Η ανάρτηση του Θανάση Μαχιά στα social media για την κριτική που ασκείται στην Ευρωπαϊκή Ένωση για την έγκριση και τη διαπραγμάτευση των εμβολίων.
«Κατά την δημοφιλή μας πρακτική, "οι άλλοι φταίνε", η κριτική προς την ΕΕ αρχίζει να ξεφεύγει ….
1. Ευτυχώς που όλα τα κράτη διαπραγματεύτηκαν σαν ΕΕ, δηλαδή μια αγορά 400 εκατ και όχι κάθε κράτος ξεχωριστά.
2. Ευτυχώς, γιατί εξασφαλίστηκαν τα εμβόλια στην μισή τιμή (από ότι π.χ. το Ισραήλ), και σε πολύ μεγαλύτερες ποσότητες. Κάτι που θα πλήρωναν οι φορολογούμενοι και μάλιστα εν τω μέσω της οικονομικής δυστοκίας που ακολουθεί την πανδημία.
3. Ιδιαίτερα ευτυχές για τα μικρά κράτη, που αλλιώς θα έπρεπε να διαπραγματευτούν και να ανταγωνιστούν κατά μόνας με μεγαθήρια.
4. Ευτυχώς που αυτός που μάχεται και διαπραγματεύεται των μεγαθηρίων είναι ένα μεγαθήριο, η ΕΕ και όχι η μικρή Μάλτα και η μικρή Ελλάδα.
5. Ευτυχώς που η έρευνα χρηματοδοτήθηκε με μεγάλα ποσά από την ΕΕ, διευκολύνοντας την γρήγορη παρασκευή του εμβολίου. Οι εταιρίες μπορεί να επένδυσαν και αυτές, αλλά το μεγαλύτερο βάρος στην χρηματοδότηση αυτού του κοινωνικού αγαθού έχουν τα κράτη.
6. Ακόμα και οι αστοχίες και τα λάθη είναι για να μας θυμίζουν και να τονίζουν "από τί γλυτώσαμε" αν ενεργουσαμε μόνοι μας
7. Το προϊόν αποτελεί συλλογική συμπύκνωση και δημόσιων επενδύσεων σε γνώση και έρευνα δεκαετιών και όχι κάποιων μηνών. Όλα αυτά τα χρόνια κάποιοι πλήρωναν «την άχρηστη» βασική έρευνα που προηγήθηκε και τώρα αξιοποιείται. Για αυτό, θα πρέπει να είναι αυτονόητη η απρόσκοπτη πρόσβαση στο κοινωνικά παραχθέν προϊόν.
8. Διαφωνώ απόλυτα με την κριτική που υφέρπει και ακούγεται ότι κακώς δεν συγκεντρώθηκε η χρηματοδότηση της έρευνας σε κάποιες «πετυχημένες» εταιρίες, χρηματοδοτώντας και αποτυχίες π.χ. στις Γαλλικές κ.α. Πρόκειται για εκ των υστέρων αυτο-επιβεβαιωση: Αν είχε πετύχει η Γαλλική εταιρία και όχι Αstra η κατηγορία θα ήταν ανάποδα. Αντιθετα έγινε, αυτό έπρεπε να γίνει: επένδυση και στόχευση σε πολλαπλές πηγές … αυτή ήταν πάντα η δύναμη της Ευρώπης, η ποικιλότητα και πολυμορφία. Σωστά η επένδυση ήταν παντού και πολύ-ποίκιλη, γιατί θεωρώ λάθος να συγκεντρώνεται κάπου η γνώση και χρηματοδότηση και να γίνεται η κρίση όχημα για παραγωγή ανισοκατανομών … Εννοείται ότι αυτό έχει κόστος, αλλά τα οφέλη από μια τέτοια πρακτική είναι απείρως πολλαπλάσια.
8. Προφανώς για επιτευχθούν όλα αυτά σε μια ένωση κρατών με τα χαρακτηριστικά της ΕΕ, θα υπάρξουν και καθυστερήσεις και δυσκολίες και αστοχίες. Ένας μήνας καθυστέρησης, π.χ. στην έγκριση των εμβολίων είναι κατά την γνώμη μου αποδεκτό κόστος μπροστά στα άλλα οφέλη. Ένα κόστος που οφείλουμε να αυτό-αξιολογήσουμε για να μειώσουμε και διορθώσουμε στην επόμενη κρίση. Όποιος θέλει, με άλλα λόγια, να ασκήσει κριτική, θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να αποδεχθεί και το συμπέρασμα αυτογνωσιας: η αντιμετώπιση βρίσκεται στην αναγκαία προώθηση της Ευρωπαϊκής ενοποίησης και την παραχώρηση ακόμη μεγαλύτερων κρατικών εξουσιών σε ένα ομοσπονδιακό σχήμα.
Η όλη συζήτηση γίνεται εκνευριστική αν όχι επικίνδυνη με την προσχώρηση κυβερνητικών παραγόντων στις απαξιωτικές κρίσεις και αποτιμήσεις. Έτσι όμως ευδοκιμούν καλλιεργούνται και δικαιώνονται παντού αυτές οι απόψεις.
Ο απολογισμός απαιτεί ειλικρινή αυτογνωσία και αυτόαξιολόγηση. Όμως για μια ακόμη φορά η ΕΕ χρησιμοποιείται για να κρυφτούν από πίσω της για να αποφύγουν την δυσαρέσκεια (δίκαιη ή άδικη) και να μετατεθούν οι ημέτερες αστοχίες. Επαναλαμβάνουμε ότι κάναμε στην προηγούμενη κρίση».
