Ως νέοι νιώθουμε την ανάγκη να σου γράψουμε τις σκέψεις μας. Οι περισσότεροι από εμάς δεν ήμαστε κομματικοποιημένοι ποτέ – ούτε καν στα Πανεπιστήμια. Πολιτικοποιημένοι ήμαστε όμως πάντα. Η κρίση μάς χτύπησε ακριβώς τη στιγμή που αποφασίζαμε για το μέλλον μας. Εξοργιστήκαμε. Αλλά δεν μείναμε στην οργή. Αρχίσαμε να ψαχνόμαστε περισσότερο. Γιατί όσα για μας φαινόντουσαν αυτονόητα, όσα βλέπουμε να γίνονται στο εξωτερικό και να δίνουν ευκαιρίες στους νέους δεν γίνονται ποτέ στην Ελλάδα; Γιατί κανένα κόμμα, τόσα χρόνια δεν θέλησε να το αλλάξει αυτό;
Μεγαλώσαμε με αξίες: αξιοπρέπεια, αυτοσεβασμός, το να αναλαμβάνουμε την ευθύνη των πράξεων μας – και των λαθών μας. Αλλά αναρωτιόμαστε: τι λάθος κάναμε σε αυτή την περίπτωση; Σε τι φταίξαμε και οι περισσότεροι από μας δεν έχουμε δουλειά ή έχουμε και κακοπληρωνόμαστε ή είμαστε ελεύθεροι επαγγελματίες σε μια στεγνή αγορά; Πολλοί φίλοι μας έφυγαν στο εξωτερικό. Άλλοι δεν μπορούμε να φύγουμε. Άλλοι θέλουμε να κάνουμε οικογένεια, και βλέπεις ότι δεν υπάρχει τρόπος. Έφτασε η στιγμή που είπαμε δεν πάει άλλο. Κάτι πρέπει να κάνουμε. Ό,τι μπορούμε. Για να αλλάξει κάτι για όλους μας.
Τότε ακούσαμε για ένα κίνημα από πολίτες που μιλούσαν και ένιωθαν σαν κι εμάς. Και μπήκαν στην πολιτική για να εφαρμόσουν κατ’ αρχήν τα αυτονόητα. Το ψάξαμε. Αρχίσαμε να ασχολούμαστε όλο και πιο πολύ. Γνωρίσαμε τους ανθρώπους και τις προσωπικές τους ιστορίες. Μας πήρε καιρό για να αποφασίσουμε να ασχοληθούμε πιο ενεργά. Και αποφασίσαμε να κάνουμε τις αλλαγές που θέλουμε για την χώρα μας και τις ζωές μας μέσα από την «Δημιουργία, ξανά!». Δεν ήταν μια στιγμιαία απόφαση – είδαμε τις επιλογές μας και είπαμε όχι σε αυτά που ξέραμε μέχρι τότε:
Είπαμε όχι στην Νέα Δημοκρατία που μας λέει για «πλεονάσματα» «ανάπτυξη» και «επενδύσεις» όταν το μόνο που ξέρουν είναι να βάζουν φόρους στα πάντα για να έχουν να δίνουν στους πελάτες-ψηφοφόρους τους. Όχι σ’ αυτούς που μιλάνε για αξιοκρατία και έχουν καπαρωμένες όλες τις καρέκλες για τα δικά τους παιδιά. Όχι στους κρατιστές που φοράνε τη μάσκα του ευρωπαϊστή.
Είπαμε όχι στο ΠΑΣΟΚ που ούτε κατάλαβε ούτε θέλει να καταλάβει τα λάθη του. Που μας μιλάει για το καλό παλιό σοσιαλισμό, λες και έχουμε τη μνήμη του χρυσόψαρου. Πότε υπήρξε τέτοιο πράγμα στην Ελλάδα; Όταν ο γνωστός έπιανε την θέση αναξιοκρατικά; Όταν ο γνωστός βολευόταν; Όταν δεν λειτουργούσε τίποτα αν δεν το λάδωνες; Σοσιαλισμός με τα λεφτά των άλλων... και απέραντος λαϊκισμός με τα λεφτά των Ευρωπαίων φορολογούμενων (και των δικών μας!!!).
