Ο ανελέητος εμφύλιος στην Greek Mafia

Σε ένα εικοσιτετράωρο δύο άτομα εκτελέστηκαν εν μέση οδώ από επαγγελματίες δολοφόνους. Μέσα σε έναν μήνα, τον Μάιο, τέσσερα άτομα με έντονη δραστηριότητα στον κόσμο του οργανωμένου εγκλήματος έπεσαν γαζωμένα από σφαίρες των εκτελεστών τους. Όλες οι δολοφονίες παραμένουν ανεξιχνίαστες. Στις 7 Απριλίου πέφτει νεκρός στον Άλιμο ο δημοσιογράφος Γιώργος Καραϊβάζ. Από το 2017 έχουν καταμετρηθεί 24 εκτελέσεις ατόμων που εμπλέκονταν με διάφορους τρόπους στο οργανωμένο έγκλημα. Από τότε και για όλες τις δολοφονίες πραγματοποιήθηκαν μόνον δύο συλλήψεις. Με λίγα λόγια, η συντριπτική  πλειοψηφία των εκτελέσεων συμβολαίων θανάτου στην Ελλάδα παραμένουν ανεξιχνίαστες.

Επειδή το κλίμα επιβαρύνθηκε  την τελευταία περίοδο και η κοινή γνώμη δεν είναι σε θέση να διαχειριστεί τον φόβο που προκαλούν ιδιαίτερα βίαια εγκλήματα όπως αυτό στα Γλυκά Νερά, η Ελληνική Αστυνομία αναγκάστηκε να δραστηριοποιηθεί, τουλάχιστον όσον αφορά τις δημόσιες σχέσεις της. Έτσι με καθυστέρηση ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη επισκέφθηκε αυτοπροσώπως τον Άρειο Πάγο προκειμένου να καταθέσει ενημερωτικό φάκελο με πληροφορίες που αφορούν τη δράση του Οργανωμένου Εγκλήματος, δηλαδή την Αξονική Τομογραφία της Greek Mafia. Σε αυτόν τoν φάκελο συμπεριλαμβάνονται 500 ονόματα Ελλήνων και ξένων μαφιόζων με σημαντική δράση, 14 οργανώσεις εγκληματιών  καθώς και δεκάδες ονόματα και προφίλ θυγατρικών τους παρακλαδιών. Η «αξονική τομογραφία» του οργανωμένου εγκλήματος στην Ελλάδα αναφέρεται και σε οικονομικά μεγέθη, συνολικούς τζίρους από παράνομες δραστηριότητες όλων των τύπων.

Να θυμίσουμε πως η «Έκθεση Χρυσοχοΐδη» έρχεται να συνοψίσει την περιγραφή μίας πραγματικής εμφύλιας σύρραξης η οποία εξελίσσεται στην καρδιά του Οργανωμένου Εγκλήματος, με πρώτη πράξη τη δολοφονία του Γρίβα το 2017 στα Γλυκά Νερά έξω από το Β΄ Δημοτικό Σχολείο μπροστά στα μάτια του δεκάχρονου γιου του. Αυτή η εκτέλεση σηματοδότησε και την «ποιοτική αλλαγή» στον τρόπο δράσης των εκτελεστών του Οργανωμένου Εγκλήματος. Μέχρι τότε ίσχυαν κάποιοι κώδικες συμπεριφοράς καθώς και ο κανόνας της μπέσας. Η οικογένεια των εγκληματιών βρισκόταν πάντα στο απυρόβλητο, τα παιδιά προστατεύονταν από τους άγραφους νόμους του υποκόσμου κ.λπ. Από τη δολοφονία Γρίβα και μετά τα συμβόλαια θανάτου που υπογράφονταν εκτελούνταν με ανελέητη «επαγγελματική συνείδηση» των δραστών. Πρόκειται για παγκόσμιο φαινόμενο. Η αρχή αυτής της «επαγγελματικής» διολίσθησης στην απόλυτη βαρβαρότητα χωρίς κώδικες τιμής και κανόνες γεννήθηκε και εξελίχθηκε σε «κοινωνική πρακτική» στην Κολομβία. Η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία αξία. Όχι πώς είχε προηγουμένως. Απλά οι εγκληματίες έριξαν τις μάσκες εγκαταλείποντας τα προσχήματα.

