1. Οφείλει να συγκρίνεται συνεχώς με τις καλύτερες εκδοχές δημάρχων που υπήρξαν στη χώρα και συγκεκριμένα τον Σταύρο Μπένο και τον Αντώνη Τριτση, για την αποτλεσματικότητα και τη γνώση, στο παρελθόν, και τους Καμίνη, Μπουτάρη στη μεταμοντέρνα απλότητα της υφολογίας στο σήμερα.
2. Δεν θα καταστεί ποτέ βλαχοδήμαρχος, αν δεν υποκύψει στις εύκολες σειρήνες του λαϊκισμού και της πελατειακότητας. Χρειάζεται πάντα και μία ιδιαίτερη προσοχή στο ενδυματολογικό. Ποιο ανάλαφρο dress code, πιο μαλακά υφάσματα, πιο γήινα παπούτσια...
3. Ο δήμαρχος δεν είναι υπουργός Οικονομικών. Το κλειδί επιτυχίας είναι η βαθιά κατανόηση των παραμελημένων εννοιών του δημόσιου χώρου και της δημόσιας σφαίρας και όχι η πρόταξη ψευδών διλημμάτων της κεντρικής πολιτικής σκηνής.
4. Δεν μπορεί να πετάει την μπάλα στην κερκίδα, με δήθεν αγωνιστική διεκδικησιμότητα σε ανέφικτους στόχους. Αντίθετα οφείλει να είναι αφοσιωμένος στην μικροκλίμακα της καθημερινότητας.
5. Δεν είναι τοπικός συνδικαλιστής, αλλά αναπόσπαστο μέρος της κεντρικής κρατικής μηχανής.
6. Δεν υπεκφεύγει με το δήθεν οραματικό μεγάλο έργο, αλλά δίνει έμφαση στον πολιτισμό της καθημερινότητας, τα πεζοδρόμια, τα σκουπίδια, η ανακύκλωση, η συλλογική αρμονική συνύπαρξη στον δημόσιο χώρο είναι οι αναπόδραστες έγνοιες του.
7. Όλοι οι Δήμοι απαιτούν αξιολόγηση και επαναπροσδιορισμό των αρμοδιοτήτων του προσωπικού. Τα στοιχήματα αλλάζουν μέσα στο χρόνο. Το οργανογράμματα των υπηρεσιών πρέπει να είναι ευέλικτα. Η ταχύτητα και προσαρμοστικότητα είναι τα πιο χρήσιμα εργαλεία της εποχής.
8. Ο δήμαρχος δεν είναι ο καλοθελητής των χιλιάδων ατομικών και ιδιωτικών συμφερόντων, αλλά ο πολτικός συνθέτης του συλλογικού συμφέροντος.
9. Είναι πάντα προσηνής, φιλικός σε επαφή με την τοπική κοινωνία, αλλά δεν έχει την πόρτα ανοιχτή όλο το 24ωρο, γιατί τότε θα είναι αντιπαραγωγικός
10. Τα τέσσερα μεγαλύτερα θέματα που καλείται να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά συνοψίζονται στο τετράπτυχο: πόλη ζωντανή, βιώσιμη, ασφαλής και υγιής.
23°
