Χριστίνα Πολίτη: Ονειρεύομαι την Αθήνα των παιδικών μας χρόνων

Βράδυ Σαββάτου, περπατάω στο κέντρο της Αθήνας και κατευθύνομαι προς το σπίτι της Χριστίνας Πολίτη. Στον δρόμο η γνωστή εικόνα με τα παράνομα παρκαρισμένα αυτοκίνητα, τα σπασμένα πεζοδρόμια, τα σκουπίδια και την ανασφάλεια στα σκοτεινά σοκάκια. Εδώ και χρόνια η Αθήνα, η διαμαντόπετρα στης γης το δαχτυλίδι, έχει αφεθεί στην τύχη της και η υπομονή των Αθηναίων έχει ξεπεράσει τα όρια. Το μόνο καλό από αυτή την κατάσταση είναι η δυναμική κινητοποίηση άξιων ανθρώπων, που αποφάσισαν να κάνουν κάτι για την πόλη τους. Μια τέτοια περίπτωση είναι η γνωστή δημοσιογράφος Χριστίνα Πολίτη, βέρα Αθηναία, με αστική καταγωγή και αγωγή, μητέρα δύο αγοριών, που έχει ταξιδέψει και έχει ζήσει στις περισσότερες πρωτεύουσες του κόσμου.

Κατεβαίνει υποψήφια δημοτική σύμβουλος, με τον συνδυασμό του Παύλου Γερουλάνου, «Αθήνα Είσαι εσύ». Γι’ αυτό το λόγο έχω έρθει απόψε εδώ. Για να τη ρωτήσω γιατί μαζί με τα εν οίκω αποφάσισε να ασχοληθεί με τα εν δήμω.

Ποια είναι η σχέση σου με την Αθήνα;
Η πόλη μου. Γεννήθηκα εδώ από γονείς Αθηναίους. Όλες μου οι παιδικές αναμνήσεις, σχολείο, έξοδοι, κοπάνες, χτυποκάρδια, βόλτες, τα πάντα όλα. Την αγάπησα πριν καν τη ζήσω από ιστορίες της οικογένειάς μου. Η «παλιά μας γειτονιά» πίσω από τον Ευαγγελισμό. Κάθε μέρα πήγαινα στον Εθνικό Κήπο στις πάπιες. Ο παππούς μου με πήγαινε στο Ζάππειο και προσπαθούσαμε να σπρώξουμε τις τεράστιες μαρμάρινες μπάλες. Το ίδιο έκανα με τα δικά μου παιδιά. Τα μακριά καλοκαίρια στην εξοχή όταν ήμουν μικρή με κούραζαν και ζητούσα από τον πατέρα μου να μου φέρει μία σακούλα με... καυσαέριο. Η Αθήνα είναι... το χωριό μου.

Ποια περιοχή της πόλης γνωρίζεις καλύτερα και γιατί;
Το εμπορικό και ιστορικό κέντρο. Μπορώ να κλείσω τα μάτια μου και να θυμηθώ τα πάντα όλα. Από τη μυρωδιά της λακ έξω από το κομμωτήριο του George στην Κανάρη μέχρι το Ράδιο Σίτι στην Πατησίων. Να σου πω πού έτρωγες τι. Τα στέκια, τις ταμπέλες τα πάντα. Επειδή ζούσα στο Κολωνάκι και ο πατέρας μου δούλευε στου Μποδοσάκη στο Σύνταγμα πηγαίναμε παντού με τα πόδια. Τρελαινόμουν να κάθομαι στο στρογγυλό καναπέ του Μούγερ για παπούτσια και μετά να κατεβαίνω στο Σύνταγμα στον Κύκλο για δίσκους και δίπλα στον Ελευθερουδάκη για βιβλία. Μετά ήρθε το Pop Eleven..Κοτόπουλο μιλανέζα στο Ελληνικό και σοκολάτα τρούφα με τη γιαγιά μου στο Delice... μπορώ να μιλάω ώρες για την Αθήνα.

