Ο Ανδρέας Λοβέρδος εξακολουθεί να είναι δημοφιλής. Το επιβεβαιώνουν οι γραφές, δηλαδή οι δημοσκόποι. Πρόκειται για εξαιρετικά σπάνιο πολιτικό εύρημα. Ο πολιτικός που διαχειρίζεται τις πλέον αντιλαϊκές επιπτώσεις από το Μνημόνιο Στήριξης, είναι και από τους δημοφιλέστερους.
Ο κ. Λοβέρδος οφείλει αυτή την πρόσκαιρη επιτυχία στο εξής απλό στρατήγημα. Εμφανίζεται πολύ συχνά στα τηλεοπτικά παράθυρα με μοναδικό σκοπό να υποδυθεί το μοναχικό ήρωα που παλεύει με τα ευρωπαϊκά θεριά και το ΔΝΤ προκειμένου να διασφαλίσει τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα του Έλληνα ασφαλισμένου.
Η αλήθεια είναι βεβαίως εντελώς διαφορετική από την καθημερινή τηλεοπτική δραστηριότητα. Ο σύγχρονος Βασιλάκης Καΐλας του πολιτικού μας σκηνικού, επί αρκετούς μήνες τώρα, υποδύεται δραματικούς ρόλους. Σημασία δεν έχει ότι συλλαμβάνεται επ’ αυτοφώρω ψευδόμενος. Σημασία έχει γι’ αυτόν η επικοινωνιακή αναπαραγωγή της αμφιλεγόμενης πολιτικής του δραστηριότητας.
Ο υπουργός Εργασίας θα μείνει στη μεταχουντική ιστορία ως ο πολιτικός που ανέτρεψε εργασιακό καθεστώς μιας τεσσαρακονταετίας ακυρώνοντας στο σύνολο το νομικό πλαίσιο που το διασφάλιζε. Στην πραγματικότητα επιχειρείται μια νέα αναδιανομή του πλούτου με ό,τι απέμεινε στην ελληνική κοινωνία. Το καθεστώς των εργασιακών σχέσεων. Στην αφελή ερώτηση «και οι επιχειρηματίες τι θα κάνουν;» ο Ανδρέας Λοβέρδος απαντά ανερυθρίαστα με την ακόμη αφελέστερη διαπίστωση «Μα θα επενδύσουν». Σημειωτέον και σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία της Τραπέζης Ελλάδος, οι μεγάλοι καταθέτες - επιχειρηματίες εξακολουθούν και σήμερα να αποσύρουν τις καταθέσεις τους και να μεταφέρουν τα κεφάλαιά τους σε ασφαλείς τοποθετήσεις στο εξωτερικό.
Η υπόθεση «Λοβέρδος» είναι από τις πλέον χαρακτηριστικές της σοσιαλιστικής διακυβέρνησης. Επί της ουσίας η τακτική του υπουργού Εργασίας αποτελεί έκφραση ενός ευρύτερου σχεδίου που ακουμπά σε δύο πυλώνες. Ο πρώτος αφορά τον εθνοσωτήριο χαρακτήρα της πολιτικής παρέμβασης του ΠΑΣΟΚ εν μέσω οικονομικής κρίσης. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός επιμένει να παρομοιάζει την κοινωνία με την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου. Ο κ. Παπανδρέου ομιλεί για ομαδική εθνοσωτήρια προσπάθεια ανάλογη με εκείνη των συμπαικτών του Καραγκούνη απέναντι στο εθνικό συγκρότημα της Νιγηρίας. Ο κ. Παπανδρέου προφανώς δεν έχει ιδέα από ποδόσφαιρο. Ο πρωθυπουργός δεν έχει κατανοήσει πως η Εθνική είναι μία κακή ποδοσφαιρικά ομάδα με καλά παιδιά και ένα συμπαθέστατο προπονητή. Μέχρις εκεί.
Η εθνοσωτήρια λογική του Γιώργου Παπανδρέου, εκείνο το «όλοι μαζί θα τα καταφέρουμε», συνοδεύεται από το δεύτερο ιδεολογικό πυλώνα της κυβερνητικής στρατηγικής, που αφορά τον εκσυγχρονισμό της εφαρμογής του νεοφιλελεύθερου δόγματος στην Ελλάδα. Η ομάδα του Μαξίμου επικαλούμενη το εθνικό σθένος του Έλληνα πολίτη επιχειρεί να αναθεωρήσει εκείνες τις πρακτικές που συνέβαλαν στις στρεβλώσεις του μοντέλου οικονομικής δραστηριότητας από το 1974 και μετά. Η καταπολέμηση της διαφθοράς επί παραδείγματι είναι μία δομική στρέβλωση η οποία κοστίζει πλέον ακριβά και ως εκ τούτου είναι ασύμφορη για την αποτελεσματική ροή του κεφαλαίου. Η υπόθεση SIEMENS αποκαλύπτει το εύρος αυτής της στρέβλωσης η οποία δεν είναι πια αποδεκτή από τις σύγχρονες καπιταλιστικές τάσεις. Η θεσμική διαφθορά ανακαλύπτει νέες μεθόδους και δραστηριότητες λιγότερο δαπανηρές και περισσότερο παραγωγικές.