Οι σκηνές που έχουν εκτυλιχθεί τον τελευταίο καιρό εν μέση οδώ και μέρα μεσημέρι, είτε ως εκτέλεση δημοσιογράφου, είτε ως δολοφονία κάποιου ανταγωνιστή στην πιάτσα της διακίνησης ναρκωτικών, είτε ως «ξεκαθάρισμα λογαριασμών» με κάποιο γνωστό μπράβο της νύχτας, είτε τέλος ως «εντολή  τερματισμού» ενός ηγετικού στελέχους της Greek Mafia, όλες αυτές οι σκηνές πρωτόγνωρης για τα ελληνικά δεδομένα βίας και βαρβαρότητας έχουν προκαλέσει τη διόγκωση του αισθήματος ανασφάλειας στους πολίτες. Είναι επίσης σημαντικό να αναφερθεί πως ένα από τα κυρίαρχα προεκλογικά συνθήματα της παρούσης πολιτικής ηγεσίας του κυβερνώντος κόμματος αφορούσε την ενίσχυση του αισθήματος ασφάλειας των πολιτών.

Όπως προαναφέρθηκε οι ποιοτικές και ποσοτικές αλλαγές στο Οργανωμένο Έγκλημα στην Ελλάδα αρχίζουν να γίνονται ορατές, όταν στη χώρα «εισάγονται» οι νέες και διεθνώς γνωστές πρακτικές στον χώρο του εγκλήματος. Οι πρακτικές αυτές έρχονται να πλαισιώσουν τις «σύγχρονες» δραστηριότητες στον χώρο. Πέρα από τις παραδοσιακές αγορές των ναρκωτικών, των όπλων και του λαθρεμπορίου τσιγάρων, γιγαντώθηκε παγκοσμίως το δίκτυο διακίνησης προσώπων αλλά και το δίκτυο διακίνησης μεταναστών. Οι τζίροι παγκοσμίως αγγίζουν τρισεκατομμύρια δολάρια και συγκρίνονται πλέον με το Ακαθάριστο Εθνικό Εισόδημα ολόκληρων κρατών. Τα χρήματα αυτά πρέπει να «ξεπλυθούν» και να νομιμοποιηθούν. Αυτοί οι τζίροι λοιπόν προμηθεύουν τα παράνομα δίκτυα ξεπλύματος μαύρου χρήματος επεκτείνοντας τους ορίζοντες δραστηριότητας της διεθνούς εγκληματικής ελίτ. Οι αποκαλύψεις μέσω των Panama Papers καθώς και οι επιμέρους περιγραφές «ξεπλύματος» μέσω συγκεκριμένων και απόλυτα «πολιτισμένων» κέντρων όπως τα αγγλικά νησιά μεταξύ Ιρλανδίας και Αγγλίας, η Μάλτα κ.λπ. κατέληξαν ακόμη και σε δολοφονίες δημοσιογράφων που τόλμησαν να ερευνήσουν τις καταγγελίες περί εμπλοκής πολιτικών ηγεσιών στα κυκλώματα ξεπλύματος εσόδων από το έγκλημα.

Ήταν το 1996, όταν στο Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ στις ΗΠΑ, τη γνωστή Cathedral, το  περίφημο Ινστιτούτο Σοβιετικών Σπουδών είχε ήδη μετεξελιχθεί σε Ειδικό Ινστιτούτο μελέτης και χαρτογράφησης των δικτύων διακίνησης μαύρου χρήματος παγκοσμίως. Πριν από 25 δηλαδή χρόνια η αμερικανική ελίτ σε συνεργασία με κάποιες ευρωπαϊκές χώρες, όχι όλες, είχαν αξιολογήσει πως ένας από τους σημαντικότερους κινδύνους κατά των δυτικών Δημοκρατιών είναι η διακίνηση μαύρου χρήματος από τις ομάδες Οργανωμένου Εγκλήματος. Τουτέστιν τα διάφορα παρακλάδια των εθνικών μαφιών. Από τότε το εν λόγω Ινστιτούτο προσπαθούσε να εντοπίσει τα ίχνη της εγκληματικής δράσης των πανίσχυρων, ήδη, εθνικών μαφιών στις πρώην Ανατολικές χώρες.

