Ο Δημήτρης Φύσσας γράφει για την πανδημία του κορωνοϊού, τη στάση της Εκκλησίας της Ελλάδος και τη διαφοροποίηση των πιστών από τις δογματικές αντιλήψεις.
Είναι η πρώτη φορά που η πλειονότητα του πληθυσμού φαίνεται πως αμφισβητεί -δειλά δειλά, στην πράξη και δίχως να το συνειδητοποιεί πλήρως- τη μεσαιωνική παντοδυναμία των παπάδων στο Ελλαδιστάν. Οι τελευταίοι έχουν φρυάξει, γιατί πλησιάζει Πάσχα, πλησιάζει η μεγάλη απάτη με το «άγιο» φως, πλησιάζουνε τα πολλά λεφτά των πιστών, τάματα κλπ- και ξαφνικά, οι μεγάλες προοπτικές μειώνονται.
Γιατί τώρα ο κόσμος, φοβισμένος για τη ζωή του, αραιώνει από τις εκκλησίες. Η ζωή είναι πολυτιμότερη από τις παραδόσεις. Οι πιστοί ξυπνάνε. Πολλοί αρνούνται να κοινωνήσουν, δε ρισκάρουν. Άλλοι το σκέφτονται. Τον Απρίλη, με το «Δεύτε λάβετε φως», ακόμα κι αν δεν υπάρξει επίσημη απαγόρευση, πόσοι θα πάνε να συνωστιστούνε; «Αργά και βασανιστικά», αλλά και οδυνηρά (για πανδημία μιλάμε), η επιστήμη κερδίζει λίγο έδαφος.
Η εκκλησία είχε αμφισβητηθεί σε πολιτικό επίπεδο και παλιότερα. Σημίτης, Γιαννάκου, Φίλης: έχασαν όμως τις εκλογές ή τη θέση τους ή την πολιτική τομή που επιχειρούσαν. Μα τώρα είναι αλλιώς: ένα μέρος της κοινωνίας ξυπνάει. Η αμφισβήτηση είναι κοινωνική και ενστικτώδης, δεν έχει θεωρητική βάση. Και βέβαια δε νομίζω να χάσει ο Μητσοτάκης, που είπε ό,τι είπε, γιατί κανείς δεν τολμάει να πει ότι οι ανθρώπινες ζωές μετράνε λιγότερο από τους εκκλησιασμούς, τις μεταλήψεις, τα «άγια» φώτα κι όλα τα σχετικά. Οι ζωές προηγούνται, ακόμα και για τους δογματικούς χριστιανούς.
Φυσικά, όταν η πανδημία περάσει, οι περισσότεροι πιστοί θα ξανακοιμηθούνε, θα γυρίσουνε στο «μαντρί». Δυο χιλιάδες χρόνια χριστιανισμού είναι μακρά ιστορία. Κάποιοι όμως θα προβληματιστούν βαθύτερα, κάποιοι θα απομακρυνθούν σταδιακά από την εκκλησία. Λίγοι φυσικά, έστω κι αν για τους αδηφάγους ρασοφόρους κι αυτό πολύ είναι.
Μακάρι βέβαια αυτή η όποια κοινωνική διαφοροποίηση, αυτή η εμβρυική αμφισβήτηση, να γινότανε δίχως τον κορωνοϊό και τις επιπτώσεις του. Αλλά δυστυχώς, την Ελλάδα ζούμε.
19°
