Η απόφαση της κυβέρνησης για την εκλογή των ευρωβουλευτών με σταυρό, πρόταση που είχε κάνει στις προηγούμενες ευρωεκλογές και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Παπαδημούλης, δημιουργεί νέα πολιτικά δεδομένα και κάποιες εύλογες ανησυχίες. Αν δεν πηγαίναμε σε σταυρό θα έπρεπε να είχαμε σε κάθε κόμμα μια ανοιχτή δημοκρατική διαδικασία. Το ίδιο ισχύει και για την πρόταση καθιέρωσης μονοεδρικών περιφερειών.
Αυτό όμως προϋποθέτει την ανοιχτή και δημοκρατικη λειτουργία των κομμάτων. Μέχρι αυτό να εξασφαλιστεί, ο σταυρός, παρότι μπορεί να μην θεωρείται ιδανικό σύστημα, είναι σίγουρα καλύτερος από τις επιλογές που μπορεί να κάνουν οι εκάστοτε αργηγοί των κομμάτων.
Κατανοώ επίσης τις ανησυχιες πολλών εκ των «58», αλλά αυτές μπορούν να λυθούν άμεσα με την κάθοδο ως υποψηφίων στις εκλογές με σταυρό των πιο προβεβλημένων στελεχών τους. Πιστεύει κανείς οτι αν είναι υποψήφιοι για παράδειγμα, ο Γιάννης Βούλγαρης ή ο Γιώργος Παγουλάτος θα έχουν πρόβλημα αναγνωρισιμότητας;
Ας το τολμήσουν και δεν θα χάσουν. Αν ο λαός θελει να δει μια μεγαλη κεντροαριστερά τότε δεν θα ψηφίσει μόνο τους κομματικούς υποψήφιους. Θα έχει την δυνατότητα να διαλέξει από ένα πολύ ευρύτερο ψηφοδέλτιο. Ο λαός ξέρει να κρίνει.
Κι εγώ θα είμαι ο πρώτος που θα στηρίξει τέτοιες υποψηφιότητες.
20°
