Μπορείς να καταλάβεις ακόμη και τους τραυματισμένους ρώσους φαντάρους, εκείνα τα αποκτηνωμένα από τον πόλεμο παιδιά, που απειλούν τους ουκρανούς γιατρούς τους. Αλλά είναι αδύνατον να καταλάβεις τους μουσικούς της άρνησης.
Τίποτε δεν δικαιολογεί το «όχι» των μουσικών της ΚΟΑ και της ΕΡΤ στον Λεωνίδα Καβάκο και τη «συναυλία για την Ουκρανία».
Ο Σάσα Ζντάνοβιτς ήταν τεσσάρων ετών. Τα ίχνη του χάθηκαν στις 3 του περασμένου Μαρτίου, ημέρα που είχε επιβιβαστεί σε μια βάρκα μαζί με άλλους πρόσφυγες. Στον Σάσα φόρεσαν το μοναδικό σωσίβιο που υπήρχε διαθέσιμο, η βάρκα θα διέσχιζε τον Δνείπερο, ο Σάσα θα συνέχιζε το ταξίδι του για τα σύνορα και τη σωτηρία. Δεν πρόλαβε, η σωρός του βρέθηκε έναν μήνα αργότερα στα νερά του ποταμού. Αλλά δεν ήταν τα νερά που του στέρησαν τη ζωή, ο Σάσα δεν πνίγηκε, τον Σάσα τον σκότωσαν οι σφαίρες των ρώσων στρατιωτών.
Οι μουσικοί της ΚΟΑ και της ΕΡΤ που απέρριψαν την πρόσκληση του Λεωνίδα Καβάκου, θα έπαιζαν για τον Σάσα. Θα έπαιζαν για να σταματήσει επιτέλους μια βαρβαρότητα που στερεί τη ζωή σε τετράχρονα παιδιά, αλλά και για να σταματήσει η άλλη, η παράπλευρη βαρβαρότητα: 1,2 εκατομμύρια ανήλικοι έχουν περάσει τα σύνορα της Ουκρανίας με την Πολωνία και τουλάχιστον οι 200.000 από αυτούς κινδυνεύουν να πέσουν θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης.
Οι μουσικοί της ΚΟΑ και της ΕΡΤ θα έπαιζαν για την 17χρονη Σαμίρα Μαμέντοβα από την Οδησσό για την οποία κανένας δεν ξέρει πού βρίσκεται, όπως κανένας δεν ξέρει πού βρίσκονται η 16χρονη Αννα Βακούνοβα από τη Μαριούπολη που εξαφανίστηκε στις 2 Μαρτίου και 200 έφηβες ακόμη. Η «συναυλία για την Ουκρανία» που πρότεινε ο Λεωνίδας Καβάκος και θα γίνει την ερχόμενη Πέμπτη χωρίς τους μουσικούς της ΚΟΑ και της ΕΡΤ δεν θα γίνει μόνο για την ανοικοδόμηση του μαιευτηρίου της Μαριούπολης όπως είναι ο διακηρυγμένος σκοπός της. Θα γίνει για τα θύματα μιας κτηνωδίας που οι μουσικοί αρνήθηκαν.
Ε ναι, ο πόλεμος σε αποκτηνώνει. Οι ανταποκριτές των διεθνών μέσων μεταδίδουν πως οι τραυματισμένοι ρώσοι φαντάροι που δέχονται τις φροντίδες των ουκρανών γιατρών στο στρατιωτικό νοσοκομείο της Ζαπορίτσγια εκτοξεύουν απειλές. «Είστε ναζιστές», «θα σας σκοτώσουμε», «οι γυναίκες σας και τα παιδιά σας αξίζουν να πεθάνουν». Οι γιατροί ακούνε ό,τι ακούνε, αλλά το χέρι τους μένει σταθερό και ράβει για να κλείσει τραύματα.
Σε ένα τέτοιο αποκτηνωμένο περιβάλλον δεν μπορείς να μην υποκλιθείς απέναντι σε αυτήν την αλύγιστη αφοσίωση στον όρκο του Ιπποκράτη.Σε ένα τέτοιο περιβάλλον μπορείς ακόμη και να καταλάβεις αυτά τα αποκτηνωμένα παιδιά των 20 χρόνων που η προπαγάνδα και ο πόλεμος και ο φόβος του θανάτου μετέτρεψαν σε πολεμικές μηχανές. Αλλά μακριά από αυτό το περιβάλλον πώς να καταλάβεις εκείνους που αρνούνται να παίξουν σε μια συναυλία επειδή «φοβούνται τη μιντιακή χρήση» της συμμετοχής τους; Πώς να καταλάβεις τους άλλους που επικαλούνται «διαδικαστικά θέματα» για να μην ανταποκριθούν στην πρόσκληση;
20°
