Κάποιες καθολικές έννοιες και η υπόστασή τους εντός της πανδημίας

Υπάρχουν, άραγε, οι καθολικές έννοιες: «τα καθόλου»; Τι υπόσταση έχουν έννοιες όπως η «Ανθρωπότητα», το «Κοινωνικό Σύνολο» ή η «Κυβερνητική Πολιτική»; Είναι άραγε αόριστα κατασκευάσματα του νου; Είναι μήπως γλωσσικές έννοιες; Είναι το αλγεβρικό άθροισμα των μερών τους ή έχουν ιδιότητες που ξεπηδούν αυτόνομα από αυτό το άθροισμα; Μήπως έχουν πραγματική υπόσταση; Ή μήπως τα «καθόλου» δεν υπάρχουν και υπάρχουν μόνο οι ατομικότητες και τα επιμέρους;

Οι φιλοσοφικές αυτές αναζητήσεις δεν είναι απλώς ασκήσεις επί χάρτου. Ενίοτε, έχουν και σοβαρότατες πρακτικές συνέπειες και ειδικά στην άσκηση της ιατρικής, που τόσο ενδιαφέρον έχει προκαλέσει πρόσφατα λόγω του μείζονος υγειονομικού προβλήματος που ζούμε.

Επί παραδείγματι, πόσο αποτελεσματική θα ήταν η έρευνα στην ιατρική επιστήμη, αν δεν μπορούσαμε να δούμε ομάδες ανθρώπων με κάποια κοινά χαρακτηριστικά, για να μελετήσουμε την αντίδραση του οργανισμού τους σε ένα φάρμακο; Πώς θα αξιολογούσαμε ένα αντιδιαβητικό φάρμακο αν δεν είχαμε υιοθετήσει την καθολική έννοια «Διαβητικοί»; Πόσο ελλιπής θα ήταν η μελέτη και η ανακούφιση των ΑΜΕΑ αν δεν υπήρχαν σύλλογοι ΑΜΕΑ που έχουν διαμορφώσει ένα πλαίσιο συζήτησης και διεκδικήσεων υπέρ των συμπολιτών μας με αναπηρία;

Η θεωρητική συζήτηση , λοιπόν, για τα «καθόλου» ξεπεράστηκε από την ίδια την πραγματικότητα: Τα «καθόλου» υπάρχουν. Έχουν συνέπεια, συνέχεια, νομική και οικονομική υπόσταση, ΑΦΜ, απόψεις και επίδραση στην κοινωνία. Οι ιατρικοί σύλλογοι έχουν γραφεία, εκδίδουν αποφάσεις, επηρεάζουν τους πολίτες και ελέγχουν τα μέλη τους. Οι απόψεις των ιατρικών συλλόγων δεν συμπίπτουν με αυτές των επιμέρους μελών τους και συχνά έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τα λεγόμενα επιμέρους ιατρών.

Είναι, λοιπόν, σημαντικό να διαχωρίζουμε, αυτή τη δύσκολη εποχή, τις απόψεις του γιατρού από την άποψη της ιατρικής κοινότητας ή επιστήμης.

Η καθολική έννοια ή κοινότητα διαμορφώνει την άποψή της με τρόπο συγκεκριμένο και σαφή. Η ιατρική κοινότητα για το θέμα της πανδημίας διαμορφώνει την άποψή της με βάση τις μελέτες που δημοσιεύονται σε αυστηρά peer reviewed έντυπα κατόπιν μεγάλων διπλών τυφλών, ελεγχόμενων με placebo πολυκεντρικών μελετών. Δεν έχει σε καμία υπόληψη την έννοια της Αυθεντίας, παρά μόνο αν η όποια αυθεντία αιτιολογεί επιστημονικά τα λεγόμενά της. 

Αντιθέτως, οι επιμέρους ιατροί διαμορφώνουμε τις απόψεις μας με βάση πολλούς υποκειμενικούς παράγοντες, ενώ δεν θα πρέπει να εκλαμβάνεται η προσωπική μας άποψη ως άποψη «Αυθεντίας». Όσοι δεν κατέχουμε πλήρως το αντικείμενο της λοιμωξιολογίας / επιδημιολογίας, καλό θα ήταν να περιοριζόμαστε σε αυτά που γνωρίζουμε επαρκώς, ή να αναπαράγουμε τις απόψεις της συντεταγμένης επιστήμης, για να μην ταλαιπωρούμε τους συμπολίτες μας.  

Η Evidence Based Medicine είναι μια συντεταγμένη προσπάθεια να συντονιστεί η λειτουργία των ιατρικών «καθόλου» με τα ιατρικά «επιμέρους». 

Συνεπώς, είναι χρήσιμο για τους συμπολίτες μας να διαχωρίζουν τις απόψεις των επιμέρους ιατρών από αυτές της ιατρικής επιστήμης. Και επί θεμάτων επιδημιών, η ιατρική επιστήμη έχει διαμορφώσει την άποψή της βάσει μετρήσεων και μελετών. Και αυτή η άποψή της είναι σαφής: μάσκες παντού, μάσκες σωστά, τήρηση αποστάσεων, ατομική υγιεινή, επαρκής αερισμός των χώρων και εμβολιασμός.

Αν κάποιος ιατρός επιθυμεί να εκφράσει μια διαφορετική άποψη που να έχει ελπίδες να αλλάξει την τρέχουσα αντιμετώπιση, αυτό είναι σεβαστό. Οφείλει να γίνεται, όμως, μέσω δημοσιεύσεων επιδημιολογικών και βιολογικών μελετών σε peer reviewed έντυπα αντίστοιχου βεληνεκούς με τις μελέτες που διαμόρφωσαν την κρατούσα άποψη των ιατρικών «καθόλου».

Και όπως σοφά έχει υπονοηθεί: Οι ακραίοι ισχυρισμοί απαιτούν ισχυρότατη τεκμηρίωση.

Τα παραπάνω δεν σημαίνουν ότι τα ιατρικά «καθόλου» είναι αλάνθαστα. Υπάρχει πλειάδα περιπτώσεων όπου ιατρικοί σύλλογοι έχουν παρασυρθεί σε ψευδοεπιστημονικές απόψεις ειδικά όταν χάνουν τη συλλογική λειτουργία τους και αποκτούν προσωποπαγή χαρακτηριστικά. Και αυτό το γεγονός τονίζει την ανάγκη για θεσμικό και αυστηρό έλεγχο της λειτουργίας τους από τη Δημοκρατική Πολιτεία και το Κράτος Δικαίου.

Άλλωστε, η επιστήμη είναι έννοια αλληλοτροφοδοτούμενη με αυτή της δημοκρατίας, όπως υποδεικνύει και το γεγονός ότι αμφότερες δέχονται βίαιες επιθέσεις στις μέρες μας από οπαδούς της απολυταρχικής διακυβέρνησης.