Οι δύο πυλώνες της κυβερνητικής φιλοσοφίας χρειάζονται ορισμένες ιδέες-σύμβολα οι οποίες προσδίδουν κάποιο ιδεολογικό περιεχόμενο σε μία κατά άλλα εξαιρετικά πεζή διαχειριστική λογική. Η λέξη «Πατρίδα» φερ’ ειπείν είναι αναπόσπαστο ιδεολογικό συμπλήρωμα της εθνοσωτήριας λογικής και η λέξη «αλληλέγγυος/αλληλεγγύη» καθοριστικό συμπλήρωμα στις εκσυγχρονιστικές μεταρρυθμίσεις όπως η περίφημη «ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας».
Επειδή η ονοματολογία των κομματικών δομών σε διεθνές επίπεδο έχει ολοκληρώσει τον κύκλο της και τα πολιτικά χαρακτηριστικά δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες των σημερινών συστημάτων πολιτικής δραστηριότητας, οι πολιτικοί επιχειρούν να θεσμοποιήσουν νέο πολιτικό σκηνικό. Έτσι η αειφόρος ανάπτυξη με το συμπλήρωμα «πράσινη ανάπτυξη» χρησιμοποιείται κατά κόρον, αφού εμπεριέχει, θεωρητικά τουλάχιστον, ένα οικολογικό μήνυμα που θεωρείται πιασάρικο στη σημερινή πολιτική αγορά. Ο αριστοκράτης και εχθρός του Σαρκοζί, δεξιός συντηρητικός από τα γεννοφάσκια του, κ. Ντε Βιλπέν βάπτισε το κόμμα του «Αλληλέγγυα Δημοκρατία». Ο λόγος προφανής. Σε καιρούς οικονομικής κρίσης και ιδεολογικής ανορεξίας, το ζητούμενο είναι η εξεύρεση όρων που παραπέμπουν σε κοινωνικές συσπειρώσεις με ανακλαστικά κοινωνικής συνοχής . Ως πολιτικός όρος το “Repυblique Solidaire” του Ντομινίκ Ντε Βιλπέν δεν λέει απολύτως τίποτε. Αν ωστόσο κανείς δώσει προσοχή στις δηλώσεις του Γάλλου συντηρητικού πολιτικού, αναμφίβολα θα αιφνιδιαστεί, αφού ορισμένες από τις ιδέες του είναι «αριστερότερες» από εκείνες του σοσιαλιστικού κόμματος. Σημειολογικά το όνομα του νέου δεξιού σχηματισμού παραπέμπει στην έννοια πατρίδα και στην έννοια της κοινωνικής αλληλεγγύης. Με λίγα λόγια, όπως εκσυγχρονίζεται ο διαχειριστικός λόγος των Ελλήνων σοσιαλιστών ώστε να συμβάλει στην αρτιότερη εξυπηρέτηση των αναγκών της οικονομίας, κατά τον ίδιο τρόπο εκσυγχρονίζεται η γαλλική Δεξιά για να απαντήσει στις σημερινές ανάγκες του γαλλικού πολιτικού συστήματος. Ποιος άραγε θα το φανταζόταν πως ένας από τους διεκδικητές του προεδρικού θώκου της Γαλλίας στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές είναι ο σημερινός πρόεδρος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και σοσιαλιστής ως προς την κομματική του ταυτότητα κ. Στρος Καν; Όχι, δεν τρίζουν τα κόκαλα των Γάλλων κοινωνιστών του 19ου αιώνα ούτε πρόκειται για θέατρο του παραλόγου. Η ώσμωση μεταξύ των κομμάτων εξουσίας στην Ευρώπη είναι τόσο αποτελεσματική που προκαλεί αναδιάταξη της πολιτικής χωροταξίας. Στη μία όχθη είναι παρατεταγμένες οι δυνάμεις διαχείρισης μιας αντιφατικής αλλά παγκοσμιοποιημένης οικονομίας. Στην άλλη όχθη συμπαρατάσσονται οι εκφραστές του αδιεξόδου και της οργής των κοινωνιών από την επιβολή του παγκοσμιοποιημένου μοντέλου εξουσίας. Αναμφίβολα, και προς το παρόν, κερδίζουν οι πρώτοι, και μάλιστα στο όνομα της κοινωνικής… συνοχής.
Φωτό: Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΥΛΟΥΡΑΣ μεταμορφώνει εικόνες της επικαιρότητας σε έργα τέχνης, "18/6/2010 Roni Li Gardner Προτίμησε το απόσπασμα από την ένεση" p.koulouras@gmail.com
