Ο Θοδωρής Πανάγος σχολιάζει τη συνέντευξη του Γιάννη Αντετοκούνμπο και τις αντιδράσεις που προκάλεσε.
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο γεννήθηκε στην Αθήνα, στα Σεπόλια, από Νιγηριανούς γονείς, και μεγάλωσε εντελώς φτωχά μαζί με τα αδέρφια του, όπου και μέσα από την ήδη εδραιωμένη τρομερή παράδοση της χώρας στο μπάσκετ σε κάθε επίπεδο ασχολήθηκε με το άθλημα που θα τον έκανε διάσημο σε όλον τον κόσμο μόλις στα 25 του.
Στα 18 του, έγινε ντραφτ στο NBA ως παίκτης με πολύ μεγάλες προοπτικές, αλλά και ως ένα αίνιγμα από μια μικρή χώρα που είχε ελάχιστους πρεσβευτές στο ΝΒΑ μέχρι τότε. Σταδιακά, προπονήθηκε περισσότερο από κάθε άλλον παίχτη και εξέλιξε το παιχνίδι του τρομερά.
Πέρυσι αναγορεύτηκε MVP του ΝΒΑ, μόλις στα 24 του, ο πέμπτος νεαρότερος από τους περίπου 30 ανθρώπους στην ιστορία του πρωταθλήματος που είχε αυτή τη μεγάλη τιμή, που σε ατομικό επίπεδο είναι η μεγαλύτερη τιμή που μπορεί να έχει ένας παίκτης.
Σε όλα τα του τα βήματα, από την ήπια φήμη, και τις μέτριες αγωνιστικές αποδόσεις μέχρι την τεράστια μεταμόρφωσή του σε έναν από τους 5 καλύτερους καλαθοσφαιριστές στον κόσμο, και την πραγματικά ισοπεδωτική δημοσιότητα σε επίπεδα Σούπερσταρ, δεν σταματά να τονίζεται η ελληνική του καταγωγή, η σχέση του με την Ελλάδα, οι στέρεοι δεσμοί του ίδιου και της οικογένειάς του με τη χώρα και τους ανθρώπους της, παρά τη νιγηριανή του καταγωγή.
Είναι, κατά τη γνώμη μας, ο καλύτερος πρεσβευτής που είχε η χώρα τα τελευταία 25 χρόνια σε κάθε επίπεδο, και είναι σίγουρα ο πιο διάσημος Έλληνας του αιώνα μας, ενώ όλα δείχνουν ότι η φήμη του, και η εικόνα του ως ένα εντελώς υγιές παράδειγμα για ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, θα ενισχύεται συνεχώς.
Μέρος της πραγματικά απίστευτα θετικής του εικόνας στην Αμερική και σε όλο τον κόσμο είναι σίγουρα η καταγωγή του από ένα φτωχό προάστιο μιας μικρής χώρας, και η άνοδός του μέσω της σκληρής εργασίας στο τρομερό του σημερινό επίπεδο, που διαμορφώνουν μια ιστορία θριάμβου της θέλησης, και δίνει το παράδειγμα ότι ένας νεαρός με το κατάλληλο υπόβαθρο μπορεί στην Αμερική να πετύχει οτιδήποτε, όσο προσπαθεί, εργάζεται, και μοχθεί.
Και, όπως είναι φυσικό, δέχεται πάρα πολύ συχνά ερωτήσεις από ελληνικά και διεθνή μέσα ενημέρωσης για τον τρόπο που μεγάλωσε στα Σεπόλια, για τη φτώχεια της οικογένειάς του, για τις αντίξοες συνθήκες της ζωής του, για το περιβάλλον που μεγάλωσε, τις σχέσεις τους με τους ανθρώπους, τις δυσκολίες που αντιμετώπισε.
Ο Γιάννης στη συνέντευξή του απαντά με ειλικρίνεια και ευθύτητα, παρουσιάζοντας ταυτόχρονα την εντελώς ανασφαλή κατάσταση του να είναι κάποιος παράτυπος μετανάστης σε μια χώρα που είναι η μόνη που έχει γνωρίσει, αλλά μαζί, το πόσο βοηθήθηκε από τους ανθρώπους σε αυτή τη χώρα, πόση ζεστασιά και φιλικότητα βρήκε
Σε κάθε επίπεδο, και διαχρονικά, απαντά με ειλικρίνεια και ευθύτητα, παρουσιάζοντας ταυτόχρονα την εντελώς ανασφαλή κατάσταση του να είναι κάποιος παράτυπος μετανάστης σε μια χώρα που είναι η μόνη που έχει γνωρίσει, αλλά μαζί, το πόσο βοηθήθηκε από τους ανθρώπους σε αυτή τη χώρα, και στην αθλητική του πρόοδο, και στην υπόλοιπη ζωή της οικογένειάς του, και πόση ζεστασιά και φιλικότητα βρήκε συνολικά η οικογένεια στον τόπο που επέλεξε να ζήσει.
