Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης φαίνεται πως έχει υιοθετήσει την άποψη πως «Η τρομοκρατία είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήσουμε στους τρομοκράτες». Έτσι αποφάσισε να εξαντλήσει την τύχη του που άρχισε εκείνο το βράδυ στον Πειραιά, όταν εξερράγη μία βόμβα στα χέρια του Σάββα Ξηρού, για να συνεχίσει ένα άλλο βράδυ, της 10ης Μαρτίου του 2010, όταν ο επίμονος βιολόγος έπεφτε νεκρός στη Δάφνη από τις σφαίρες αστυνομικών. Ένα μεγάλο μέρος αυτής της υπόθεσης αποτέλεσε αντικείμενο μεθοδευμένου αποπροσανατολισμού. Ο Λάμπρος Φούντας φαίνεται πως «μίλησε» μετά θάνατον μέσω των τηλεφωνικών του επαφών. Τα ΜΜΕ χρησιμοποιήθηκαν όπως πάντα ως «παπαγαλάκι», αυτή τη φορά για να «καθησυχαστούν» οι όποιοι συνεργάτες του νεκρού βιολόγου. Η Αντιτρομοκρατική «ανέγνωσε» τις συνομιλίες. Η συνέχεια ήταν περισσότερο εύκολη για να στηθεί η επιχείρηση εξάρθρωσης του Επαναστατικού Αγώνα. Τα πρόσωπα, γνωστά από το 1990, για τους δύο, και από το 1995, για τους υπόλοιπους, ζούσαν στον ευρύτερο χώρο των Εξαρχείων. Αν η ομάδα των «Έξι» είναι η καρδιά της ένοπλης αυτής οργάνωσης, τότε έχει δίκιο ο κάθε παρατηρητής να αναφωνεί «Σε αυτή τη χώρα ούτε η τρομοκρατία δεν είναι σε θέση να είναι σοβαρή».
Μια ιστορία από τα παλιά
Ο Νίκος Μαζιώτης, σαραντάρης πια, συνελήφθη το 1990 κοιμώμενος επί 20 κιλών δυναμίτη. Η δικαιοσύνη αντιμετώπισε την περίπτωση με κάποιο σκεπτικισμό, διότι είναι κάπως αξιοπερίεργο να κοιμάται κανείς πάνω σε ένα στρώμα δυναμίτιδας. Το 1997 συνελήφθη εκ νέου για έναν εκρηκτικό μηχανισμό που δεν εξερράγη, στον οποίο βρέθηκε και ένα δακτυλικό του αποτύπωμα. Φυλακίστηκε και αποφυλακίστηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα. Στα Εξάρχεια, από το 1990 τουλάχιστον, δεν υπάρχει κανείς που να μην τον γνωρίζει. Η Αντιτρομοκρατική συνέλαβε ενδεχομένως έναν από τους γνωστότερους του χώρου. Όχι αναγκαστικά από τους σημαντικότερους. Ενδεχομένως ούτε καν από τους επικινδυνότερους, αν κανείς επιχειρήσει να μιλήσει με την ορολογία που υιοθετεί η αστυνομία.
Η μεθόδευση της παρακολούθησης οδήγησε μετά από καραμπόλες σε άλλα τέσσερα άτομα, επίσης γνωστά στην αστυνομία, τα οποία «στελέχωναν», κατά την Κατεχάκη, το σκληρό πυρήνα του Επαναστατικού Αγώνα. Αν και λίγο δύσκολο να το πιστέψει κανείς, για λόγους οικονομίας χρόνου και ενέργειας ας υιοθετηθεί αυτό το ενδεχόμενο. Αυτά τα άτομα λοιπόν φέρονται να έχουν παρακολουθηθεί τόσο πριν, κατά διαστήματα, όσο και μετά το θάνατο του Λάμπρου Φούντα. Πώς ξέφυγε από τα «έμπειρα» στελέχη της Ελληνικής Αστυνομίας η τόσο επικίνδυνη «καρδιά» της δεύτερης γενιάς τρομοκρατών, όπως με τόση επιμέλεια φρόντισαν να την αποκαλέσουν οι «ειδικοί» της ΓΑΔΑ και οι «ειδικότεροι» των τηλεοπτικών παραθύρων;
Απόντος του στρατηγού
Ο αρχηγός της Ελληνικής Αστυνομίας την ημέρα της έναρξης της «Επιχείρησης Μαζιώτης», δηλαδή από την Παρασκευή στην ουσία έως και την κορύφωση των ερευνών την Κυριακή, ο κ. Οικονόμου δηλαδή, άμεσος και κύριος αρμόδιος, υπεύθυνος και συντονιστής, βρισκόταν στην Κύπρο, σε ένα γάμο και διασκέδαζε. Δεν πρόκειται για φήμη, αλλά για είδηση. Σε πια άραγε χώρα που προετοιμάζεται ένα τέτοιο χτύπημα κατά της τρομοκρατίας ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ. αυτοαδειοδοτείται για να επισκεφθεί τα φιλαράκια του στην Κύπρο; Σε καμία. Εκτός αν ο κ. Χρυσοχοΐδης κρατούσε μυστική την επιχείρηση από το δεξί του χέρι, οπότε πυροδοτούνται άλλοι πολιτικοί και μη συνειρμοί.
