Είναι η πρώτη φορά από το 1974 που o πρωθυπουργός της χώρας δεν διαθέτει κανένα περιθώριο ώστε να διατηρήσει κάποια πρωτοβουλία κινήσεων.Προσπάθησε να διασφαλίσει την υστεροφημία του οικογενειακού του ονόματος ασχολούμενος αποκλειστικά με την επικοινωνιακή επιβίωση ενός πολιτικά και ορθολογικά ανύπαρκτου δημοσκοπικού μέτρου, αυτού της «καταλληλότητας για πρωθυπουργός». Ακόμη και σε αυτή τη μέτρηση έρχεται πλέον δεύτερος. Απέφυγε επιμελώς να «επιμολύνει» το όνομά του, απουσιάζοντας από τα πολιτικά δρώμενα. Περιορίστηκε στην εξιχνίαση των μελλούμενων διά της μελέτης των αποτελεσμάτων των δημοσκοπικών ερευνών. Σκέφτηκε πως στην Ελλάδα του 21ου αιώνα είναι σε θέση να επιβάλει τους νόμους της λεωφόρου Madison απογυμνώνοντας την πολιτική και ενδύοντάς την με τηλεοπτικό μανδύα. Απέτυχε και εκεί. Άλλωστε απέτυχαν και στη λεωφόρο Madison. Η πολιτική επικοινωνία είναι άλλο ένα όπλο ανάμεσα σε άλλα.
Ύμνος στην παρακμή
Στο λυκόφως της υπερπενταετούς πρωθυπουργίας του ο Κώστας Καραμανλής έχει όλους του λόγους να αισθάνεται καταπτοημένος. Έπαιξε το χαρτί της πολιτικής κυριαρχίας που κατέληξε στο βούρκο του Βατοπεδίου. Προσπάθησε να επιβάλει επικοινωνιακά το σύνθημα κατά της διαφθοράς και πνίγηκε στην καταβόθρα του σκανδάλου Παυλίδη, του 151ου βουλευτή του. Επιχείρησε να στρέψει το σκάνδαλο Siemens κατά του πολιτικού αντιπάλου του για να εισπράξει την οδύνη που προκαλεί η εκδίκηση ενός εκ των «φίλων» της παράταξής του, ενός ανεκδιήγητου Χριστοφοράκου, ο οποίος τον εκβίασε μέχρι τέλους. Τελικά το σκάνδαλο αυτό κατέληξε (και αυτό) να αποτελεί ένα εκ των σκανδάλων της περιόδου Καραμανλή. Απαξίωσε με τις υποκλοπές την ίδια την πρωθυπουργική θέση του, αφού οι μυστικές υπηρεσίες τρίτων χωρών και ημεδαπών κυπατζήδων τον είχαν σε καθημερινή παρακολούθηση. Δεν κατάφερε ούτε καν να διατηρήσει ως συμμάχους τούς εκπροσώπους των μεγάλων οικονομικών οικογενειών, που ορκίζονταν στο όνομα του «καραμανλισμού». Διέθετε την υποστήριξη τουλάχιστον δύο συγκροτημάτων Τύπου και ενός ακόμη, αλλά κατά το ήμισυ, και απώλεσε την ολοκληρωτική στήριξή τους. Διέθετε τα πάντα και τα απώλεσε βαθμηδόν, όχι λόγω αντικειμενικών συνθηκών αλλά λόγω αδυναμίας πολιτικής σύνθεσης.
Ήταν το μοναδικό και αδιαμφισβήτητο ατού του κόμματός του. Ακόμη και οι έσχατοι σε πολιτική ισχύ βουλευτές εμφανίζονται σίγουροι πλέον πως αδυνατεί να σχεδιάσει και στη συνέχεια να εκτελέσει τους σχεδιασμούς του. Βασίστηκε σε ένα στενό επιτελείο συμβούλων, προεξάρχοντος ενός Ρουσόπουλου. Αγγέλου, Αδριανός, Λούλης και οι άλλοι αποτέλεσαν το σκληρό πυρήνα της εκτέλεσης ενός πλάνου δημιουργίας μιας ψευδούς εικόνας. Ακόμη και η virtual reality ακουμπά πάνω σε υπαρκτές καταστάσεις. Στην περίπτωση του επιτελείου του Μαξίμου, το σχέδιο περιορίστηκε στη δημιουργία ενός απατηλού ειδώλου. Χρησιμοποιήθηκαν δημοσιογράφοι και εταιρείες συμβούλων. Χρειάστηκαν και σπαταλήθηκαν χρήματα για τις συνεχείς επεμβάσεις με τη μέθοδο του πολιτικού μπότοξ. Όλα τα σύγχρονα μέσα αποπροσανατολισμού απέτυχαν γιατί απλά κατέληξαν στην αδρανοποίηση του πολιτικού μυικού συστήματος. Ο Κώστας Καραμανλής άρχισε να πνίγεται στο βρόγχο την κατασκευή του οποίου ο ίδιος ενέκρινε. Η πολιτική εκδικείται όταν δεν ασκείται και στο όνομά της κυβερνά μόνο το θέαμα. Αποσυντονίζεται, καταρρέει και τέλος επιχειρεί με σπασμούς να επιβιώσει.