Ποιο είναι για εσένα το ιδανικό μέρος για να ζεις;
Εδώ που ζω. Η Πλάκα, γιατί είναι γεμάτη χαρούμενους τουρίστες και σου μεταδίδουν την αισιοδοξία τους. Eπίσης είναι από τα λίγα μέρη που μπορείς να περπατήσεις ανάμεσα σε ωραία κτίρια χωρίς να έχεις το άγχος μήπως σε πατήσουν τα αυτοκίνητα.

Τι ήταν αυτό που σε έκανε να ασχοληθείς με τα κοινά; Το σκέφτηκες μόνη σου ή σου προτάθηκε;
Χρόνια αναμεταδίδω αυτό που λέμε «lifestyle». Πάντα ήμουν θετική και αισιόδοξη. Πόσο θετικά όμως μπορώ να δω αυτή την παρακμή; Το τελευταίο καμπανάκι χτύπησε όταν έκανα με πόδια τη διαδρομή από το σπίτι μου μέχρι το θέατρο Πορεία. Λες και περπατούσα σε μία πόλη που είχε περάσει πολιτισμική καταστροφή. Η εγκατάλειψη εξαπλώνεται σαν virus από δρόμο σε δρόμο. Χάρηκα πάρα πολύ όταν μου προτάθηκε να κατέβω δημοτική σύμβουλος και να ξέρεις ήμουν και στο τσακ να αυτοπροταθώ για να μπορέσω να συμβάλω κι εγώ με ότι γνώσεις και ικανότητες που έχω να φτιάξουμε την πόλη μας. Είναι αυτό που λένε τα μεγάλα πνεύματα... Δεν ήθελα να παραμείνω στην γκρίνια ούτε στα «δε βαριέσαι». Στη ζωή μου δεν το βάζω κάτω. Είμαι ικανή να πάω να ξεσκονίσω μόνη μου τον έρμο τον φραγμένο μέσα στο παρκάκι δρομέα – που ποτέ δεν κατάλαβα γιατί έχει αλλάξει τόσες θέσεις.

Γιατί επέλεξες τον συνδυασμό του Παύλου Γερουλάνου;
Γιατί είναι ο απολύτως ιδανικότερος. Η Αθήνα είναι στο dna του, Μπενάκης, Καλλιγάς, Γερουλάνος, τέσσερις γενιές προσφοράς. Αστός με παιδεία και αρχές. Έχει αισθητική, είναι ικανός, δίκαιος, τίμιος, ευγενικός, διαβασμένος και έχει ένα πρόγραμμα που θα πετύχει. Δεν είναι πολιτικός «παπατζής», έχει μία σπάνια ευγένεια και αγνότητα και όσο τον ζω περισσότερο μέσα από τον αγώνα που κάνει τόσο περισσότερο επιβεβαιώνομαι. Ο Παύλος είναι τρομερά εργατικός και άνθρωπος εμπιστοσύνης.

Σε ποιο τομέα πιστεύεις ότι θα δράσει ακαριαία, αν εκλεγεί ο κ. Γερουλάνος;
Καταρχάς θα σταματήσει το χάος και την ασυνεννοησία μεταξύ κράτους και δήμου - και το χάος μέσα στον ίδιο το δήμο. Θα δράσει ακαριαία σε αυτά που μας πονάνε περισσότερο την ασφάλεια και την καθαριότητα. Την αίσθηση της εγκατάλειψης και της ανασφάλειας που ζουν οι γειτονιές. Θεωρεί πως εκεί ξεκινούν όλα τα προβλήματα.