Είπαμε όχι στον Σύριζα που μάζεψε όλους τους κρατιστές και τους Παλαιοπασόκους, που υπερασπίζεται ακόμα και την πιο ευνοημένη συντεχνία – των υπαλλήλων της Βουλής – που μισεί όποιον έχει καταφέρει κάτι. Οι περισσότεροι άτομα που τα έβλεπες στα αμφιθέατρα μόνο για να κηρύξουν κατάληψη. Και με πρόεδρο έναν άνθρωπο που είναι ντροπή να λέγεται Μηχανικός (δυστυχώς για αυτόν, μερικοί τελειώσαμε το ΕΜΠ και ξέρουμε τι προνόμια είχες αν ήσουν φοιτητοπατέρας).
Είπαμε όχι στο ΚΚΕ. Συνδικαλιστές εξ επαγγέλματος, με ολοκληρωτικά πιστεύω. Ξέρουμε περιπτώσεις ανθρώπων που μια χαρά είχαν χρήματα να αγοράζουν ακριβά αμάξια, να πηγαίνουν εξωτερικό και να ζουν όπως ο πιο ακραίος καπιταλιστής, να σπουδάζουν έξω και να θεωρούν δεδομένα τα καλά του εκεί αστικού φιλελεύθερου κράτους αλλά ταυτόχρονα να πουλάνε κουπόνια για το κόμμα για την επανάσταση του προλεταριάτου... Υποκρισία!
Είπαμε όχι στους ΑΝΕΛ. Άνθρωποι που δεν πρέπει να έχουν διαβάσει στην ζωή τους ούτε ένα επιστημονικό βιβλίο, επιφανειακοί, που ανακαλύπτουν συνωμοσίες, ψεκασμούς και πάντα κάποιον άλλον που φταίει για τα χάλια του κράτους μας.
Είπαμε όχι στους ρατσιστές της ΧΑ. Το πού θα γεννηθείς δεν είναι επιλογή σου: δεν θυμόμαστε να «δώσαμε εξετάσεις» πριν γεννηθούμε. Αν είσαι περήφανος για την χώρα σου δεν οφείλεται στους αρχαίους που έζησαν εδώ, αλλά στο τι κάνουμε τώρα όλοι μαζί σαν κοινωνία για να δημιουργήσουμε τον δικό μας πολιτισμό, τις δικές μας επιστήμες. Εθνικιστές της πυρκαγιάς, με μόνο πρόγραμμα τα όπλα και τα μαχαίρια. Καν’ τους δυο σοβαρές ερωτήσεις για το πρόγραμμά τους για την χώρα και θα καταλάβεις...
Μπορεί να μας αναφέρεις το Ποτάμι. Πολύ ήρεμα δεν κυλάει για επαναστατικό κόμμα; Πολύ στρόγγυλα δεν τα λέει όλα; Να μην στεναχωρήσει τον έναν να μην κακοκαρδίσει τον άλλον. Δεν γίνεται φίλε, Σταύρο. Καλός ήσουν, συμπαθητικός, αλλά όταν ρωτούσες σαν δημοσιογράφος. Τώρα που έγινες πολιτικός πρέπει να απαντάς: συμφωνείς με το αγγελιόσημο; Τι θα κάνεις με τα χρέη του ΜΕGA; Με τα χρέη του Μεγάρου Μουσικής; Θα ανοίξεις τα σύνορα να μπαίνουν όλοι; Όχι είπες. Πες μας και πώς θα τους εμποδίσεις. Γιατί έρχεται στιγμή που θα αποφασίσεις, λέει ο ποιητής, με ποιους θα πας και ποιους θ’ αφήσεις. Και με τον Δήμου και με τον Αμβρόσιο δεν γίνεται.
