Τα λεωφορεία είναι κινητές βόμβες για τη μετάδοση του ιού και το κεφάλαιο αυτό είναι ένα κενό πολιτικής των τελευταίων κυβερνήσεων αλλά και της σημερινής
Ο συγκοινωνιολόγος-συγγραφέας Σταύρος Κωνσταντινίδης σχολιάζει τη στοχοποίηση του Σωτήρη Τσιόδρα από τον ΣΥΡΙΖΑ και την προβληματικότητα των συγκοινωνιών
Τι έκανε τόσο γοητευτικό τον Τσιόδρα στην κοινή γνώμη; Σίγουρα η σεμνότητά του, η προσηνής φυσιογνωμία του, η επιστημονική του κατάρτιση, ο ήπιος, καθόλου διδακτικός, και ενίοτε συναισθηματικός του λόγος. Τι τον έκανε εξ αρχής στόχο για τον ΣΥΡΙΖΑ; Η επικοινωνιακή του δυναμική στην κοινή γνώμη που έδωσε ισχυρά στηρίγματα στην κυβέρνηση, η ευκολία να του προσάψεις το «σχήμα» του νοικοκύρη - συντηρητικού, η προέλευση και η εκπροσώπηση μίας κάποιας ελίτ της αριστείας και το πιο θανάσιμο όλων του ανθρώπου της εκκλησίας.
Η στοχοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ την πρώτη περίοδο δεν ήταν τόσο εύκολη, δεδομένης της συντριπτικής του δημοφιλίας και έτσι περιορίστηκε σε υπαινιγμούς και μόνο. Όμως η τελευταία του εμφάνιση και η εν τη ρύμη του λόγου του αναφορά στις συγκοινωνίες, που δεν είναι εύκολο να ενισχυθούν άμεσα, απελευθέρωσε τις προοιούσες δυνάμεις μίας αντιπολιτευτικής πρόθεσης και σφοδρότητας στο πρόσωπό του. Το χτύπημα ήταν βεβαίως προσχηματικό και είχε χαρακτηριστικά αναδρομικής εκδίκησης. Χωρίς να υποστηρίζει κανείς πως η σημερινή κυβέρνηση αντιλήφθηκε έγκαιρα την προβληματικότητα των συγκοινωνιών ή είχε γρήγορα αντανακλαστικά για την αντιμετώπιση των θεμάτων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, είναι τουλάχιστον όμως οξύμωρο αυτήν την κριτική να την ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ που επί πέντε χρόνια όχι μόνο δεν ασχολήθηκε με την ποιότητα της καθημερινής ζωής και των συγκοινωνιών, αλλά απαξίωσε οριστικά ότι είχε απομείνει.
Σε ένα παιχνίδι της μοίρας ο τομεάρχης Μεταφορών του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Παππάς, έχει το προνόμιο η διάλυση των συγκοινωνιών της Θεσσαλονίκης να έγινε διά χειρός του πατρός του Στέλιου. Και βέβαια επειδή δεν υπάρχει οικογενειακή ευθύνη, το σχόλιο εντάσσεται στη σφαίρα της μυθιστορηματικής σημειολογίας μόνο. Όντως τα λεωφορεία είναι κινητές βόμβες για τη μετάδοση του ιού, και όντως το κεφάλαιο αυτό είναι ένα κενό πολιτικής των τελευταίων κυβερνήσεων αλλά και της σημερινής.
Ο εύκολος δρόμος των επιδοτούμενων δημοσίων συγκοινωνιών χωρίς έλεγχο της αποδοτικότητας και χωρίς ορθολογικό μάνατζμεντ είναι φυσικά η σταθερή επωδός του ΣΥΡΙΖΑ για αυτό και για ανάλογα θέματα του δημοσίου τομέα. Αλλά και η σημερινή κυβέρνηση έπιασε το τιμόνι αδιάβαστη στο κρίσιμο αυτό θέμα, η δε πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Μεταφορών και Υποδομών δεν διακρίθηκε ούτε για επιχειρησιακή ετοιμότητα, ούτε για την ύπαρξη επεξεργασμένων στρατηγικών σχεδίων. Οι νέες προμήθειες και προσλήψεις καθώς και η σωτήρια λύση σύμπραξης με τα ΚΤΕΛ υπήρξε μία προσωρινή λύση, αλλά δεν αποτελεί στρατηγικό σχέδιο για την εξυγίανση και αναβάθμιση των συγκοινωνιών της χώρας. Σε μια κρίσιμη στιγμή όπου η δημόσια υγεία, ο δημόσιος χώρος και η βιώσιμη κινητικότητα των πόλεων είναι ψηλά στην ατζέντα των σύγχρονων πόλεων της Ευρώπης, συνεχίζουμε να βλέπουμε τις συγκοινωνίες με όρους του 80’. Χωρίς μεταρρυθμιστικό οίστρο, χωρίς μακροπρόθεσμο σχεδιασμό και χωρίς την αξιοποίηση των σύγχρονων προταγμάτων από την ηλεκτροκίνηση, έως τη χρήση της τεχνολογίας, και από την υψηλή ποιότητα εξυπηρέτησης των επιβατών μέχρι τις ευέλικτες συμπράξεις με τον ιδιωτικό τομέα. Και έτσι οι πόλεις μας αδυνατούν να γίνουν φιλικές, λειτουργικές και πράσινες.