Τι πιστεύεις ότι θέλουν οι δημότες της γενιάς σου από την πόλη που ζουν;
Να νιώθουν πως ζουν σε μία πολιτισμένη πρωτεύουσα της Ευρώπης. Εδώ δεν υπάρχουν πια τα βασικά! Τι παραπάνω έχουν οι Πορτογάλοι σα λαός από μας και έχουν μία Λισαβόνα που λάμπει; Τι παραπάνω κουλτούρα έχουν οι κάτοικοι του Τελ Αβίβ που κάθε χρόνο γίνεται καλύτερο; Είναι δυνατόν η Αθήνα, η πόλη της σοφής θεάς Αθηνάς, να μην είναι μία έξυπνη πόλη;

Τι είναι αυτό που αποκαρδιώνει πιο πολύ τους Αθηναίους από την Αθήνα;
H εγκατάλειψη, η βρώμα, οι άστεγοι, η αναρχία. Πρόσφατα σκότωσαν ένα νέο παιδί στο λόφο του Φιλοπάππου των παιδικών μας χρόνων. Στα Εξάρχεια οι κάτοικοι τρέμουν. Μία βόλτα το βράδυ στις κατάμαυρες οδούς Πανεπιστημίου και Σταδίου μέχρι την Ομόνοια φτάνει. Δείτε το καμένο Αττικόν και τους λευκούς και κίτρινους μπερδεμένους γλόμπους έξω από το Πανεπιστήμιο και πείτε μου πού ζούμε.

Αν είχες την ευκαιρία να αλλάξεις κάτι σ’ αυτή τη πόλη ποια θα ήταν η προτεραιότητά σου;
Η επαναφορά της ασφάλειας με φώτα και δημοτική αστυνομία παντού. Τα πεζοδρόμια, οι διαβάσεις και οι χώροι εκτόνωσης. Είναι τόσα πολλά!

Κατεδάφισέ μου ένα σημείο της Αθήνας τώρα! Τι θα διάλεγες και γιατί;
Δύσκολη ερώτηση γιατί έχω πολλά κτίρια βάλει στο μάτι. Όπως αυτό δίπλα στο Public στο Σύνταγμα, κάτι ινστιτούτα αδυνατίσματος. Άμεσα την Ομόνοια, που είναι ένα τέρας. Αντικατάσταση τσιμεντένιων πλατειών με πανέμορφες πλατείες όπως άλλων μεγαλουπόλεων, με πράσινο, σιντριβάνια, παγκάκια.

Σε ποια πόλη του εξωτερικού έχεις ζηλέψει πράγματα που έχει φτιάξει ο Δήμος εκεί και τι ακριβώς είναι αυτό;
Ζηλεύω τα πάντα στο Λονδίνο. Δεν υπάρχει γειτονιά που να μην έχει ομορφύνει. Ανακαινίζουν, εκμοντερνίζουν τα πάντα. Δεν «πετάνε» τίποτα. Η πρόσφατη συγκλονιστική μετατροπή του κτιρίου που στέγαζε το BBC σε διαμερίσματα, Soho House και ξενοδοχείο είναι ένα τρανταχτό παράδειγμα.

Πού πηγαίνεις, όταν θέλεις να διασκεδάσεις;
Σε εστιατόρια της γειτονιάς μου. Αν έμπαινα σε μηχανή του χρόνου θα πήγαινα σε εκατό μέρη. Αλλά σήμερα το μοναδικό στέκι στην Αθήνα που κρατάει γερά από τότε είναι η Ράτκα και το Athénée.

Ποιο σημείο της πόλης (και γιατί) θα έδειχνες σ’ έναν ξένο φιλοξενούμενό σου (εκτός από τα προφανή, Ακρόπολη, Πλάκα, Μουσεία);
Πάρα πολύ δύσκολη ερώτηση. Γιατί όπου και να τους πάω αρχίζω τα εδώ παλιά ήταν αυτό και εκεί παλιά ήταν το άλλο. Θα επέλεγα τη σωστή ώρα για μία βόλτα στου Ψυρρή ή στο Κουκάκι και μετά θα το γύρισα σε eating tour για φαγητό σε στέκια στη Μητροπόλεως σαν το Ηeteroclito, το Mono, το Μπαρμπουνάκι ή το Ergon και φυσικά ταράτσες με θέα, όπως της Μίνας στη οδό Γαριβάλδη. Την Ακρόπολη, δηλαδή, δεν την αποφεύγεις.. Σταθερές αξίες το Athénée - πρώην Ζόναρς που και εκεί θα έλεγα την ιστορία, τι ήταν παλιά κ.λπ. κ.λπ. ή στην Αργυρώ στη Φωκυλίδου. Επίσης λατρεύω τον Φωκιανό με τα γήπεδα και το καφέ του.