Μας αρέσουν οι ξεκάθαρες κουβέντες. Θα κάνω αυτό - δεν θα κάνω αυτό. Δεν μπορείς να τους έχεις όλους ευχαριστημένους. Κι αυτή την καθαρότητα τη βρήκαμε στη “Δημιουργία, ξανά!”. Χαιρετίσαμε τη σύμπραξη της “Δημιουργίας, ξανά!” και της “Δράσης” με την ονομασία “Γέφυρες”. Γέφυρες που ενώνουν ανθρώπους ιδέες και έθνη. Ελπίζουμε να ακολουθήσουν κι άλλοι. Είμαστε νέοι στην πολιτική αλλά παλιοί στο πείσμα.
Λοιπόν;
Λοιπόν τα πράγματα είναι απλά. Το πολίτευμα μας είναι Προεδρευόμενη Αντιπροσωπευτική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Πριν λοιπόν αρχίζεις να διαμαρτύρεσαι για τους 3 από τους 4 όρους (Προεδρευόμενη, Κοινοβουλευτική και Δημοκρατία), κάτσε σκέψου τι έκανες εσύ όλα αυτά τα χρόνια για τον όρο "Αντιπροσωπευτική". Ψήφιζες αυτούς που σε αντιπροσώπευαν, δηλ. αυτούς που θα έκαναν αυτά που θα έκανες και εσύ στην θέση τους; Ή ψήφιζες όποιους υπόσχονταν ότι θα σε βόλευαν κι ας μην ήταν σωστό για την χώρα μας και τους ανθρώπους της; Ψήφιζες όποιους μάθαινες από τα ΜΜΕ, δημοσιογράφους, ηθοποιούς και τραγουδιστές επειδή απλά τους ήξερες γιατί έγραψαν ένα κείμενο που σου άρεσε, έπαιξαν έναν ρόλο που σε μάγεψε και τραγούδησαν ένα τραγούδι που χόρεψες; Ή ψήφιζες μετά από προσεκτική έρευνα και αφού κατανάλωνες αρκετό χρόνο ψάχνοντας τους υποψηφίους που σε εκφράζουν; Ακόμα κι αν ψηφίζεις τώρα πρώτη φορά, σκέψου αυτά τα ερωτήματα για την απόφαση σου. Πρόσεξε πως θα ψηφίσεις. Η σωστή αντιπροσώπευση είναι ο θεμέλιος λίθος των άλλων όρων του πολιτεύματος μας. Και σε αυτό την μόνη αποκλειστική ευθύνη την έχεις εσύ και κανείς άλλος.
Αυτά είχαμε να σου γράψουμε. Δεν θα σου ζητήσουμε να ψηφίσεις αυτό που πιστεύουμε εμείς. Σου ζητούμε όμως να σκεφτείς και να το ψάξεις. Και να το συζητήσουμε αν θες. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι κι εσύ, όπως κι εμείς, θες να αλλάξει αυτή η εικόνα που βλέπουμε γύρω μας. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι κι εσύ θες να κάνεις τα όνειρα σου πραγματικότητα όπως κι εμείς και να μην μάς εμποδίζουν τα συμφέροντα του κομματικού ευνοημένου. Εμείς ξέρουμε τι θα ψηφίσουμε το βράδυ των Ευρωεκλογών. Τις “Γέφυρες”. Και ξέρουμε ότι θα κοιμηθούμε με την συνείδηση μας ήσυχη όποιο και να είναι το αποτέλεσμα. Ελπίζουμε κι εσύ, ό,τι κι αν αποφασίσεις, να κοιμηθείς το ίδιο. Στο ευχόμαστε.
Αν έφτασες μέχρι εδώ σε ευχαριστούμε για τον χρόνο σου. Αν θες να τα πούμε περισσότερο φτιάξαμε πριν λίγο καιρό ένα group στο Facebook, το οποίο αντικατοπτρίζει πλέον και τις “Γέφυρες”: Φιλικά,
15°