Ο εντοπισμός των οικονομικών δοσοληψιών των εγκληματικών οργανώσεων προϋπέθετε τη χρήση ενός αλγόριθμού τον οποίο οι μαθηματικοί του Ινστιτούτου στο Πίτσμπουργκ επιχειρούσαν να κατασκευάσουν. Οι έρευνες ήταν ακόμη στην αρχή. Στο αφελές ερώτημα ωστόσο προς έναν πυρόξανθο καθηγητή Μαθηματικών από την Ιρλανδία «μα γιατί αξιολογείτε ως μέγιστο κίνδυνο τη διακίνηση μαύρου χρήματος από τις μαφίες»  η απάντηση ήταν αφοπλιστική. «Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μας, κάποια στιγμή στη δεκαετία του 2020 με 2030, το ανεξέλεγκτο μαύρο χρήμα θα ξεπερνά σε όγκο τα διαθέσιμα του τραπεζικού συστήματος. Τότε οι ελίτ του εγκλήματος θα ελέγχουν τον πλανήτη».

Από το 1996 κύλησε πολύ νερό στα αυλάκι. Τα διεθνή δίκτυα του εγκλήματος απλώθηκαν σε όλο τον κόσμο. Κυβερνήσεις άρχισαν να λειτουργούν στην Ασία και την Αφρική ή τη Λατινική Αμερική σε ρόλο συγκοινωνούντων δοχείων με τις μαφίες. Το οργανωμένο έγκλημα άρχισε να χρηματοδοτεί την πολιτική και τους πολιτικούς. Για πρώτη φορά καταδικάστηκε σε ποινή  φυλάκισης πρώην Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, ο Νικολά Σαρκοζί για παράνομη χρήση μαύρου πολιτικού χρήματος. Το πανεπιστήμιο του LSE παραδέχτηκε πως έκανε χρήση παράνομου χρήματος που διακινήθηκε από το πάλαι ποτέ καθεστώς Καντάφι. Ο σωματοφύλακας του Εμανουέλ Μακρόν «εξαφανίστηκε» στο Λονδίνο. Είχε εντοπιστεί να διακινεί βαλίτσες με μαύρο χρήμα. Πρόκειται για κάποιες από τις πολλές υποθέσεις που έχουν απασχολήσει τη δημοσιογραφική έρευνα. Το μαύρο χρήμα είναι πλέον ο «εφιάλτης» για τον οποίο είχαν προειδοποιήσει κάποιοι ερευνητές του πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ ήδη από ο 1996.

Ήταν ζήτημα χρόνου να εγκατασταθούν και στην Ελλάδα τα παρακλάδια του οργανωμένου εγκλήματος στις σύγχρονες εκδοχές του. Στην αρχή εκτόπισαν τον παραδοσιακό υπόκοσμο. Στη συνέχεια εισχώρησαν σε κρατικούς και κοινωνικούς θεσμούς και μηχανισμούς. Μετά άρχισαν να ξεκαθαρίζουν το μεταξύ τους «τοπίο». Τελικά έφθασαν στο σημείο να διεκδικούν μονοπωλιακά τις επίμαχες αγορές. Έτσι κάπως άρχισε ο εμφύλιος στον κόσμο του οργανωμένου πια θεσμικού ή μη θεσμικού υποκόσμου. Πόλεμος ανελέητος για την κυριαρχία. Νέα ήθη, νέοι κανόνες και πάνω απ’ όλα νέα πρόσωπα. Και πολλοί νεκροί.