Η ιδεολογική εισβολή στην Πολωνία

Το Μάρτιο του 1939, ο Χίτλερ διέταξε τον στρατηγό Walther von Brauchitsch, διοικητή στο αρχηγείο του γερμανικού στρατού, να εφαρμόσει ένα σχέδιο για την εισβολή στην Πολωνία. Ο Χίτλερ τόνισε ότι η επίθεση θα έπρεπε να έχει ως στόχο τον αφανισμό της Πολωνίας έτσι ώστε η τελευταία να μην μπορεί να αποτελέσει πολιτικό παράγοντα στην περιοχή για τις επόμενες δεκαετίες. Ήταν χαρακτηριστικό γνώρισμα του δικτάτορα να τείνει στην υπερβολή, όταν μιλούσε για στρατιωτικές επιχειρήσεις. Ο βαθμός της βίας που ακολούθησε στην εισβολή της Πολωνίας δεν ήταν καθόλου υπερβολή, ο πόλεμος με την Πολωνία ήταν μια πραγματική έκφραση κτηνωδίας. 

Ο επικείμενος πόλεμος, των πέντε εβδομάδων, που ακολούθησε ενάντια στην Πολωνία επιβεβαιώνει ξεκάθαρα τις οδηγίες του Χίτλερ. Ο γερμανικός στρατός και τα SS πρωτοστάτησαν στην εκστρατεία αυτή με μανία πρωτοφανή στα ευρωπαϊκά χρονικά της πολεμικής ιστορίας. Οι σφαγές των πολιτών και των αιχμαλώτων πολέμου από τα γερμανικά στρατεύματα πραγματοποιούνταν μετά από τις επιχειρήσεις στα πεδία των μαχών. Το γερμανικό πυροβολικό βομβάρδιζε χωρίς οίκτο τον άμαχο πληθυσμό, καθώς η γερμανική αεροπορία κατέστρεφε εγκαταστάσεις του Ερυθρού Σταυρού και κτίρια τα οποία ήταν για να παρέχουν τις πρώτες βοήθειες στον άμαχο πληθυσμό.

Οι κύριες διαστάσεις του ιδεολογικού πολέμου είχαν ως στόχο την εξόντωση συγκεκριμένων ομάδων του εγχώριου πληθυσμού που θα θύμιζαν αργότερα τις σφαγές στον επερχόμενο πόλεμο της Ναζιστικής Γερμανίας με τη Σοβιετική Ένωση.

Κατά τη διάρκεια της εισβολής στην Πολωνία, τα SS και η αστυνομία με τη συνεργασία πάντοτε των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων, στόχευαν σε ανθρώπους που το καθεστώς είχε χαρακτηρίσει ως «φυλετικούς-πολιτικούς αντιπάλους». Πολιτικοί ηγέτες, σοσιαλιστές, διανοούμενοι, αριστοκράτες, καθολικός κλήρος και Εβραίοι συλλαμβάνονταν με τον χαρακτηρισμό των «επικίνδυνων στοιχείων».

Σε αυτό το συνδυασμό στρατιωτικών και ιδεολογικών διαστάσεων, η εισβολή στην Πολωνία ήταν ο προάγγελος μιας θεμελιώδους αλλαγής στο δρόμο που θα χάραζε η Γερμανία, αναφορικά με τον πόλεμο στην Ανατολική Ευρώπη. Τόσο οι πολίτες όσο και ο πολωνικός στρατός ήταν εχθροί σε αυτόν τον καινούριο πόλεμο και οι μαζικές δολοφονίες χρησιμοποιήθηκαν στις μάχες ως κομμάτι της ναζιστικής μηχανής. Ο Χίτλερ επέλεξε την ιδεολογική αυτή πορεία για τη γερμανική επίθεση από την Άνοιξη του 1939.

Από τη στιγμή που έδωσε το πράσινο φως για την εισβολή στην Πολωνία, μιλούσε για την επίθεση αυτή με ρατσιστικούς όρους, πολλοί από τους οποίους ήταν συνυφασμένοι με το Πολωνικό Ζήτημα. Ο Χίτλερ ισχυρίστηκε δημόσια ότι η γερμανική διαμάχη με την Πολωνία έχει επικεντρωθεί στην επιστροφή της πόλης Ντάντσιχ στα εδάφη της Γερμανίας προκειμένου να διασφαλιστεί η ασφάλεια της γερμανόφωνης μειονότητας που ζούσε στην Πολωνία. Παρόλο, που σε ιδιωτικές συζητήσεις ο καγκελάριος της Γερμανίας διαβεβαίωνε ότι το Ντάντσιχ δεν ήταν το πρόβλημα στη διαμάχη αυτή.

Ο Φύρερ εξηγούσε πως ο πόλεμος εναντίον των Πολωνών ήταν η διασφάλιση του ζωτικού χώρου για το γερμανικό λαό.

Μεταξύ του 1934 και  του 1939, ο Χίτλερ είχε επιτρέψει την πρακτική μελέτη της κυριαρχίας του στην πολωνική πολιτική. Η ναζιστική Γερμανία και η Πολωνία είχαν υπογράψει σύμφωνο μη επίθεσης το 1934, αλλά η συμφωνία αυτή απείχε αρκετά από το να υπάρξει ειρήνη μεταξύ των δύο κρατών.

Αρχικά το Ράιχ θα σταθεροποιούσε τα ανατολικά του σύνορα και θα επέτρεπε στο ναζιστικό κόμμα να εδραιώσει τους κανόνες του παιχνιδιού στον ευρωπαϊκό χάρτη.

Έτσι οι Πολωνοί είχαν αισθανθεί την απειλή, όταν οι Ναζί ανέβηκαν στην εξουσία. Σε απάντηση σε όλα αυτά ο πολωνός ηγέτης, στρατάρχης Josef Pilsudski, είχε επεξεργαστεί μια γαλλο-πολωνική εισβολή στη Γερμανία για να μπορέσει να αποτρέψει μια ενδεχόμενη γερμανική επεκτατικότητα. 

Ο Klaus Hildebrand σημειώνει σε μια ομιλία του, μεταξύ αξιωματούχων του στρατού, ότι με το σύμφωνο μη επίθεσης μεταξύ Πολωνίας και Γερμανίας θα μπορούσαν οι Ναζί να προχωρήσουν σε μια μελλοντική γερμανό-πολωνική επιθετική δραστηριότητα ενάντια στο μεγάλο ιδεολογικό αντίπαλο τους τη Σοβιετική Ένωση. Ο Χίτλερ είχε στο μυαλό του να πείσει τους Πολωνούς είτε να συμμαχήσουν μαζί του ενάντια στον Μπολσεβικισμό, είτε να εξαπολύσει μια σφοδρή επίθεση ενάντια στους Πολωνούς. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι ο καγκελάριος της Γερμανίας στο πολιτικό μανιφέστο «Ο Αγών μου» είχε γράψει πως η επιβίωση ενός έθνους εξαρτάται από τη φυλετική καθαρότητα του πληθυσμού και το μέγεθος της γεωγραφικής περιοχής που κατέχει. Επίσης είχε την πεποίθηση ότι η ανώτερη γερμανική φυλή είχε το αναφαίρετο δικαίωμα να αποσπάσει εδάφη από τους κατώτερους Σλάβους και Εβραίους που κατοικούσαν στην Πολωνία.