«Υπάρχουν δύο τρόποι αλλαγής διαθέσεων στην ελληνική κοινωνία υπέρ της Δύσης και της Ευρώπης: Ο ένας είναι να μάθουμε στα παιδιά μας περισσότερη αντικειμενική ιστορία στα σχολεία»
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι Ρώσοι κερδίζουν από τις αποφάσεις «Οθωμανών» εναντίον «βυζαντινής εξουσίας».
«Οι Ρώσοι τουρίστες θα κερδίσουν γιατί θα έχει πλέον δωρεάν είσοδο», σχολίασε ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πεσκόφ, για τη μετατροπή της Αγιάς Σοφιάς σε τζαμί. Παράλληλα, εξέφρασε την άποψη ότι οι σχέσεις Ρωσίας - Τουρκίας δεν θα διαταραχθούν λόγω της συγκεκριμένης απόφασης.
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι Ρώσοι κερδίζουν από τις αποφάσεις «Οθωμανών» εναντίον «βυζαντινής εξουσίας». Αυτό συνέβαινε πάντα, στην μακραίωνη αγωνιώδη τους προσπάθεια να βγουν στη Μεσόγειο.
Το 1453, η «Τρίτη Ρώμη» σφύριζε αδιάφορα, αφού η άλωση εξυπηρετούσε τα στρατηγικά της σχέδια. Εμείς όμως (βυζαντινοί κληρονόμοι, Ρωμιοί, Έλληνες, Μωραίτες κλπ) εξακολουθούσαμε να είμαστε χρήσιμοι και ως λαγοί στο ρωσικό κυνήγι για κυριαρχία. Και κάπως έτσι άρχισαν να γράφονται προφητείες για «ξανθά γένη», από εντεταλμένους «ομόθρησκους», που έπλεκαν το παραμύθι των προστατών.
Ακολούθησε το φιάσκο των Ορλωφικών (1770), οι ανταγωνισμοί με την Αγγλία για το ελληνικό ζήτημα και οι αποστάσεις του Τσάρου όταν το έθνος πολεμούσε για την ανεξαρτησία του. Στο Ναβαρίνο οι Ρώσοι συμμετείχαν υπέρ μας αλλά ο ναύαρχος Κόδριγκτον ήταν εκείνος που πήρε την μεγάλη απόφαση. Το 1917, οι Μπολσεβίκοι, που τερματίζουν το Τσαρικό καθεστώς, ακολουθούν την πολιτική των Τσάρων έναντι της Ελλάδας. Εξοπλίζοντας τον Kεμάλ εναντίον των Ελλήνων!
Μετά τον ΒΠΠ και ενώ είχε συμφωνήσει με τον Τσώρτσιλ την τύχη της Ελλάδας, ο Στάλιν έπαιξε τον πιο βρώμικο ρόλο στη μεταπολεμική μας ιστορία, πυροδοτώντας τον Εμφύλιο και ταυτόχρονα, διώκοντας τους Έλληνες του Πόντου.
Κι όμως, προ διετίας, σε έρευνα του Ερευνητικού Κέντρου Pew, οι παγκόσμιες προτιμήσεις στο πρόσωπο του προέδρου Πούτιν ήταν απογοητευτικές. Όχι όμως για όλους. Οι Έλληνες εμπιστεύονταν με ποσοστό 50%, τον Putin καταλαμβάνοντας την τέταρτη θέση μετά το Βιετνάμ (79%), τις Φιλιππίνες (54%) και την Τανζανία (51%)!
Η Ελλάδα είναι μία χώρα που σε λίγο θα συμπληρώσει τέσσερις δεκαετίες στους κόλπους του σκληρού πυρήνα της Ευρώπης. Από το 1980 μέχρι σήμερα, απόλαυσε τον πακτωλό κονδυλίων από τα ταμεία της ΕΕ και είχε όλες τις ευκαιρίες να δημιουργήσει ένα ισχρυρό- οικονομικά και πολιτικά- κράτος στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Η Ελλάδα είναι μία δυτική χώρα, όπου το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων της συγκαταλεγόταν πριν από την οικονομική κρίση μέσα στις 27 πλουσιότερα κράτη του κόσμου.
Παρόλα αυτά, οι Έλληνες σε ποσοστό μεγαλύτερο του 50%, αμφισβητούσαν τις προθέσεις των Ευρωπαίων εταίρων και «εμπιστεύονταν» για κάποιον «μεταφυσικό» λόγο, τον Πούτιν ως εγγυητή των συμφερόντων τους!
Πέρα όμως, από τις ψυχολογικές εξαρτήσεις μας, υπάρχει κάτι πιο βαθύ και επικίνδυνο: Η επιρροή της θρησκείας και ο ρόλος της Εκκλησίας. Αυτό δηλαδή που μας καθιστά, ιδεολογικά, «ανατολικό» και όχι δυτικό κράτος, όσον αφορά την πολιτιστική λειτουργία μας. Γιατί μπορεί να περνούν οι δεκαετίες αλλά ούτε το εκπαιδευτικό ούτε το πολιτικό μας σύστημα μπορεί να απεξαρτηθεί από τον μεσσιανισμό και τον πελατειασμό της «ορθόδοξης επαγγελίας».
Οι δυτικοί σύμμαχοι δεν μας κάνουν πάντα τα χατίρια αλλά είναι οι κοινοί μας εταίροι στον ζωτικό οικονομικό, πολιτικό και στρατηγικό μας χώρο. Με αυτούς πορευόμαστε και με αυτούς θα συνεννοούμαστε πάντα για τις ζωές μας. Και στα κοινά μας συμφέροντα δεν χωράνε «ομόθρησκα» και «συμπαθητικά» σύνδρομα. Χωράει μόνο ψυχρή λογική ισορροπιών και διεκδικήσεων.
Υπάρχουν εν τέλει, δύο τρόποι αλλαγής διαθέσεων στην ελληνική κοινωνία υπέρ της Δύσης και της Ευρώπης: Ο ένας είναι να μάθουμε στα παιδιά μας περισσότερη αντικειμενική ιστορία στα σχολεία. Και ο άλλος να συνειδητοποιήσει ολόκληρο το πολιτικό σύστημα ότι το εθνικό μας μέλλον ήταν, είναι και θα είναι πάντα η Ευρώπη.