Σε πολλές περιπτώσεις συνεντεύξεων μέχρι πρόσφατα ακόμα και σε επίμονες ερωτήσεις-παγίδες απέφυγε να μιλήσει άσχημα για τη χώρα που, όπως έχει πει, «είναι η μόνη χώρα που έχει γνωρίσει, η χώρα του», και σε αναρίθμητες περιπτώσεις έχει μιλήσει με αγάπη για τη χώρα του σε όλα τα επίπεδα.
Σε πρόσφατη συνέντευξή του σε αφιέρωμα της ιστοσελίδας αθλητικού ενδιαφέροντος Bleacher Report σε σχετικές ερωτήσεις για τον ρατσισμό στην Ελλάδα, που αφορούσε για μια ακόμη φορά τον τρόπο που μεγάλωσε, απάντησε αρκετά φειδωλά, και με πολύ προσεγμένες και λεπτές διατυπώσεις, ότι αρκετές φορές και σε διάφορα μέρη της Αθήνας ένιωθε να βιώνει ρατσισμό, και τόνισε ότι η ανασφάλεια ενός παράτυπου μετανάστη που απειλείται ανά πάσα στιγμή να απελαθεί ήταν έντονη, ενώ ταυτόχρονα ήταν σχετικά περίεργο να μεγαλώνεις ως μαύρος σε μια χώρα λευκών. Συμπλήρωσε ότι είδε μαύρους ανθρώπους να έχουν πλήρη οικονομική και κοινωνική ζωή πρώτη φορά στην Αμερική και εξεπλάγη.
Τα λεγόμενά του πέρα από προσεγμένα, και ήπια, ήταν αληθή, σε κάθε περίπτωση. Και για μια ακόμη φορά ήταν ειλικρινή και συγκροτημένα, και σε καμία περίπτωση δεν ήταν ακραία ή άστοχα. Σε τίποτα από το κείμενό του δεν διακρινόταν η πρόθεση να μιλήσει άσχημα ή να εκτοξεύσει κατηγορίες εναντίον της πατρίδας του, αλλά σίγουρα στην εν λόγω συνέντευξη είπε πράγματα τα οποία δεν είχε ξαναπεί.
Τι θα μπορούσε να έχει συντελέσει σε αυτή τη στροφή σχετικά με την εξιστόρηση των χρόνων του στην Ελλάδα πριν το ΝΒΑ;
Επηρεάστηκε από την εντελώς έντονη κατάσταση με τον ρατσισμό στις ΗΠΑ σήμερα και αναθεώρησε τη στάση του με τις δηλώσεις του στο θέμα του ρατσισμού γενικότερα; Αρκετά πιθανόν.
Αποφάσισε ως δημόσιο πρόσωπο να μεγαλώσει το εύρος των θεμάτων που μπορεί να θίγει, ώστε να προωθεί και να εκφράζει τις απόψεις του για την κοινωνία σε ευαίσθητα θέματα που ξεφεύγουν από τον αθλητισμό; Σχεδόν σίγουρα.
Είχε ως σκοπό να υποβιβάσει με κάποιον τρόπο την εικόνα της Ελλάδας, και της κοινωνίας της διεθνώς, ή να προσβάλει τη χώρα του; Δεν φαίνεται να ισχύει κάτι τέτοιο.
Το σίγουρο είναι ότι οι αντιδράσεις για τη συνέντευξη του Γιάννη Αντετοκούνμπο ήταν πολλές, και ακραίες. Αλλά το σίγουρο επίσης είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι που αντέδρασαν ακραία ήταν ήδη στα όρια να μην εκτιμούν το γεγονός ότι ένας μαύρος Έλληνας μπορεί είναι Έλληνας. Και το σίγουρο είναι ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων με τις ακραίες αντιδράσεις αντιδρούν παρόμοια σχεδόν πάντα, όποτε προκύπτουν παρόμοια θέματα.
Για του υπόλοιπους ο Γιάννης Αντετοκούνμπο θα παραμένει αγαπημένο σύμβολο μιας ελληνικότητας πολύ πιο βαθιάς από όσο θα μπορούσε να φανεί εύκολα αρχικά. Και θα παραμένει ένα παράδειγμα ενός ευφυούς, ισχυρού νεαρού ανθρώπου που μοιάζει σχεδόν ξένος, που μελέτησε όλα τα στραβά της ελληνικής κοινωνίας που ήταν η μόνη δικιά του κοινωνία, και τα απέφυγε για τον εαυτό του όλα μαζί, καταλήγοντας να γίνει πιο δικός μας, και πιο Έλληνας, από οποιονδήποτε σύγχρονο συμπατριώτη μας. Ο πιο λαμπρός Έλληνας της εποχής μας.