Την κυβέρνηση αυτή δεν την ανατρέπει ούτε η διεθνής οικονομική κρίση ούτε το στρεβλό, ημεδαπό και διαχρονικά ανεπαρκές οικονομικό σύστημα. Δεν φταίνε ούτε οι πυρκαγιές ούτε η διαφθορά. Η ανατροπή των πολιτικών δεδομένων ήρθε να επιβεβαιώσει πως η πολιτική τεμπελιά καταλήγει σε πολιτική θανάτωση. Το Μαξίμου ήταν εδώ και πολλούς μήνες, σχεδόν από τον Σεπτέμβριο του 2008, κλινικά νεκρό. Αδύναμο να αναπτύξει πρωτοβουλίες. Ανεπαρκές για να λαμβάνει αποφάσεις. Πτωχό για να προτείνει συνθήματα. Κακόγουστο για να αρθρώσει πολιτικό λόγο.
Η παρακμή ως έννοια είναι ιστορικά ταυτόσημη με τη διαφθορά. Κανείς δεν αμφιβάλλει πως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ διέθεταν «υπαλλήλους υπουργούς» και μάλιστα κατ’ αποκλειστικότητα. Διατηρούσαν ωστόσο ενοχές. Η έννοια του «υπουργού υπαλλήλου» δεν μπορούσε να παρουσιαστεί ως κυρίαρχη ιδεολογική εικόνα. Υπουργός της κυβέρνησης Καραμανλή ανέτρεψε και αυτό το ταμπού. «Ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό» είπε. Δεν ήταν αποκύημα αλαζονείας. Ήταν πολιτική θέση. Ήταν κυρίαρχη αντίληψη. Αυτή η αντίληψη ισοπέδωσε και τα τελευταία ορύγματα αντίστασης της κοινωνίας έναντι των φαινομένων διαφθοράς. Όταν η κυβέρνηση ενός τόπου αποδέχεται το μοντέλο της κατάπτωσης ως κυρίαρχο μοντέλο εξουσίας, τότε ο κάθε πολίτης έχει το δικαίωμα να διεκδικήσει μερίδιο στην αγορά της διαπλοκής. Και οι τελευταίες αντιστάσεις έπεσαν. Λευκή σημαία αναρτήθηκε μπροστά στα στίφη της θεσμικής πια Καμόρα. Αν οι κυβερνήτες συμπεριλαμβάνονται στις πληθυσμιακές καταστάσεις του θεσμικού υποκόσμου τότε γιατί οι πολίτες να μην εισέλθουν στα λαγούμια του underground συστήματος; Την Αττική δεν την έκαψε η ανικανότητα ενός Προκόπη Παυλόπουλου και μόνο, ούτε η ασύλληπτη ανεπάρκεια ενός Μαρκογιαννάκη. Την πυρπόλησε το έλλειμμα κοινωνικής, πολιτικής και ατομικής ευθύνης. Όλα συνηγόρησαν στην πρόκληση της καταστροφής. Από τα ισχυρά εργολαβικά συμφέροντα, τα τοπικά συμφέροντα των μικρών τοπικών αρχόντων, τα ποταπά μικροσυμφέροντα των καταπατητών, έως την ανικανότητα των αρμοδίων. Η γκάμα είναι πλούσια. Απλά η φωτιά ξέφυγε, όπως πάντα ξεφεύγει. Κάηκαν και όσα δεν έπρεπε να καούν. Κινδύνεψαν και οι πλούσιοι. Η δήμαρχος Εκάλης στεκόταν με τη μάνικα μπροστά από τις βίλες των επωνύμων. Οι πισίνες επιστρατεύτηκαν για να κρατούν λασπώδες το γκαζόν. Οι καπνοί μπούκωσαν τα τρυφερά ρουθούνια των άμαθων αστών και νεόπλουτων του Διονύσου. Δεν τα είχαν υπολογίσει καλά. Η φωτιά διατηρεί τη δική της λογική και όχι εκείνη του Βαγγέλη του Αντώναρου. Δεν φταίνε τα πεύκα, όπως δεν έφταιγαν και οι κουκουνάρες του Γεώργιου Ράλλη.
