από παντού. Δίπλα μας.


*Ο Γ.Ψ. είναι υποψήφιος στη Β΄ Αθήνας με το Ποτάμι

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