Στις επονομαζόμενες «γιάφκες» στη Νέα Ιωνία, τη Νέα Φιλαδέλφεια και τα Καλύβια Αττικής βρέθηκαν ένας υπολογιστής στο σκληρό δίσκο του οποίου εντοπίστηκαν κείμενα προκηρύξεων της ένοπλης οργάνωσης και, κατά την αστυνομία, προπλάσματα προκηρύξεων, ένα ιδιόχειρο σκαρίφημα για την εγκατάσταση της Φρουράς της ΓΑΔΑ, άλλα σκαριφήματα, μία προκήρυξη διορθωμένη ως προς τα δεδομένα της με το χέρι (με υποσημείωση), κάποια κινητά τηλέφωνα, βιβλία του αντιεξουσιαστικού χώρου και «ίχνη πυρίτιδος». A... και κάτι οξειδωμένοι κάλυκες παλαιάς κοπής. Αυτό το τελευταίο σκορπά τον ενθουσιασμό στα αιμοχαρή πλήθη των αστυνομικών συντακτών που αντιλαμβάνονται εν τη ανοησία τους πως τα του σκληρού δίσκου δεν αποτελούν αποτελεσματικό αποδεικτικό υλικό για το κατηγορητήριο. Εντοπίστηκε και μία συνομιλία κατά την οποία ο ένας εκ των συνομιλητών διηγείται «Τους βλέπαμε να τη σκαλίζουν και δεν ξέραμε τι να κάνουμε». Για τους πολεμοχαρείς αστυνομικούς συντάκτες των τηλεοπτικών καναλιών αυτή η φράση ήταν αρκετή για να χρεωθεί στην ομάδα των «Έξι» και το φονικό στα Πατήσια με θύμα τον 15χρονο Αφγανό. Τόσο σοβαρά αντιμετωπίζεται το συμβάν των Πατησίων.
Όσα δεν φτάνει η αλεπού
Τα αλλεπάλληλα χτυπήματα ενόπλων ομάδων, η μετατόπιση της ένοπλης βίας στην καθημερινότητα με τη δράση των «Πυρήνων της Φωτιάς», το ανεξήγητο ως προς το βίαιο χαρακτήρα του και ορφανό ως προς την ανάληψη ευθύνης αιματηρό επεισόδιο της Αγίας Παρασκευής και κυρίως ο ανεξέλεγκτα επιθετικός χαρακτήρας με στοιχεία στρατιωτικού κομάντο της «Σέχτας Επαναστατών» έχουν φέρει σε πολύ δύσκολη θέση την πολιτική και φυσική ηγεσία του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη. Σε όλα αυτά προσετέθη η εμπλοκή στο ζήτημα της μετανάστευσης τόσο ενόπλων ομάδων της Αριστεράς (κατ’ επίκληση) και της Ακροδεξιάς (καθ’ έξιν). Επιπρόσθετα αναφέρεται και η σημαντική αύξηση της κοινής εγκληματικότητας, που έχει επίσης μεγάλο, ενδεχομένως και μεγαλύτερο, πολιτικό κόστος για τους κυβερνώντες.
Η εξάρθρωση έρχεται ως μάνα εξ ουρανού. Το πολιτικό όφελος από τις συλλήψεις είναι τόσο απαραίτητο ώστε υποβαθμίζονται τα μεγέθη ως προς την αξιοπιστία των δεδομένων. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο για να ικανοποιηθεί η δίψα για επιτυχία. Η υπόθεση «κατσαρόλα» και η περίφημη γιάφκα των «Πυρήνων της Φωτιάς» επί Μαρκογιαννάκη λειτούργησε εντός ενός ανάλογου πλαισίου. Το ζήτημα είναι πως μετά από αρκετό καιρό αποδιοργάνωσης ο χώρος των Εξαρχείων συσπειρώθηκε εκ νέου με την επιχείρηση του Σαββατοκύριακου που μας πέρασε. Εκτός εάν ο κ. Χρυσοχοΐδης θα επιθυμούσε δυνητικά μία τέτοια εξέλιξη. Την ενεργοποίηση δηλαδή του εχθρού «εντός των Τειχών» ως αντιστάθμισμα στις εξελίξεις στο μείζον ζήτημα «εκτός των Τειχών» που αφορά την ελληνική Οικονομία.