Σήμερα Πέμπτη 3η Σεπτεμβρίου συνεδριάζει το Υπουργικό Συμβούλιο. Παράλληλα εορτάζεται η 35η επέτειος από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ. Μαγική εικόνα. Ο Συνασπισμός αυτοκτόνησε διά της ομιλίας ενός παιδιού που διεκδίκησε να διαδραματίσει ρόλο στην καμπούρα μιας ήδη αμφίσημης Αριστεράς. Ο Αλέξης δώρισε στο ΠΑΣΟΚ, αμαχητί, την πολιτική κυριαρχία στην Κεντροαριστερά. Δεν έχει ματαγίνει, ηγέτης αριστερού κόμματος να προτείνει έκτακτο συνέδριο με μοναδική προοπτική τη δική του πολιτική ήττα. Και εδώ πρωτοτύπησε ο Αλέξης. Ό,τι και να μεθοδεύσει πλέον ο Κώστας Καραμανλής προβλέπεται από τους θεσμούς. Λειτουργεί στον αυτόματο πιλότο και δεν πρόκειται να αιφνιδιάσει κανέναν. Επί της ουσίας πρόκειται για το χρονικό ενός προαναγγελθέντος πολιτικού θανάτου. Αν δεν συμβεί σήμερα ή αύριο, θα συμβεί μεθαύριο. Το δυστύχημα για τον ίδιο, ευτύχημα για τους αντιπάλους του, είναι πως δεν θα έχει προλάβει να καταγραφεί στα κιτάπια της Ιστορίας. Προφανώς είναι η χειρότερη δυνατή προοπτική για τον τελευταίο της Πρώτης Σερρών.
«Κυοφορούσα» η 3η του Σεπτέμβρη
Πέμπτη 3η Σεπτεμβρίου, ημέρα αποφάσεων για τον Καραμανλή και επετειακή ημερομηνία για το ΠΑΣΟΚ. Ο Γιώργος Παπανδρέου θα απευθύνεται στους ψηφοφόρους του από το Θησείο στις 20.00, την ώρα που ο Καραμανλής διά διαγγέλματος, όπως δείχνουν τα πράγματα, θα επιχειρεί –μέσω μιας δημόσιας πρόσκλησης στην αξιωματική αντιπολίτευση για συναινετική εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας– να ανοίξει το δρόμο για πρόωρες εκλογές. Και η μεν απάντηση του Γ. Παπανδρέου ως προς την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας έχει προεξοφληθεί. Πρώτα εκλογές και μετά Πρόεδρος. Η δε απόφαση του Καραμανλή για εκλογές ή όχι εδώ και τώρα, θα είναι προϊόν μιας απίστευτης ισχύος άσκησης πίεσης. Το Συγκρότημα του ΔΟΛ, το Συγκρότημα Αλαφούζου, και πιο προσεκτικά το Συγκρότημα ΠΗΓΑΣΟΣ του Γ. Μπόμπολα, τάχθηκαν τελικά υπέρ της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες με τον τελευταίο να καλύπτει μόνο τον Γιώργο Σουφλιά. Από τους «συμμάχους» του Κ. Καραμανλή μόνο ο Βαρδής Βαρδινογιάννης απέμεινε, ο οποίος στηρίζει τοπ νεοδημοκρατικό μετερίζι μέχρι τέλους. Η Ντόρα Μπακογιάννη αποφάσισε να παραμείνει «εντός των τειχών» για να παρακολουθεί τις εξελίξεις και να κινεί τα «νήματα» των ψιττακών που έως την τελευταία στιγμή θα «παλεύουν» για την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Ο «Κάλχας» της κυβέρνησης Γ. Σουφλιάς έδωσε δύο ημερομηνίες. 4 και 11 Οκτωβρίου. Η ημέρα Πέμπτη, 3 Σεπτεμβρίου, είναι όντως «κυοφορούσα».
24°
