Η αληθινή ιστορία ενός πολιτικού που έβριζε πολύ...
Η ταινία περιγράφει τη ζωή και το έργο ενός αντισυμβατικού πολιτικού κωμικού, με έντονο θυμικό, που προσπαθούσε εξω από προσωπικά πολιτικά παιχνίδια και υποκρισία να επιβιώσει ανάμεσα σε «πολιτικούς αλήτες», «πουστόγερους» και «υψωμένα δάχτυλα». Με μόνο όπλο τη ρητορική του και τα μπινελίκια του – ειδικά όταν κάποιοι δεν έκαναν αυτό που ήθελε. Δηλαδή το σωστό.
Άσχετο, αλλά σε περίπτωση που τελικά δεχθεί ο Βαγγέλης Μαρινάκης την πρόταση του Σεραφείμ Πειραιώς και κατέβει υποψήφιος δήμαρχος στον Δήμο Πειραιά, δεν θα πρέπει για λόγους τακτ να αλλάξει την πολιτική του στις μεταγραφές αλλόθρησκων ποδοσφαιριστών;
● Ή να καταργήσει τις βωμολοχίες στα συνθήματα της Θύρας 7;
Sorry, αλλά όταν είσαι αξιωματική αντιπολίτευση κι έχεις μπροστά σου ένα πολυνομοσχέδιο με τόσες αμφιλεγόμενες διατάξεις και σκοτεινές ρυθμίσεις που είναι κατά κοινή ομολογία «έτοιμο γκολ» για κάποιον που θέλει να το ξεφτιλίσει...
●...κι εσύ αντί να εκμεταλλευτείς την ευκαιρία και να το κάνεις φύλλο και φτερό από το βήμα της Βουλής, ώστε να δείξεις σε όλους με ποιο τρόπο η κυβέρνηση «παραδίδει τη χώρα στους τραπεζίτες»...
●...προτιμάς να κάνεις μια ηλίθια και καταδικασμένη εκ των προτέρων πρόταση μομφής, να αποχωρήσεις με ένα θεατρινίστικο «ταρατατζούμ» καταγγέλλοντας «κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα», λες και είσαι ο Πάνος Καμμένος...
●...και να σηκώνεις αμήχανα τις γροθιές σου στο προαύλιο, λες και παίζεις σε ταινία με τίτλο «Ο Τσε που δεν έγινα». Επειδή προφανώς είναι πιο εύκολο και πιθανότατα πιο πιασάρικο στο κομμάτι εκείνο των οπαδών που ούτως ή άλλως είναι με το μέρος σου...
●...ε, τότε κάνεις κάτι πολύ χειρότερο από το να χάνεις μια ευκαιρία: Συμπεριφέρεσαι σαν πρόεδρος ομάδας ποδοσφαίρου που ενδιαφέρεται περισσότερο να φανατίσει τους οργανωμένους πριν το ντέρμπι μιλώντας για τη μεροληψία του διαιτητή, παρά να κερδίσει. Δηλαδή συμπεριφέρεσαι ως ό,τι πιο παλαιοκομματικό και διεφθαρμένο υπάρχει.
● Και επιπλέον, δίνεις στους Σαμαρομπαλτάκους την ευκαιρία να χρησιμοποιήσουν για άλλη μια φορά, το μοναδικό τους επιχείρημα: Ότι αυτοί είναι προτιμότεροι, γιατί η άλλη λύση είσαι εσύ.
Πάντως η μόνη διαφορά της Πρωταπριλιάς με τις υπόλοιπες ημέρες του χρόνου είναι ότι οι αναγνώστες των τερατολογιών στα site και τα blogs είναι επιτέλους λίγο πιο καχύποπτοι.
Δηλαδή, αντικειμενικά τώρα, η Μαρία Σπυράκη ως υποψήφια ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας θα λέει κάτι διαφορετικό από όσα έλεγε ως ρεπόρτερ της Νέας Δημοκρατίας;
Κι όμως, η διαφορά βρίσκεται στις λεπτομέρειες: Ο Τούρκος φανατικός όταν τον ενοχλεί κάτι στο youtube κλείνει όλο το youtube.
● Ενώ αντίθετα, ο Έλληνας φανατικός κλείνει μόνο τους λογαριασμούς που τον ενοχλούν επειδή διαφωνεί.
● Προφανώς, διότι χωρίς youtube δεν μπορεί να ενημερώνει το ποίμνιο για τις τελευταίες προφητείες σχετικά με τον Πούτιν, τα τελευταία «ξυπνήστε ρε» και την πιο πρόσφατη συγκομιδή από «δείτε-το-πριν-το-κατεβάσουν» video.
Εντάξει, ωραία η νέα γυμνή φωτογράφιση της Μάιλι Σάιρους με το άλογο, αλλά πώς να τη γνωρίσεις όταν ποζάρει με τη γλώσσα μέσα στο στόμα;
Απάνθρωπη θέση εργασίας της εβδομάδας
Υπάλληλος ταξινόμησης του γάλακτος σε Super Market, σύμφωνα με τη νέα κατηγοριοποίηση
Αφού είναι πλέον δεδομενο ότι οι ταξιτζήδες δεν έχουν κανένα πρόβλημα να ακυρώσουν οποιαδήποτε ρύθμιση που τους αφορά δεν εγκρίνουν, γιατί δεν αναλαμβάνουν εργολαβικά, έναντι ορισμένου αντιτίμου, να «καθαρίζουν» και για άλλους επαγγελματικούς κλάδους;
Θα έπρεπε να υπάρχει μια λέξη για...
«Ωροστέρηση»: Ο επιπλέον (χαμένος) χρόνος που καταλαλώνεις κάθε φορά που αλλάζει η ώρα για να διαπιστώσεις ποια από τα ρολόγια σου αλλάζουν αυτόματα και ποια πρέπει να διορθώσεις χειροκίνητα.
Η Μετάφραση της εβδομάδας
Γιάννης Ιωαννίδης
«Ελπίζω και εύχομαι ο Παναγιώτης να κατέβει στις ευρωεκλογές με τη Νέα Δημοκρατία».
Μετάφραση
Υποστηρίζω ότι οι υποψήφιοι που φέρνουν ψήφους είναι υπεράνω των νόμων, για να κερδίσω τη στήριξη των οπαδών του Ψωμιάδη, και δεν ντρέπομαι γι’ αυτό γιατί οι νόμοι είναι για τους losers κι εγώ είμαι winner!