Τι εκτιμάς στην Αθήνα που δεν το βρίσκεις πουθενά αλλού;
Εκτιμώ την ιστορία της, το ότι κάθεται κάτω από τη σκιά της αριστουργηματικής Ακρόπολης, πάντα μέσα στο ωραιότερο λεκανοπέδιο του κόσμου σε απόσταση αναπνοής από τη θάλασσα. Εκτιμώ τους ανθρώπους της. Οι κάτοικοί της δεν είναι απρόσιτοι και αδιάφοροι όπως στις ξένες μεγαλουπόλεις. Διατηρούν την ανθρωπιά τους και τους αξίζει ένα πολύ καλύτερο επίπεδο στην καθημερινότητά τους.

Πες μας έναν Αθηναίο-α που θαυμάζεις και γιατί;
Για μένα ο απόλυτος Αθηναίος ήταν ο πατέρας μου, ο Νίκος Πολίτης. Που κάθε πρωί περπατούσε μέσα από τον Εθνικό Κήπο για να πάει στο γραφείο του στην Αμαλίας. Που έπαιζε τένις στην αντισφαίριση και ήταν μέλος της Αθηναϊκής λέσχης. Που κάθε Κυριακή πηγαίναμε στη Λυρική Σκηνή και μετά στον Γεροφοίνικα. Που τα μεσημέρια έτρωγε στον Ορφανίδη και στο Κορφού στην Κριεζώτου. Που δεν έχανε καλή παράσταση στο Εθνικό Θέατρο ή στο Τέχνης ή στο Ηρώδειο. Που του άρεσε να κάθεται στη Λυκόβρυση, αλλά είχε και ενοχές γιατί γενικά είχε ενοχές με το να κάθεται και να ρεμβάζει. Που έραβε τα πουκάμισά του στου Χρηστάκη και μας έφερνε λουκουμάδες από τον Κτιστάκη και τον Μπόκολα. Που είχε σαρώσει τα βραβεία χορού στην Αθηναία. Που είχε μοιραστεί ένα φιστίκι στα δύο τα χρόνια της κατοχής με τον καλύτερό του φίλο Αλέξανδρο Αθανασιάδη, στη γειτονιά τους στην Ιωάννου Γενναδίου. Που όταν είχε μείνει πια κατάκοιτος στο κρεβάτι είχε τεράστιο καημό πως δεν πρόκειται να ξαναδεί την Ακρόπολη.

Τι συμβουλή θα έδινες στον Παύλο Γερουλάνο σχετικά με τον Δήμο; Από πού να αρχίσει και σε τι να δώσει όλες του τις δυνάμεις;
Δεν χρειάζεται συμβουλές, ξέρει πάρα πολύ καλά από πού να ξεκινήσει και πώς. Θα χαρώ πολύ που θα τσακίσει άμεσα τη γραφειοκρατία.

Κλείνω το μαγνητόφωνο και χαλαρώνουμε. Της λέω να αλλάξει το τραγούδι «Αθήνα» και να το βάλει «Χριστίνα». Και να βάλει για σλόγκαν «Χριστίνα Πολίτη κοντά στον Αθηναίο Πολίτη». Γελάει συγκρατημένα. Φαίνεται πως όλο αυτό το θέμα του Δήμου Αθηναίων την απασχολεί σοβαρά.. «Πες μου ένα λόγο για να σε ψηφίσουμε» της λέω προβοκατόρικα.

«Γιατί ονειρεύομαι την Αθήνα των παιδικών μας χρόνων σε σύγχρονη εκδοχή. Μια έξυπνη πόλη της Αθηνάς όπως της αξίζει» μου απαντάει αυθόρμητα.

* Η Χ.Π. είναι υποψήφια δημοτική Σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων με το συνδυασμό «Αθήνα Είσαι Εσύ» του Π. Γερουλάνου.