Μετά από δέκα χρόνια παρακμής, η σοσιαλδημοκρατία επιστρέφει για να πρωταγωνιστήσει
Πολλά είχε κατά νου ο μέγιστος Διονύσης Σαββόπουλος όταν έγραφε το 1983 για τις παρέες που γράφουν ιστορία και τους χορούς που κρατούν. Σχεδόν 40 χρόνια μετά, αρκούντως καλά (ξανα)κρατούν οι χοροί για το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, καθώς μια παρέα που συνεχώς μεγαλώνει υπό τον Νίκο Ανδρουλάκη διαφαίνεται ότι μπορεί να γράψει ιστορία. Την ιστορία της ανασύνταξης της κεντροαριστεράς στην Ελλάδα. Η οποία εκ των πραγμάτων περνάει και μέσα από τριήμερο συνέδριο του κόμματος, που διεξάγεται από σήμερα έως και την Κυριακή, στο γήπεδο του ΤΑΕ ΚΒΟ ΝΤΟ στο Φάληρο.
Το σκηνικό που διαμορφώνεται είναι το ιδανικό. Μετά από χρόνια θα βρεθούν στον ίδιο χώρο, χωρίς καμία διάθεση μεμψιμοιρίας ή αντιπαράθεσης, ο πατριάρχης της σοσιαλδημοκρατίας Κώστας Σημίτης, ο άνθρωπος που συνέβαλε καταλυτικά στη διάσωση της χώρας από τη χρεοκοπία Ευάγγελος Βενιζέλος, ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου που λειτουργεί ενωτικά-συνθετικά, καθώς και μια σειρά κορυφαίων προσωπικοτήτων του μεταρρυθμιστικού και προοδευτικού χώρου, όπως ο Νίκος Αλιβιζάτος, η Άννα Διαμαντοπούλου, ο Γιάννης Μεϊμάρογλου, ο Γιάννης Καλογήρου, ο Γιάννης Πανούσης κ.α.
Ο Ανδρουλάκης με τις κινήσεις του, πολλές κάτω από το ραντάρ, έχει πετύχει ένα μικρό θαύμα. Κατάφερε μέσα σε λίγους μήνες να ενώσει όλο το χώρο, να ξανακάνει ελκυστικό το κόμμα, να ενεργοποιήσει τη βάση, να ενισχύσει τους δεσμούς με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία και να δημιουργήσει προοπτικές. Και το κυριότερο: Το κάνει χωρίς να επενδύσει στο λαϊκισμό και τον ισοπεδωτικό λόγο. Σταχυολογώ ενδεικτικά: Λειτούργησε απολύτως θεσμικά στο θέμα της επίσκεψης του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ. Είχε την πιο καθαρή στάση στο ζήτημα της πανδημίας και του εμβολιασμού. Κατέθεσε προτάσεις που απορρέουν από τον πυρήνα της σοσιαλδημοκρατίας, όπως αυτή για την κοινωνική κατοικία. Απέκρουσε κατηγορηματικά τη μεταφορά του γαλλικού σεναρίου στην Ελλάδα, χαρακτηρίζοντας αντιευρωπαϊστή, λαϊκιστή και εθνικιστή τον Μελανσόν, στηρίζοντας παράλληλα τον Μακρόν. Επισκέφτηκε τον Βόλο και επέλεξε να μην συναντήσει τον τοπικό δήμαρχο.
Ο Ανδρουλάκης ξέρει πολύ καλά ότι για να γίνει μεγάλο το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ απαιτούνται-κωδικοποιημένα- τρία πράγματα: εμπνευσμένη ηγεσία, προγραμματική δουλειά, οργανωτική ανασυγκρότηση. Και τα τρία υπάρχουν. Η δημοφιλία του είναι ψηλά, το κόμμα σε τοπικό επίπεδο επανέρχεται όπως κατέδειξε και η συμμετοχή των 180χιλιάδων στις εσωκομματικές διεργασίες, ενώ ανέθεσε στον Νίκο Χριστοδουλάκη να φτιάξει το νέο πρόγραμμα. Έκανε την ιδανική επιλογή. Με έναν άνθρωπο που έχει ηθικά και πολιτικά ένσημα. Πραγματικός αγωνιστής της γενιάς του Πολυτεχνείου. Κορυφαίος καθηγητής του ΕΜΠ. Υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Σημίτη που συνέβαλε καταλυτικά στην πραγματική άνοδο του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων και στη μείωση των ανισοτήτων.
Ο άνεμος, λοιπόν, είναι ούριος για το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Με την ολοκλήρωση του συνεδρίου την Κυριακή και την εκλογή των νέων οργάνων φρονώ πως ξεκινάει η πραγματική αντεπίθεση του χώρου, με τελικό στόχο την ανατροπή των συσχετισμών στην κεντροαριστερά. Είθε. Ο χώρος εμφανώς επιστρέφει μετά από μια περιπετειώδη δεκαετία που λίγο έλειψε να μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
