Μπορεί να άρχισε το ξήλωμα των πινακίδων στους δρόμους, όμως αυτό δεν εμποδίζει πολιτικούς και κόμματα, στις δύσκολες αυτές ώρες, να αναζητούν ταμπέλες για τους μεν και τους... δεν του πολιτικού μας συστήματος. Στον τομέα αυτό εμφανίζεται αξιοσημείωτη δημιουργικότητα, που είναι αντιστρόφως ανάλογη με την παραγωγή πολιτικής και προτάσεων.
Έτσι, αίφνης, ένα στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, ο κ. Παναγιωτακόπουλος, που ζητά έκτακτο συνέδριο λόγω της απόφασης του Γ. Παπανδρέου να προσφύγουμε στο μηχανισμό διάσωσης (;) της οικονομίας μας, θεωρεί ότι ο πρωθυπουργός της χώρας παρασύρθηκε από τους νεοφιλελεύθερους συμβούλους του που οδηγούν το κόμμα και τη χώρα στην άβυσσο. Ωστόσο, δεν λείπουν και οι «τεχνοκράτες» της κυβέρνησης, που θεωρούν ότι οι αποφάσεις του πρωθυπουργού υπονομεύονται από τους «λαϊκιστές» του κόμματος, αυτούς που έζησαν για χρόνια ως ευνοούμενοι στο «βαθύ κράτος» του ΠΑΣΟΚ…
Ο πρόεδρος της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς βρήκε μία πιο εύχρηστη ταμπέλα για τον πρωθυπουργό, αποκαλώντας τον εσχάτως «νεοφιλελεύθερο σοσιαλιστή» για τις επιλογές του και ιδιαίτερα για την εμπλοκή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου –του Δου Νου Του– στα εσωτερικά μας. Η ΝΔ την ίδια στιγμή αυτοπροσδιορίζεται ως κόμμα του λεγόμενου «κοινωνικού φιλελευθερισμού». Κάτι δηλαδή ανάμεσα στην ενθάρρυνση των κανόνων της ελεύθερης αγοράς, αλλά με προστασία των «κεκτημένων» και των φτωχών. Δεν ξέρουμε αν αυτό εφάρμοσε ο Κώστας Καραμανλής, ως πρώην πρωθυπουργός, για πεντέμισι ολόκληρα χρόνια και μας οδήγησε στο να αποκτήσουμε ένα κράτος-τέρας με πάνω από ένα εκατομμύριο δημοσίους υπαλλήλους.
Στη ΝΔ, πάντως, υπάρχει και το «ανάθεμα» για τους σκέτους «νεο-φιλελεύθερους», όπως για παράδειγμα θεωρεί ο Γιάννης Μανώλης ότι είναι η Ντόρα Μπακογιάννη. Η πρώην υπουργός Εξωτερικών θεωρεί ότι οι κυβερνήσεις της ΝΔ «κιότεψαν», όπως λέει, στην εφαρμογή μεταρρυθμίσεων για λιγότερο κράτος και άνοιγμα των αγορών. Τώρα όμως και ο αρχηγός της ΝΔ ζητά συγνώμη από το λαό, γιατί δεν εφάρμοσε μέτρα για λιγότερο κράτος. Είναι και αυτός τώρα «νεοφιλελεύθερος»; Μυστήριο...
Την ίδια ώρα τα κόμματα της Αριστεράς εξακολουθούν να ερίζουν για το πόσο αυθεντικά μπορούν να εκφράσουν τη δυσφορία των πολιτών για τη νέα κατάσταση. Το ΚΚΕ θεωρεί ότι μόνο αυτό μπορεί να δώσει τη μάχη απέναντι στο αντιδραστικό μπλοκ «Ε.Ε. ΔΝΤ ΕΚΤ ΠΑΣΟΚ ΝΔ ΛΑΟΣ ΣΥΡΙΖΑ ΓΣΕΕ ΑΔΕΔΥ» για τον υπέρ πάντων «αντικαπιταλιστικό αγώνα».
Στο μεταξύ, μερικοί βλέπουν το πλήρες αδιέξοδο στο πολιτικό σύστημα να έρχεται χωρίς εναλλακτικές λύσεις. Είναι αυτοί που βλέπουν να «ψήνεται» μια λύση τύπου “Berlusconi” και για την Ελλάδα. Κάποιοι επιχειρηματίες ή τεχνοκράτες, δηλαδή, που θα εμφανιστούν με ένα πολιτικό σχήμα σωτηρίας και θα αναλάβουν να κάνουν ό,τι δεν πέτυχαν ως τώρα τα κόμματα εξουσίας. Είναι αυτοί που προεξοφλούν ότι, για παράδειγμα, ο Βγενόπουλος δεν δίνει τυχαία αυτό τον καιρό συνεντεύξεις, αλλά ετοιμάζεται για έναν τέτοιο ρόλο.
Για το ΛΑΟΣ του Γ. Καρατζαφέρη έχουν ακουστεί τα πάντα. Η Αριστερά τον χαρακτήριζε ως τώρα «δεκανίκι της κυβέρνησης», γιατί είχε στηρίξει τα μέτρα περικοπών σε μισθούς και συντάξεις. Τώρα, όμως, ο Γ. Καρατζαφέρης κάνει στροφή κατά του ΔΝΤ, οπότε τα δεδομένα αλλάζουν.
Τα ράσα, όμως, πλέον δεν κάνουν τον παπά σε ό,τι αφορά στη σωτηρία της ελληνικής οικονομίας. Τα σύνορα και οι ταμπέλες χάνουν τη σημασία τους όταν η κουβέντα φτάνει στο ψητό. Μπορεί, για παράδειγμα, μεγάλη εφημερίδα να κάνει λόγο για «17 προσταγές από τους κηδεμόνες», αλλά ανάμεσα σε αυτές περιλαμβάνονται μέτρα όπως το ενιαίο μισθολόγιο, το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, ποινές για τους φοροφυγάδες, κατάργηση σύνταξης κορασίδων και άλλα «κεκτημένα». Δηλαδή, αυτά που έπρεπε να κάνουμε μόνοι μας… προχτές, τώρα βαφτίστηκαν «προσταγές από τους κηδεμόνες». Και αλήθεια, το ενιαίο μισθολόγιο είναι μέτρο φιλελεύθερο, νεο-φιλελεύθερο, σοσιαλιστικά νεο-φιλελεύθερο ή μήπως αντικαπιταλιστικό; Μήπως τελικά το παιχνίδι με τις ταμπέλες είναι εκτός εποχής και πραγματικότητας;
16°
