Η Δικαιοσύνη πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της, οι διοικήσεις των πανεπιστημίων οφείλουν να πάρουν την πρωτοβουλία για να εφαρμοστεί ο νόμος.
Γράφει ο Παύλος Μαρινάκης*
Η φωτογραφία του Πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου ο οποίος δέχθηκε μια άνανδρη και ποινικά κολάσιμη επίθεση μέσα στο γραφείο του, πρωταγωνιστεί στα ειδησεογραφικά site και στις αρχικές σελίδες μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Από όλους –όσους δηλαδή την σχολίασαν – η επίθεση αυτή χαρακτηρίστηκε άθλια, αποτρόπαιη, σοκαριστική, φασιστική.
Πράγματι, η φωτογραφία αυτή είναι όλα αυτά. Δυστυχώς, όμως, δεν είναι η εξαίρεση, αλλά η καθημερινότητα στα ελληνικά πανεπιστήμια, όπου τραμπούκοι προσπαθούν να φιμώσουν με τη βία κάθε διαφορετική άποψη. Όλοι εμείς, οι φοιτητές της γενιάς μου αλλά και των προηγούμενων γενεών, που έχουμε ζήσει τη βία στο πετσί μας, καλωσορίζουμε όλους εκείνους που πρωτογνώρισαν αυτές τις παράνομες πράξεις σήμερα.
Τα πανεπιστήμια έφτασαν σ’ αυτό το σημείο από τη δήθεν προοδευτικότητα, η οποία ακολουθεί τη λογική «δύο μέτρων και δύο σταθμών». Ο μπαχαλάκιας δεν είναι αγωνιστής. Είναι φασίστας, όπως φασίστας είναι και ο Χρυσαυγίτης. Έγκλημα ήταν η δολοφονία του Φύσσα που συνοδεύτηκε από κραυγές για δικαίωση, έγκλημα ήταν και το κάψιμο της Marfin που οδήγησε τρεις ανθρώπους και ένα έμβρυο στο θάνατο, έγκλημα ήταν η δολοφονία του Θάνου Αξαρλιάν από τη 17 Νοέμβρη. Αλλά για τα δύο τελευταία εγκλήματα από τους κραυγάζοντες σε άλλες περιπτώσεις επικράτησε εκκωφαντική σιωπή.
Τα πανεπιστήμια έφτασαν σ’ αυτό το σημείο από εκείνους που διαλαλούσαν «κάτω τα χέρια από το άσυλο» και τώρα σφυρίζουν αδιάφορα χωρίς έστω να καταδικάσουν αυτή την αποκρουστική επίθεση. Από εκείνους που έτρεφαν το «τέρας» στα φοιτητικά αμφιθέατρα στηρίζοντας τις καταλήψεις και τις καταστροφές. Είναι οι ίδιοι που ολιγωρούσαν όταν ήρθαν στην εξουσία, κοιτάζοντας δήθεν απορημένα, συγκαλύπτοντας ποινικά κολάσιμες πράξεις, αλλάζοντας τον Ποινικό Κώδικα προς όφελος εγκληματιών και επαναφέροντας το άσυλο ανομίας.Είναι αυτοί που σήμερα δεν βρήκαν ούτε μια λέξη να πουν για μια εικόνα που εξευτελίζει την Παιδεία.
Όταν ο κ. Τσίπρας το 2008, έλεγε «αυτές οι νύχτες είναι του Αλέξη» και ο γνωστός «κωμικός» ηθοποιός ξεσήκωνε απ’ το «τσαντίρι» του για επεισόδια, σχεδόν κανένας δε μιλούσε, εκτός από λίγους, κάποιους που μάχονταν για την επαναφορά του ασύλου στην αληθινή του υπόσταση ενάντια σε κάθε λογής παραβατικό. Κανείς δεν μιλούσε, εκτός από εμάς που ανήκαμε στη ΔΑΠ- ΝΔΦΚ και εκφράζαμε μια σιωπηρή -τότε- πλειοψηφία διεκδικώντας να σπουδάζουμε χωρίς φόβο, ζητώντας το άσυλο να προστατεύει ιδέες και να μην αποτελεί κουκούλα για τη βία και την ανομία.
Μέσα στους «λίγους» είμαι κι εγώ, είναι κάθε άνθρωπος της γενιάς μου, της προηγούμενης και της επόμενης γενιάς, που ζήσαμε τη βία και ζητάμε τα αυτονόητα. Αυτοί οι «λίγοι» γίναμε πολλοί και εκλέξαμε μια Κυβέρνηση που είχε το πολιτικό θάρρος να καταργήσει το άσυλο της ανομίας.
Τώρα οι δικαιολογίες έχουν τελειώσει. Η Δικαιοσύνη πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της, οι διοικήσεις των πανεπιστημίων οφείλουν να πάρουν την πρωτοβουλία για να εφαρμοστεί ο νόμος. Να μπορεί καθένας να εκφράσει τα πιστεύω του ελεύθερα στο χώρο που σπουδάζει, που εργάζεται, στο δεύτερο σπίτι του. Ήρθε η ώρα να αξιοποιήσουμε την μεταρρύθμιση της κατάργησης του ασύλου δημιουργώντας ένα ειδικό σώμα φύλαξης των Πανεπιστημιακών χώρων, καθιερώνοντας την κάρτα εισόδου και θεσμοθετώντας βαρύτατες πειθαρχικές κυρώσεις αν οι παραβάτες είναι φοιτητές.
Επιστρέφουμε το Πανεπιστήμιο σ’ εκείνους που τους ανήκει: τους καθηγητές, τους φοιτητές, τους εργαζόμενους. Τα ακαδημαϊκά ιδρύματα στην Ελλάδα πρέπει να πάψουν να αποτελούν ένα σκοτεινό σημείο της κοινωνίας που λειτουργούν με το νόμο «του δικαίου του δυνατού». Τα φώτα άναψαν. Το πάρτι τελείωσε.
*Ο Παύλος Μαρινάκης είναι Δικηγόρος και πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ
14°
