To Post της ημέρας: Αρετή Γεωργίλη

«Γιατί αγαπάω τον Γιάννη.

Κάθε φορά που πάω Αμερική, όταν λέω ότι είμαι από την Ελλάδα, πέφτω επάνω σε ενθουσιασμένα πρόσωπα που μου λένε "Oh Giannis is also from Greece!" (εκτός από τους πολιτικούς που εννοούν αυτόν με το ένα ν,αλλά πάλι εγώ πάλι γι'αυτόν με τα δύο συνεχίζω).

Μαθαίνω λοιπόν ιστορίες για τον Γιάννη που δεν γνωρίζω.

Να μία:

Πριν από λίγα χρόνια, είχε ζητήσει βίζα για τη μητέρα του και τον μικρότερο του αδερφό για να τους έχει μαζί του στην Αμερική. Η αίτησή του απορρίφθηκε δύο φορές. Ως γνωστόν αν την απέρριπταν και τρίτη φορά θα ήταν οριστική η απόρριψη. Τα αμερικανικά, αθλητικά ΜΜΕ ρώτησαν τον Γιάννη τι θα κάνει στην περίπτωση που υπάρξει και τρίτη απόρριψη και εκείνος απάντησε: "Αφού δεν γίνεται αλλιώς, φυσικά θα επιστρέψω στην Ελλάδα με την οικογένεια μου"

Να μία άλλη:

Όταν ήρθε όλη του λοιπόν η οικογένεια στην Αμερική, αποφάσισε ότι πρέπει να μετακομίσει από το μικρό διαμέρισμα που έμενε σε ένα κανονικό σπίτι που να τους χωράει όλους. Εβγαλε λοιπόν τα έπιπλα του στον δρόμο-κάτι που συνηθίζουν οι Αμερικανοί- να τα μοιράσει σε ανθρώπους της γειτονιάς που τα είχαν ανάγκη ή κάποια με μεγαλύτερη αξία να τα πουλήσει σε χαμηλή τιμή. Τον είδαν οι άνθρωποι του Μιλγουόκι να κάνει αυτή τη δουλειά και του είπαν "Μα τι κάνεις εκεί; Είσαι παίχτης μας τώρα και έχεις ένα προφίλ, δεν μπορείς να κάθεσαι στον δρόμο και να το κάνεις αυτό;" Ο Γιάννης τους απάντησε: "Γιατί δεν μπορώ;" και συνέχισε να το κάνει.

Δεν είναι λοιπόν μόνο το ότι είναι παιχταράς, δεν είναι ότι είναι και αισθάνεται Έλληνας, είναι το ότι είναι ένα χρυσό παιδί, ένας υπέροχος και ισορροπημένος άνθρωπος, που θα ήθελα να είναι παράδειγμα για τα ανίψια και τα βαφτιστήρια μου, θα ήθελα να είναι δικό μου παράδειγμα ότι όλα μπορούν να γίνουν.

Θα ήθελα να γίνει ένα ορατό σε όλους και όλες μας σύμβολο στον αγώνα απέναντι στη μετριότητα και την κακομοιριά.

Μακάρι να μείνει έτσι. Μπράβο Γιάννη!»